Componisten

uit 1955

 

Joep Franssens (*Groningen, 13 januari 1955) studeerde compositie bij Louis Andriessen aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en vanaf 1982 bij Klaas de Vries aan het Rotterdams Conservatorium.

Joep Franssens is een van de componisten die de "nieuwe spiritualiteit" in de nieuwe muziek in Nederland representeren, de internationale beweging waarin onder anderen Arvo Pärt en Gya Kancheli internationaal de toon zetten.

Joep Franssens componeerde

     8 werken voor orkest

- Echo's, 1983, gereviseerd in 1996

- Bridge of Dawn, movement 1, 2006, ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van Concertgebouw De Doelen in Rotterdam

- Grace, 2008

- Sanctus, voor slagwerk, cello, piano en strijkorkest, 1996, gereviseerd 2009, fantastisch werk

- Pianoconcert "Journey Under Brilliant Skys" , 2015, gereviseerd in 2022, driedelig concert, opgedragen aan Ralph van Raat. Opvallende fagotsolo in het langzame middendeel.

     1 werk voor saxofoonorkest

     1 werk voor brassband

     4  werken voor zangstem(men), koor en orkest

- Magnificat, 1999

- Bridge of Dawn, movement 2,  2011, voor sopraan, gemengd koor en orkest, in opdracht van het Nederlands Symfonieorkest. Op spirituele teksten uit de Bhagavad Gita en van Hildegard von Bingen geïnspireerde klankschaalmuziek.

     3 werken voor koor en orkest

- Phasing, 1985, voor vrouwenkoor en orkest, tekst Fernando Pessoa,

- Triptychon, 2023, drieluik voor koor en strijkers, tekst Hildegard van Bingen en Fernando Pessoa,

     1 werk voor koor

- Harmony of the Spheres, vijfdelige cyclus voor koor a capella en strijkers ad libitum, Latijnse tekst Baruch de Spinoza, 1994-2001, gereviseerd 2009

     11 kamermuziekwerken

- Low Budget Music, 1986, voor blaaskwartet, strijkkwartet en piano

     2 werken voor zangstem(men) en begeleidingsinstrument(en)

     4 werken of series werken voor 2 piano’s

     3 werken voor piano solo

- Winter Child, 1996, ingetogen

- Old Songs, New Songs, voor piano èn geprepareerde pano, of voor 2 piano's

- The Gift of Song, 1994, voor 2 piano’s

- Three etudes, 2019, geschreven voor Ralph van Raat 

     1 werk voor klavecimbel

     1 filmscore

www.joepfranssens.com

 

Willem Wander van Nieuwkerk (*Amsterdam 19 februari 1955) had Nederlands-Indische ouders. Aan de Universiteit van Utrecht specialiseerde hij zich in muziek van de 20ste eeuw en muziekpsychologie, daarna ging hij al snel hoofdzakelijk muziek schrijven.

Willem Wander van Nieuwkerk is docent Muziekgeschiedenis van de 20ste eeuw en Nieuwe Muziek aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij is getrouwd met een danseres, wat in zijn muziek nog wel te horen is, en heeft twee kinderen.

Willem Wander van Nieuwkerk componeerde

     1 dansopera

     4 toneelmuziekwerken

     3 werken voor  orkest of groot ensemble

     2 werken koor en orkest

     1 werk voor  koor en piano of klein orkest

     6 koorwerken

     23 kamermuziekwerken met strijkers (en piano)

- Sonate "Deep River" voor viool en piano, 2013, geschreven voor het dujo Yuri van Nieuwkerk en Rosanne Philippens

     8 kamermuziekwerken met blazers en piano

     8 werken zangstem(men) en instrumenten

     1 gitaarkwintet

     1 orgelwerk

     1 werk voor carillon en blokfluit

     17 werken voor blokfluiten

- Kadanza, 1989, voor sopraan-, tenor- en basblokfluit

- Voci, voci, 1994, voor tenorblokfluit solo, feestelijk stuk

voor een totaaloverzicht van zijn werken met blokfluiten zie bij de blokfluitgeschiedenis van deze site 6. Componisten van blokfluitwerken of zijn hieronder vermelde eigen website

     3 pianowerken

     1 boek voor twee piano’s

     3 werken voor gitaar

     3 filmscores

www.vannieuwkerk.info

 

Pino Daniele (*Napels, Italië, 19 maart 1955) is de zoon van een havenarbeider uit Napels. Hij leerde zichzelf gitaar spelen. Zijn eerste album Terra mia uit 1977 was meteen een doorslaand succes in Italië. Zijn “taramblu”popmuziek is een mix van tarantella, blues en rumba. Pino Daniele zingt voornamelijk in het Italiaans dialect van zijn geboortestad Napels, geëngageerde teksten. Zijn carrière overspant ruim vijfendertig jaar en heeft hem tot een van de grootste Italiaanse popartiesten gemaakt. Hij werkte in het verleden samen met internationaal bekende artiesten, zoals jazzpianist Chick Corea en de folk- en soulzanger Richie Havens.

Pino Daniele was getrouwd met zangeres Dorina Giangrande, met wie hij twee kinderen: Alessandro en Cristina heeft. Na de scheiding hertrouwde Pino Daniele met model Fabiola Sciabbarasi. Ze hebben een dochter: Sofia.

Pino Daniele maakte

     20 LP’s en CD’s

- Terra mia, 1977

track 1. Napule è 'na carta sporca, Pino Daniele’s bekendste nummer

- Nero a metá (voor de helft zwart), 1980, zijn grootste succes

www.pinodaniele.com

 

Mogens Christensen (*Denemarken, 7 april 1955) studeerde aan de bij Per Nørgård, Hans Abrahamsen en Poul Ruders en aan de Koninklijke Muziekacademie in Kopenhagen bij Ib Nørholm. Hij is ondertussen docent geweest aan alle Deense Muziekacademies, verschillende Universiteiten en de Grieg Academie in Bergen.

Mogens Christensen componeerde

     1 opera

     4 orkestwerken

     7 concerten

- A Fancyer’s Delight, blokfluitconcert, 1993

- Busy Birds and Bees, blokfluitconcert, 2005, gereviseerd in 2013/

- Nordic Summer Scherzo, blokfluitconcert, geschreven voor Michala Petri, 2014.

     10 kamermuziekwerken

- Feuerspiegel voor blokfluit en accordeon

     8 werken voor een soloinstrument

     4 vocale werken

 

Robert "Bob" Chilcott (*Plymouth, 9 april 1955) zong, zowel als schooljongen en als student, in het Choir of King's College, Cambridge. In 1985 werd hij mederwerker van de King's Singers, 12 jaar als tenor. Sinds 1997 componeert Bob Chilcott. Bob Chilcott was 7 jaar dirigent van het Royal College of Music, en is Hoofdgastdirigent van de BBC Singers.

Bob Chilcott componeert

     werken voor kinderkoor

- Can You Hear Me?

- Jazz Mass,

- Happy Land,

- Be Simple Little Children,

- I Lift My Eyes, 2009.

     koorwerken

- This Day, 2006

- The Making of the Drum, cantate voor koor en percussie

- Canticles of Light, 2004

- Jubilate, 2005,

- Aesop's Fables, 2008 voor koor en piano

- Thou, my love, art fair, 2015, gedicht William Baldwin, 16de eeuw, voor koor a capella

- The Real of Heart, 2016, voor koor en piano, ter herinnering aan John Scott

     werken voor koor en orkest

- Requiem,  2010 voor koor en orkest

- On Christmas Night, 2010

     2 pianowerken

www.bobchilcott.com

 

Rolf Løvland (*Kristiansand, Noorwegen, 15 april 1955) begon al jong te componeren. Hij vormde al een band toen hij 9 jaar was. Hij studeerde aan het Kristiansand Muziek Conservatorium en later aan het Noorse Muziekinstituut in Oslo.

Rolf Løvland componeerde

     songs

- You Raise Me Up,

- "La det swinge" 1985, winnaar Eurovisie Songfestival

- "Nocturne", 1995,  winnaar Eurovisie Songfestival

     14 televisiefilmscores 

- The Mermaid Chair

www.secretgarden.no

 

Henk van der Meulen (*23 april 1955), studeerde muziektheorie bij Adriaan C. Schuurman en aan het Amsterdams Conservatorium.

In 1978 en 1979 was Henk van der Meulen pianist in de groep Hoketus (opgericht door Louis Andriessen). Hij was muzikaal directeur van de Stichting Dansproduktie. Daarna werd hij Hoofd Muziek en Dans bij de NPS in Hilversum. Sinds oktober 2008 is Henk van der Meulen directeur van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.

Henk Van der Meulen componeerde

     werken voor orkest of groot ensemble

- Tidal grasp, 1992,

- Bending the Bone, 1995

     balletten

- Romeo en Julia, 1995

     opera’s

- Merg, 1986, kameropera.

     theatermuziekwerken

     filmscores.

- Regen (Joris Ivens)

     koorwerken

- The tower, 1992

     multimediaprojecten

- Het Verhaallandschap, opzet Jeffrey Shaw en Dirk Groeneveld

     5 kamermuziekwerken

 

Morten Gaathaug (*Sande, Vestfold, Noorwegen, 20 april 1955) studeerde aan het Barratt Due Muziekinstituut in Oslo compositie bij Johan Kvandal, contrapunt bij Olve Borgir en piano bij Kari Edgren Gierløff. daarna studeerde hij in 1981 en 1982 compositie bij Vladimír Bokes en piano bij Eva Fischerová in Bratislava. Daarna rondde hij zijn studies in Oslo af. Morten Gaathaug doceert piano aan de Kontra Cultuurschool in Ski en werkte als muziekrecensent bij de Drammens Tidende en de Aftenposten.

Morten Gaathaug is getrouwd met Ingrid Aasta Risdal en heeft twee zonen.

Morten Gaathaug componeerde tot nu toe 165 werken, waaronder

     1 opera

     7 concerten

     10 andere orkestwerken

     8 werken voor groot ensemble

     1 werk voor zangstem en orkest

     5 werken voor koor en orkest

     40 kamermuziekwerken

- “Vise om fugler i sin alminnelighet”, 1988, gereviseerd in 2007, voor blokfluitkwartet, een volkslied over vogels

     7 werken voor koor en piano of orgel

     10 (series) werken voor koor a cappella

     14 (series) werken voor (zang}stem en instrument(en) of ensemble

     18 (series) pianowerken, ook voor 4 en 8 handen

     5 orgelwerken

     12 andere werken voor een instrument solo

- Birds in my Night, improvisatie voor één blokfluitist met vijf verschillende blokfluiten, opus 32, 1986, in de traditie van Olivier Messiaen

 

Vladimir Grigoryevich Tarnopolsky (*Dnipropetrovsk, Oekraïne, Rusland, 30 april 1955) studeerde compositie aan het Tchaikovsky Conservatorium in Moskou bij Nikolai Sidelnikov en Edison Denisov en muziekleer bij Yuri Kholopov. Vladimir Tarnopolski was een van de initiatiefnemers van de Association of Contemporary Music (ACM) in Moskou in 1989, waarin zich een groep componisten verenigde, die reageerden tegen de officiële culturele filosofie in de Sovjet Unie van “socialistisch realisme”.

In 1992 werd Vladimir Tarnopolski hoofddocent compositie aan het Tchaikovsky Conservatorium in Moskou.

In 1993 richtte hij het Centrum voor Eigentijdse Muziek aan het conservatorium in Moskou op en de Studio voor Nieuwe Muziek Ensembles.

In 1994 organiseerde Vladimir Tarnopolski het Moscou Forum, een jaarlijks Internationaal Festival van eigentijdse muziek.

Vladimir Tarnopolsky componeerde

     5 opera’s,

     2 theatermuziekwerken

     1 symfonie

     2 concerten

     4 andere orkestwerken

- Foucault’s Pendulum, 2004

     4 werken voor groot ensemble

     9 kamermuziekwerken

     5 werken voor zangstem en piano of instrumenten

     4 werken voor zang- of spreekstem(men) en orkest

     3 werken voor koor, (solisten) en instrumenten

     4 pianowerken

     1 werk voor harp

 

 

Olli Paavo Antero Kortekangas (*Turku, Finland, 16 mei 1955) begon muziek te studeren aan het Espoon Musiikkiopisto (Espoo Muziekinstituut) en het jeugdkoor Candomino. Daarna studeerde hij van 1974 tot 1981 muziektheorie en compositie aan de Sibelius Academie bij Eero Hämeenniemi en Einojuhani Rautavaara en tot 1982 nog in West Berlijn bij Dieter Schnebel. Olli Kortekangas was docent aan de Sibelius Academie en de Nationale Theater Academie.

Olli Kortekangas compondeerde 140 werken:

     4 opera’s

     4 theatermuziekwerken

     10 concerten

     7 andere orkestwerken

     7 werken voor solist(en), koor en orkest

- Migrations, 2014, voor mezzosopraan, mannenkoor en orkest. Tekst Sheila Packa, prachtige teksten

     38 (series) werken voor koor a capella of met instrument(en)

     19 kamermuziekwerken

     16 (series)  werken voor zangstem en piano of orgel of/en andere instrumenten

     9 orgelwerken

     6 werken voor een ander  instrument solo

     2 electro-akoestische werken

https://ollikortekangas.com

 

Zbigniew Preisner (*Bielsko-Biała, Polen, 20 mei 1955) leerde in zijn jeugd gitaar en piano spelen, zonder verdere bijbedoelingen. Hij studeerde filosofie en kustgeschiedenis aan de Universiteit van Krakau. Op zijn 22ste begon hij muziek te componeren voor het cabaret Piwnica Pod Baranami ("De Kelder Onder de Rammen") in Krakau, dat haar naam dankt aan de kelders van het stadspaleis van de familie Potocki (Pałac Pod Baranami). Karol Józef Wojtyla (later Paus Johannes Pauus II) droeg er gedichten voor. De muziek van Zbigniew Preisner maakte zo’n indruk dat hij gevraagd werd te werken voor de Poolse televisie– en filmindustrie.  Vanaf 1983  werd Zbigniew Preisner huiscomponist van de Poolse regisseur Krzysztof Kieslowski.

De muziek van Preisner speelde zo’n belangrijke rol in de Kieslowski-films, dat filmcritici schreven dat Kieslowski’s beelden eerder Preisner's muziek ondersteunden dan omgekeerd.  Zbigniew Preisners favoriete filmcomponist is Ennio Morricone vanwege de ironie en dramatiek die Preisner in Morricone's muziek terugvindt.

Uitspraak van Zbigniew Preisner zelf: "Ik hou er niet van om te doen wat ik al gedaan heb, maar had graag willen weten of mijn muziek ook zo goed zou klinken zonder bijbehorende film."

Zbigniew Preisner componeerde

     1 theatermuziekwerk

     7 (series) orkestwerken

- Requiem for my friend, 1998, 12 delen, geschreven ter nagedachtenis aan het overlijden van Krzysztof Kieslowski.

Nr. 8 Lacrimosa, is door regisseur Terrence Malick gebruikt in zijn  film Tree of life, hartverscheurend, vol emoties en gevoelens, driest en melancholiek.

     19 pianowerken

- 10 Easy Pieces for Piano, 2000

- Twilight, 2019, 9 werken

     45 filmscores

- No end, 1985, regie Krzysztof Kieślowski

- Dekalog, 1987-89, regie  Krzysztof Kieslowski

- La double vie de Véronique, 1990, regie Krzysztof Kieslowski

- Trois Couleurs: Bleu, 1993, regie Krzysztof Kieslowski. De Song for the Unification of Europe, gebaseerd op de Griekse tekst 1 Corinthiërs 13, speelt een hoofdrol in de film. Het begin ervan snijdt je door de ziel

- The Secret Garden van Agnieszka Holland, 1993 producer Francis Ford Coppola

- Trois Couleurs: Blanc, 1994, regie Krzysztof Kieslowski

- Trois Couleurs: Rouge, 1994, regie Krzysztof Kieslowski

www.preisner.com

 

Robert Nasveld (*26 mei 1955) studeerde piano aan het Utrechts Conservatorium bij Herman Uhlhorn, Polo de Haas en Sas Bunge. Daarnaast volgt hij compositielessen bij Joep Straesser en elektronische muziek bij Ton Bruynèl.

Robert Nasveld bouwde een loopbaan op als pianist en werd in de jaren 1980 programmamaker hedendaagse muziek voor de NPS Radio. Vanwege de ziekte mutiple sclerose beëindigde hij zijn pianistenloopbaan en richtte hij zich vooral op componeren. In 2013 moest hij ook stoppen met zijn radiowerk.

Robert Nasveld componeerde

     1 orkestwerk

     1 werk voor een groot ensemble

     12 kamermuziekwerken

- Hanging around, 2004, voor viool, cello en piano

     3 koorwerken

     8 werken voor zangstem en instrument(en)

     6 (series) pianowerken

- Three Pieces for Piano, 2002

- Frozen Blues, 2002, geschfeven voor Marcel Worms

- Traumblätter (Droombladeren), 2007, 8 stukken voor éen piano vierhandig

     3 werken voor een ander instrument solo

     3 elektronische werken   

 

Pascal Dusapin (*Nancy, Frankrijk, 29 mei 1955) studeerde kunst en esthetiek aan de Université de Paris IV-Sorbonne. Daarna volgde hij compositiecursussen bij Iannis Xenakis, Edgar Varèse en Franco Donatoni. Pascal Dusapin woont en werkt in Parijs.

Pascal Dusapin componeerde

     8 opera's

- Faustus, The Last Night, 2004

- Passion, juli, 2008, een uitwerking van de mythe van Orpheus. Twee karakters: Him (een man) en Her (een vrouw). De anderen zijn gli altri: de anderen dus. Dialoog met de barokke traditie.  

- Penthesilea, 2015, naar de tragedie Penthesilea door de Duitse auteur Heinrich von Kleist over de mythologische Amazone koningin Penthesilea (1808); Pascal Dusapin stelde er een driedelige suite "Wenn du dem Wind..." uit samen

     1 'operatorium'

- A Quia, pianoconcerto, 2002

- Aufgang, driedelig concerto voor viool en groot orkest, 2012, grote verbeeldingskracht en originaliteit, een diep doorvoeld langzaam deel

     19 andere werken voor orkest of groot ensemble

     16 kamermuziekwerken

     17 werken voor zangstem(men) en instrument(en)

     5 koorwerken,

     15 (series) werken voor een instrument solo

- 7 etudes voor piano

 

Bruce Adolphe (*Verenigde Staten, 31 mei 1955) studeerde in muziek aan de Julliard School in 1976. Sind die tijd is hij bezig als componist, muziekdocent, auteur van verscheidene boeken over muziek en pianist. Op het moment (2019) is hij docent en directeur bij en van de familieconcerten van de Kamermuziek Sociëteit van het Lincoln Center in New York. Daarnaast is hij oprichter en directeur van het muziekproduktiebedrijf The Learning Maestros. Bruce Adolphe woont momenteel (2019) in New York met zijn echtgenote, pianiste Marija Stroke, hun dochter Katja en hun opera's zingende papegaai Polly Rhythm.

Bruce Adolphe componeerde in elk geval

     4 opera’s

     3 concerten

     5 andere orkestwerken

     30 kamermuziekwerken

- Coiled, voor strijkkwartet, 2019, gebaseerd op Beethoven’s strijkkwartet nr. 11, “Serioso”, opus 95

     5 koorwerken

     6 werken voor zangstem(men) en instrument(en)

https://bruceadolphe.com

 

Rick Debie (*9 juni 1955) studeerde na het Gymnasium ß aan het Maastrichts Conservatorium kerkmuziek, orgel, piano en compositie.
Als kerkmusicus is hij al vanaf 1970 werkzaam als organist, en vanaf 1980 als dirigent. Momenteel is Rick Debie werkzaam als organist bij de H. Theresia kerk. Vanaf 1980 treed Rick Debie ook regelmatig op als begeleider van solisten en diverse koren in de regio.

Vanaf  augustus 1981 is Rick Debie  aangesteld bij Kumulus, centrum voor de kunsten (voorheen muziek-school) in Maastricht; hij doceert daar de vakken piano, ensemblespel en kompositie.
In april 1992 werd hij dirigent van de Maastrichtse Operette Vereniging.

Rick Debie componeerde

     koorwerken

     missen

     liederen voor mannenkoor en instrumenten

     orkestwerken

- Concerto per tre oboï ed Orchestra, 1989

- vioolconcert, 1996

     kamermuziekwerken

- Tryptichon voor piano en cello, 2012

 

Jukka Linkola (*Helsinki, Finland, 21 juli 1955) studeerde van 1972 tot 1980 aan de Sibelius-Akademie piano en compositie. Hij was daarmee begonnen om concertpianist te worden, maar tijdens zijn studie werd hij gegrepen door jazzmuziek. In 1976 begon hij met andere jonge jazzmusici het Jukka Linkola Octet. Hun eerste langspeelplaat Protofunk in 1979 was de eerste real fusion jazz LP van Finse bodem.

In datzelfde jaar 1979 werd hij aan het Stedelijke Theater in Helsinki toch maar pianist en later dirigent. Jazz muziek is ook niet alles. In 1992 nam hij afscheid als dirigent om zich vooral aan het componeren te wijden.

Jukka Linkola componeerde 250 werken waaronder

     5 opera’s

     7 musicals

     1 ballet

     1 theatermuziekwerk

     1 cantate

     12 concerten

     12 andere orkestwerken

     7 werken voor harmonieorkest

     4 koorwerken

- Mieliteko (verlangen), voor gemengd koor, harmonisch en jazzachtig

     18 kamermuziekwerken

     16 film- en Tvscores

 

Stefan Nilsson (*Övertorneå, Zweden, 27 juli 1955) studeerde piano bij Gunnar Hagen en compositie aan het muziekcollege in Framnäs en de Koninklijke Muziekacademie in Stockholm. Stefan Nilsson werkte er als pianobegeleider van Anne Sofie von Otter en Elvis Costello. Bekend werd hij door zijn filmcomposities.

Stefan Nilsson componeerde

     opera’s

- drakendoder

     balletten

- Pippi Langkousballet

     46 filmscores

- As It Is in Heaven, 2005, met “Gabriellas Sang”, genomineerd voor een Oscar beste muziek in 2005

- 9 comissaris Van Veeteren films (naar de romas van Håkan Nesser)

- commissaris Beck-films (naar de verhalen van  Maj Sjöwall und Per Wahlöö)

 

Henrik Ødegaard (*Oslo, Noorwegen, 28 juli 1955) studeerde muziek en bastrombone aan de Noorse Staatsacademie voor Muziek en behaalde daar zijn diploma’s in 1977. Daarna studeerde hij tot 1980 aan het Conservatorium in Bergen kerkmuziek en vervolgens nog aan de Noorse Staatsacademie voor Muziek compositie bij Lasse Thoresen.

Henrik Ødegaard was van 1981 tot 2006 bezig als voorzanger en koorleider in de gemeente Sauherad in Telemark. In 1989 en 1990 studeerde hij aan het conservatorium van Utrecht nog compositie bij Tristan Keuris en in 1995 en 1996 bestudeerde hij aan het Conservatorium van Parijs Gregoriaans bij Louis-Marie Vigne. Sinds 2006 is hij fulltime componist. Vanaf 2013 doceert hij kerkmuziek aan de Noorse Muziekacademie. Henrik Ødegaard maakt veel gebruik van Noorse volksmuziek, maar dan wel met toevoeging van microtonaliteit als melodisch element. Hij werkt ook veel met originele Noorse Hardangerviolen. Henrik Ødegaard is lid van de Noorse Componistenvereniging.

Henrik Ødegaard componeerde

     1 opera

     4 theatermuziekwerken

     6 concerten

     4 andere orkestwerken

     2 werken voor harmonieorkest

     8 werken voor koperensemble

     32 werken voor koor, solisten en instrument(en) of orkest

     56 (series) koorwerken met orgel of ander instrument

     96 (series) koorwerken a capella

- Pater Noster

- Meditations over het feest van St. Maria Magdalena in Nidaros, mengvorm tussen de gregoriaanse basis en hedendaagse muziek. 8-delige cyclus

II. Psalm 62, respoinsorium

III. Canticum Trium Puerorum / Antifoon "Oleo caput meum non unxisti", gregoriaans met een melodische bovenstem

VI. Hymne "Æterne Deus omnium", hemels gezang

     25 (series) werken voor mannenkoor

     76 (series) werken voor vrouwen of kinderkoor

     14 kamermuziekwerken

     22 (series) werken voor zangstem(men) en instrument(en)

     16 werken voor zangers (duo’s terzetten, kwartetten enz.)

     4 werken voor zanger solo

     9 orgelwerken

     10 werken voor een ander instrument solo

     4 elektro-akoestische werken 

www.henrikoedegaard.no

 

Georg Christoph Biller (*Nebra, Sachsen-Anhalt, 20 september 1955) is de zoon van een predikant. Van 1965 tot 1974 kreeg hij als lid van het Thomanerchor in Leipzig muziekles van Erhard Mauersberger en Hans-Joachim Rotzsch.

Van 1976 tot 1981 studeerde hij orkestdirectie bij Rolf Reuter en Kurt Masur en zang aan het conservatorium van Leipzig. In 1976 stichtte hij het „Leipzigse Vocaal ensemble“. Van 1980 tot 1991 leidde hij het koor van het Gewandhaus in Leipzig en doceerde hij koordirectie aan de Lutherse hogeschool voor kerkmuziek te Halle. In 1992 werd hij in Leipzig de zestiende Thomascantor sinds Johann Sebastian Bach. Vanaf 1994 is hij hoofddocent koordirectie aan het conservatorium van Leipzig.

 Georg Christoph Biller componeerde

     13 vocale werken

 

Ye Xiaogang, (*Shanghai, China, 23 september 1955) is zoon van de componist Ye Chunzhi en Shuiying Ho. Ye Xiaogang studeerde in Peking van 1978 tot 1983 aan het Centrale Conservatorium bij bij Du Mingxin en Alexander Goehr. In 1987 begon hij nog een opleiding aan de Eastmen Muziekschool in Rochester, New York bij biJ Samuel Adler en Joseph Schwantner. Daarna studeerde hij ook nog bij Louis Andriessen aan de New York Staats Universiteit in Buffalo. In 2008 nam hij als officiële vertegenwoordiger van Chinese muziek aan de Olympische Zomerspelen 2008 in Peking deel aan de Olympische fakkeltocht op 7 augustus 2008. Xiaogang componeerde een pianoconcert voor de openingsceremonie van deze Spelen. In 1994 werd Ye Xiaogang docent compositie aan het Conservatorium van Peking. Vanaf 2009 is hij ook onderdirecteur.

Ye Xiaogang componeerde in elk geval

     theatermuziekwerken

     14 concerten

- The Brilliance of Western Liang, opus 16, 1983 voor viool en orkest, schitterend werk.

- December Chrysanthemum, opus. 52b, 2006 voor fluit en orkest, lyrisch werk

     17 andere orkestwerken

- Winter, opus 28, 1988

- Sichuan Image, opus 70, 2022, een reisverslag door de provincie Sichuan in West-China. Het zijn  29 kleine fragmenten voor symfonisch orkest met piano en traditioneel Chinese instrumenten zoals de erhu en de pipa. Sublieme orkestratie.

     4 (series) werken voor koor (solisten) en orkest

- Starry Sky, 2008, opus 56, voor piano, koor en orkest, gecomponeerd voor de opening Olympische Zomerspelen 2008 in Peking.

     12 (series) werken voor zangstem(men) en orkest

- The Song of Sorrow and Gratification, opus 67, 2012 voor bas-bariton en orkest

     15 kamermuziekwerken

     4 pianowerken

     2 elektro-akoestische werken

     filmscores

 

Leonid Arkadievich Desyatnikov (*Charkov, Oekraïne, 16 oktober 1955) is de zoon van de accountants Arkady Lvovich Desyatnikov (1925-1987) en Sheiva Leybovna Desyatnikov (1926-2014), beiden van Joodse afkomst. Leonid Desyatnikov studeerdeaan de speciale muziekschool in Charkov muziektheorie bij Igor Dubinin en N. S. Tyshko en compositie bij Ludmilla Shukaylo. Ook studeerde hij nog privé bij Valentin Bibik. Daarna studeerde hij aan het Conservatorium van Leningrad compositie bij Boris Arapov en instrumentatie bij Boris Tishchenko. In 2009 en 2010 was hij directeur van het Bolshoi Theater in Moskou.

Leonid Desyatnikov componeerde in elk geval

     5 opera’s

- Children of Rosenthal,  opera in twee bedrijven, libretto, Vladimir Sorokin,

     3 balletten

- Songs of Bukovina, choreografie Alexei Ratmansky, 2017, 23 maart 2005, 24 pianopreludes, losjes gebaseerd op de volksmuziek uit Bukovina, een Oekraïense regio, op dezelfde manier gerangschikt als de 24 Preludes, opus 28 van Frederic Chopin, één in iedere toonsoort.

     3 muziektheaterwerken

     1 cantate

     2 orkestwerken

     2 werken voor solisten, koor en orkest

     5 kamermuziekwerken

     4 (series) pianowerken

- Liederen uit Bukovina, 24 preludes, 2019, bewerkingen van Karpatische volksmuziek

     13 (series) werken voor zangstem(men) en instrument(en)

- Jiddish, 2018, vijf liederen gebaseerd op Poolse cabaretliederen uit Warschau voor de Tweede wereldoorlog

     15 filmscores

     8 arrangementen

- 6 werken van Astor Piazolla, gearrangeerd voor orkest

 

Roland Dyens (*Tunis, Tunesië, 19 oktober 1955) kwam in 1961 naar Parijs, waar hij tot op de dag van vandaag is gebleven. Op zijn 9de begon hij gitaar te studeren. Hij studeerde gitaar bij Alberto Ponce en muziekanalyse bij Désiré Dondeyne. Roland Dyens is bekend om zijn buitengewoon improvisatievermogen op klassiek gitaar. Hij doceert op het moment (2016) gitaar aan het Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris.

Roland Dyens componeerde

     5 concerten

- Concerto métis voor sologitaar en strijkorkest, zijn meesterwerk

     14 kamermuziekwerken

- Traveling Sonata voor fluit en gitaar

     20 gitaarwerken voor gitaar solo

www.rolanddyens.com

 

Thomas Newman  (*Los Angeles, 20 oktober 1955) is de jongste zoon van Martha Louise Montgomery (1920-2005) en filmcomponist Alfred Newman (1901-1970) en heeft ook een oom (Lionel Newman), broer (David Newman) en twee neven (Randy en Joey Newman) die actief zijn in de Amerikaanse filmcomponistenwereld.

Thomas Newman studeerde compositie aan de Yale University. Thomas Newman is getrouwd met Ann Marie en heeft drie kinderen. Ze wonen in de the Pacific Palisades omgeving van Los Angeles. Thomas Newmans’ filmmuziek werd 11 keer voor een Oscar genomineerd.

Thomas Newman componeerde

     orkestwerken

- "Reach Forth Our Hands", 1996 voor het 200-jarig bestaan van de stad Cleveland

     elektronische muziekwerken

     72, filmscores

- American Beauty, 1999, voor beste soundtrackalbum.

- Finding Nemo, 2003

- WALL•E, 2008, Grammy Award (beste song "Down to Earth" met Peter Gabriel).

- James Bond 007 – Skyfall, 2013, regie Sam Mendes, 23ste James Bondfilm, titelballade gezongen door de Engelse zangeres  Adele

     7 (series) televisiescores

 

Alberto Iglesias Fernández-Berridi (*San Sebastian, Spanje, 21 oktober 1955) studeerde piano, harmonie en contrapunt in San Sebastian en daarna in Parijs piano en compositie bij Francis Schwartz en in Barcelona elektro-akoestische compositie bij Gabriel Brnčić.. Zijn zus Cristina Iglesias is beeldhouwster.

Alberto Iglesias componeerde

     1 ballet

     4 orkestwerken, steeds ook ook met zangstem(men)

     4 (series) kamermuziekwerken (ook met elektronica)

     42 filmscores

- Hable con ella (praat met haar), 2002, regie Pedro Aldomóvar, prachtige muziek

- The Constant Gardener, 2005, regie Fernando Meirelles, Oscar-nominatie.

- The Kite Runner, 2007, regie Marc Forster

- Tinker, Tailor, Soldier, Spy, 2011, regie Tomas Alfredson

- Exodus: Gods and Kings, 2014, regie Ridley Scott.

     1 radioscore

www.albertoiglesias.net

 

 

Toshio Hosokawa ([*Hiroshima, 23 oktober 1955) begon zijn muzikale carrière met pianospel op 4-jarige leeftijd. Zijn muziekgevoel kreeg hij mee van zijn moeder, een verdienstelijk bespeler van de koto. Toshio Hosokawa vond de klanken van de koto te eentonig en saai en speelde liever muziek van Mozart, Beethoven, Bach en Schubert. Op 16-jarige leeftijd ging hij studeren in Tokio. Voor hem ging een nieuwe wereld open toen hij tijdens een concert muziek hoorde van Isang Yun, de Koreaanse componist. Hij was zich tot dan onvoldoende bewust van de muzikale ontwikkeling van de Oosterse klassieke muziek en kon via Isang Yun de weg naar de meer oudere muziek van China, Japan en Korea terugvinden. Hij ging vanaf 1976 bij Isang Yun studeren, in Berlijn aan de Universiteit van de Kunsten.

Vanaf 1983 tot 1986 kwam een vervolgstudie aan de Hochschule für Musik Freiburg bij Brian Ferneyhough en Klaus Huber. Deze laatste gaf ook de gelegenheid zich een half jaar te verdiepen in de traditionele Japanse muziek zoals de shōmyō en gagaku.

Zijn opleidingachtergrond leidde naar composities, die een mix vormen tussen de traditionele Japanse muziek en de Europese klassieke muziek van de 20e eeuw.

Toshio Hosokawa componeerde

     5 opera’s

- Hanjo, opera in 1 akte, 2004, gebaseerd op het no-stuk van Yukio Mishima. De voormalige geisha Hanako (Hanjo) zit als verdoofd te wachten op haar geliefde. Als hij dan op komt dagen, herkent ze in hem niet meer de man uit haar herinneringen: hij is een vreemde voor haar geworden, want het licht dat hem lang geleden liet stralen, kan ze niet meer terugvinden in zijn gezicht. Ze hervat het wachtritueel.

- Matsukaze, opera in 1 akte en 5 scenes, 2011, ook een opera in de no-traditie

     34 concerten

- Lotus under the Moonlight (Hommage à Mozart) voor piano en orkest, 2006, uitgangspunt is het Adagio uit pianioconcert nr. 23 KV488 van Wolfgang Amadeus Mozart, boeiend werk, de piano staat voor de lotus en het orkest voor de natuur. Opgedragen aan pianiste Momo Kodama

- Fluss (Ich wollt', ich wär ein Fluss und Du das Meer), voor strijkkwartet en orkest, 2014

- "Im Nebel", trompetconcert, 2013, geschreven voor trompettist Jeroen Berwaerts, gebaseerd op het gedicht van Hermann Hesse. De rompettist moet ook zingen.

     20 andere werken voor orkest

- Singing garden in Venice voor barokorkest, motiefjes van Vivaldi fladdeen als een soor kleine natuurverschijnselen om je heen. Japans-Venetiaans atmosfeer, 2011 gereviseerd in 2015.

- Uzu (draaikolk), 2019

     7 werken voor kamerorkest / ensemble

     11 strijkkwartetten

     6 kamermuziekwerken met Japanse instrumenten

     32 andere kamermuziekwerken

- Lied, voor fluit en piano, 2007

     2 werken voor piano solo

     2 werken voor orgel solo

     3 werken voor accordeon solo

     3 werken voor harp solo

     8 werken voor andere instrument solo

- Vertical Song I voor fluit

     3 werken voor percussie

     2 werken voor stem(men) en een instrument

     1 werk voor stem(men) en kamerensemble

     7 koorwerken

- Die Lotusblume, voor gemengd koor en slagwerk, 2006, eerbetoon aan Robert Schumann

     3 werken voor stem(men) en orkest

     3 werken voor koor en orkest

     6 werken voor stemmen, koor en orkest

 

Naji Subhy Paul Irénée Hakim (*Beiroet, Libanon, 31 oktober 1955) begon met privé pianoles, maar toen hij negen jaar oud was begon hij voor zichzelf orgel te spelen vanuit methodes van Marcel Dupré en Gleason.

In 1975 verhuisde Naji Hakim naar Parijs om zijn ingenieursstudie aan de Ecole Nationale Supérieure des Télécommunications af te ronden. Hij vervolgde zijn orgelstudies bij Jean Langlais een jaar of tien lang, waarbij Jean Langlais een soort tweede vader voor hem werd. Aangespoord door Jean Langlais ging Naji Hakim aan het Conservatoire National Supérieur de Musique in Parijs studeren bij Rolande Falcinelli (orgel en improvisatie, Roger Boutry (harmonie), Jean-Claude Henry (contrapunt), Marcel Bitsch (fuga’s), Jacques Castérède (analyse) and Serge Nigg (orkestratie).

Hij was organist aan de Basilique du Sacré-Cœur in Parijs van 1985 tot 1993, en hij volgde Olivier Messiaen op aan de Église de la Sainte-Trinité in Parijs van 1993 tot 2008.

Naji Hakim componeerde

     40 orgelwerken

- Symphonie en Trois Mouvement, 1984

- The Embrace of Fire, 1986

- Variations on two themes: "Old hundredth" & "Donne secours" (psalm 13 en 134), 1991

     9 werken voor orgel met andere instrumenten

     11 orkestwerken

     14 kamermuziekwerken

     21 werken voor zangstem(men) en orgel of orkest 

 

Paul Van Hooff (*Leuven, België, 3 november 1955), de zoon van muzikale ouders (beiden amateurpianist) studeerde aan het Conservatorium in Leuven viool. Voor zichzelf studeerde hij ook noig blokfluit, klavecimbel en orgel. Hij was jarenlang actief als organist in twee Leuvense kerken.
Aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel studeerde hij blokfluit bij Silva Devos en klavecimbel. Hij richtte onder meer het Chelysensemble op.

Paul Van Hooff doceerde filmmuziek aan het Conservatorium van Brussel.  Op het moment (2016) is Paul Van Hooff als leraar verbonden aan de muziekacademies van Anderlecht en Antwerpen. Sinds het Le Picardorgel van de abdij van Vlierbeek gerestaureerd werd is hij ook weer actief als organist.

Paul Van Hooff componeerde

     kamermuziekwerken

- Spass mit Volksmusik  voor blokfluitkwartet, 2011

- Lignum Sonoris  voor 3 blokfluiten TBGb/SAT, 2013

- People and Art  voor altblokfluit en klavecimbel, 2015

     songs

     filmscores

 

Ludovico Einaudi (*Turijn, 23 november 1955) is de kleinzoon van Luigi Einaudi, president van de Italiaanse Republiek van 1948 – 1955. Zijn vader was uitgever Giulio Einaudi, zijn moeder pianiste Renata Aldrovandi. Hij kreeg van zijn moeder als kind de pianomuziek van Chopin, Schumann en Bach mee. Als 10-jarige jongen speelde hij gitaar, want popmuziek was voor hem toen wel een ideaal. Maar ja, die piano thuis. Toch maar pianolessen.  Ludovico Einaudi studeerde daarna aan het Conservatorio Verdi in Milaan, waar hij in 1982 een diploma als componist behaalde. Hij studeerde in datzelfde jaar ook bij Luciano Berio, werd diens assistent en nam nog les bij Karlheinz Stockhausen. Daar hoor je niets meer van terug, want Ludovico Einaudi ging zijn eigen weg. Hij ontwikkelde een muzikale taal die een brug slaat tussen popmuziek en hedendaagse klassieke muziek.

Zijn meditatieve composities betrekken er minimalisme, wereldmuziek en eigentijdse pop bij.

Ludovico Einaudi woont op een wijngaard in Piëmonte. Hij is enorm populair in China.

Ludovico Einaudi componeerde

     4 balletten

     1 danstheateruitvoering

     1 opera/ballet

     10 orkestwerken

- Wetlands, 2012,

- Domino, pianoconcert, 2015 

     werken voor piano en strijkers

     4 (series) werken  voor piano, (strijkers) en electronica

- Nightbook, 2009, gaat snel vervelen;

- In A Timelapse, 2013, voor piano, viool en electronica; roept verschillende reacties op;

- Elements, 2015, filmisch. 15 nummers voor piano, Fender Rhodes, gitaar, viool en kamerorkest

+ 1. Petricore

- Seven Days walking,

+ Day One, 15 maart 2019, voor viool (altviool), cello en piano, eerste album van een project van 7 albums

1.   Low Mist, Variatie 1

2.   Low Mist

11. Low Mist, Variatie 2

+ Day Three, 17 mei 2019,  voor viool (altviool), cello en piano, cyclus van 12 nummers

9. Full Moon

+ Day Seven, 9 augustus 2019

     14 kamermuziekwerken

     10 series werken voor piano solo

- I giorni, 2001

- Una mattina, 2004, leidmotief van de film The Intouchables uit 2011

nr. 10 nuvole nere (donker wolken)

nr. 12 nuvole bianchi (witte wolken)

- Divenire, 2006, ook bewerkt voor andere instrumenten

nr. 2. Divenire

nr. 7. Oltremare, werd het muzikle leidmotief van de film Nomadland  uit 2020

- Le onde, 1996, deze op de novelle “The Waves” van Virginia Woolf gebaseerde CD, hoort tot het meest geïnspireerde dat Einaudi heeft gecomponeerd/gespeeld; Sony Music, 74321 397022

- In a Time Lapse, 2013

nr. 6. Run

- Elegy for the Artic, 2016, gecomponeerd in opdracht van Greenpeace en uitgevoerd op een platform tussen de ijsschotsen. Waarschuwing voor de gevolgen van de opwarming van de aarde.

- Underwater, 2022, gebrek aan substantie, Einaudi zal toch een keer boven water moeten komen

     1 (serie) harpwerken,

- In a Time Lapse, 2013

- Stanze ("kamers"), 1992, een cyclus van 16 delen voor harp

8. "Respiro", melodie hetzelfde als het refrein van Opwekking 553

     26 film- en TVscores, waarmee hij veel prijzen won

- Doctor Zhivago, Britse miniserie op TV, 2002

- This is England, 2006, regisseur Shane Meadows

- Black Swan, 2010, regie Darren Aronofosky, trailer

- The Intouchables, 2011

Una Mattina, uit de soundtrack, wordt vaak in een orkestversie uitgevoerd.

- Nomadland, 2020, regie Chloé Zhao

- The Father, 2020, regie Florian Zeller

- Broken Wings, 2023, filmdocumentaire over vogelstroperij in Zuid–Oost Azië van Jorik Dozy en Sil van der Woerd

www.ludovicoeinaudi.com

 

Otfried Büsing (*Delmenhorst, Duitsland, 29 november 1955) begon als kind al te componeren, al improviserend achter de piano. Aan de Muziekhogeschool in Hannover studeerde Otfried Büsing kerkmuziek, schoolmuziek, muziektheorie en compositie bij Alfred Koerppen. In de 80–er jaren was Otfried Büsing docent orgelimprovisatie aan de Muziekhogeschool in Hannover en docent muziektheorie aan de Muziekhogeschool in Detmold.

In 1991 werd hij docent muziektheorie aan de muziekhogeschool in Freiburg. Daar leeft en werkt hij nog steeds (2015). Otfried Büsing is getrouwd met cantor en concertorganiste Jakoba Marten-Büsing. Ze hebben twee kinderen.

Otfried Büsing componeerde

     1 opera

     2 muziektheterwerken

     5 orkestwerken

     3 werken voor groot ensemble

     14 koorwerken (ook met solisten  en instrumenten of orkest)

     13 kamermuziekwerken

     7 kamermuziekwerken met orgel

     6 werken voor zangstem en orgel

     6 (series) liederen

     8 (series) pianowerken

     7orgelwerken

     8 werken voor een ander instrument solo

- Animal Society, 2014, voor blokfluit solo, 7 karakterstukken voor alle blokfluitgroten

1. Koboldmaki voor sopranino

2. Nachtpfauenauge voor altbokfluit

3. Chamäleon voor basblokfluit

4. Leviathan voor contrabasblokfluit

5. Musca voor tenorblokfluit of Voice flute

6. Archeopteryx voor sopraanblokfluit

7. Eisvogel voor Garkleinblokfluit

     3 bewerkingen 

www.punctum.com/art/buesing

 

Bright Sheng, (Shèng Zōngliàng) (*Shanghai, Chiuna, 6 december 1955) leerde van zijn moeder piano spelen toen hij vier jaar oud was. Tijdens de vreselijke Culturele Revolutie werd Bright Sheng op zijn  15de naar Qinghai gestuurd, aan de grens van Tibet, waar hij aan het werk ging als pianist en paukenist aan het Volksdans- en muziektheater en de volksmuziek van de regio bestudeerde. Toen in 1978 de Chinese Universiteiten weer open gingen , meldde Bright Sheng zich meteen aan bij het Conservatorium van Sjanghai, waar hij van 1978 tot 1982 compositie studeerde bij Wang Jian-Zhong. In 1982 vertrok hij zonder vrienden, zonder Engelse taalkunde en zonder geld of financiële steun naar New York City en studeerde compositie bij George Perle en Hugo Weisgall aan het Queens College van de City University of New York. Daarna studeerde Bright Sheng nog aan de Columbia-universiteit compositie bij Jack Beeson en Chou Wen-chung. Van 1985 tot 1990 deed hij nog privé compositiestudies bij Leonard Bernstein. In 1993 promoveerde Bright Sheng tot Doctor of Musical Arts.

Sinds 1995 toit op heden (2014) is Bright Sheng docent compositie aan de Universiteit van Michigan in Ann Arbor. Sinds 1996 is hij ere-professor aan het conservatorium van Wuhan.

In 1999 kreeg Bright Sheng een verzoek van President Clinton om een nieuw werk te componeren ter ere van het bezoek van de Chinese Premier Zhu Rongji. Zo ontstond Three Songs for Pipa and Cello, gespeeld door Wu Man en Yo Yo Ma tijdens het staatsdiner, aangeboden door de Clintons.

Bright Sheng componeerde

     5 opera’s

     1 ballet

     8 concerten

- Flute Moon, voor piccolo en orkest

     14 andere orkestwerken

     1 werk voor harmonie-orkest

     2 werken voor (solisten) koor en orkest

     2 werken voor zangstem en orkest

     1 werk voor koor en instrumenten

     24 kamermuziekwerken

     2 werken voor zangstem en piano

     4 pianowerken

     4 werk voor een ander soloinstrument

- Seven Tunes Heard In China, voor cello solo,

http://brightsheng.com

 

Dušan Bogdanović (*Yoegoslavië, 1955) heeft zich gespecialiseerd in klassieke-, jazz- en volksgitaarmuziek, wat hij op een aparte manier door elkaar weet te mengen. Hij studeerde aan de Universiteit van Zuid Californië en het Conservatorium van San Francisco. Aan de Muziekhogeschool van Geneve studeerde hij gitaar bij Maria Lívia São Marcos en compositie en orkestratie bij Pierre Wissmer en Alberto Ginastera. Dušan Bogdanović doceerde aan het conservatorium van Geneve, aan de academie van Begrado en aan de Universiteit van Zuid Carolina. Uiteindelijk kwam hij weer als docent naar de Muziekhogeschool van Geneve terug. Hij doceert daar nog steeds (2018). Dušan Bogdanović werkt graag mee aan multisiciplinaire projecten waarbij muziek, psycholigie, filosofie en uitvoerende kunsten worden gecomibeerd.

Dušan Bogdanović componeerde

     1 gitaarconcert

     15 kamermuziekwerken met gitaar

     7 andere kamermuziekwerken (ook met zang)

     1 werk voor gitaarensemble

     6 werken voor drie en vier gitaren

     5 werken voor twee gitaren

     45 (series) werken voor gitaar

- Lament, 1995

     4 pianowerken

     1 werk voor percussie 

www.dusanbogdanovic.com

 

Willem Boogman (bij de Gelderse IJssel, 1955) studeerde filosofie aan de Universiteit van Utrecht in 1974 en 1975 en daarna tot 1983 compositie aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag bij Peter Schat en Louis Andriessen en aan het Sweelinck Conservatorium te Amsterdam bij Ton de Leeuw in 1983.
Willem Boogman was van 1989 tot 1999 lid van het Rudolf Escher Comité. Sinds 2003 is hij artistiek leider van het Asko Kamerkoor.

Willem Boogman componeerde

     2 toneelmuziekwerken

     2 orkestwerken

- Raving voor orkest en electronische ritme puls

     2 werken voor zangstem, koor,instrumenten en elektonica

     6 kamermuziekwerken

     7 kamermuziekwerken met elektronica

- Sternenrest (Sterren maken  geen muziek) voor elektrische gitaar, slagwerk, ensemble, computer en 192 luidsprekers van het Wave Field Synthesis-systeem, 2008,  opgedragen aan Karlheinz Stockhausen in memoriam.

     4 werken voor slagwerk (met elektronica)

     3 koorwerken

     1 werk voor zangstem(men) en instrumenten

     1 werk voor zangstem en piano

     7 werken voor soloinstrument

     2 werken voor zangstem solo

www.willemboogman.nl

 

Christopher Fox (*York, Engeland, 1955) studeerde aan de universiteiten van Liverpool, Southampton en York, bij Hugh Wood en Jonathan Harvey. Vanaf 2006 is hij muziekdocent aan de Brunel University.

Christopher Fox componeerde

     1 opera

     1 installatie

     2 muziektheaterwerken

     2 orkestwerken

- Topophony, 2015, voor orkest, met of zonder 1, 2 of 3 improviserende solisten

     5 werken voor (groot) ensemble

     2 werken voor (groot) ensemble en elektronica

     6 koorwerken voor koor a cappella

- O Antiphons, 2004 tot 2018, voor gemengd koor a capella. Zeven anthems voor Advent, Latijnse en Vroeg-Engelse teksten, opgedragen aan Lisa Colton en Edward Wickham. 

     1 werk voor koor en twee orgels

     11 werken voor consort van 1 tot 8 zangstemmen

     2 werken voor consort van zangstemmen en elektronica

     14 werken voor zangstem(men) en instrument(en)

     2 werken voor(zang)stem,instrument(en) en elektronica

     44 kamermuziekwerken

     4 kamermuziekwerken met elektronica

     5 orgelwerken

     13 pianowerken

     4 werken voor slagwerk(ers)

     13 werken voor een ander instrument solo of solo-zangstem

     10 werken voor een instrument solo of solo-zangstem met elektronica

- Winds of Heaven voor geprepareerde tenorblokfluit met geluidsbanddelay, 1984

     2 elektronische werken

www.foxedition.co.uk

 

Sergei Rudnev (*Toela, Centraal Rusland, 1955), begon in 1971 aan het Muziekcollege in Toela bayan en balalaika te studeren. Een bayan is een Russische accordeon, in Toela uitgevonden. Hij nam ook privé gitaarles bij de Moskouse gitaristen V. Slavin and P. Panin.

Van 1975 tot 1977 studeerde Sergei Rudnev aan het Toela Military College. Toen zijn dienstplicht er opzat begon hij een eigen gitaaropleiding in Toela.In 1980 ontmoette Sergey Rudnev in Moskou de Argentijnse gitarist Maria Luisa Anido, die hem aanwijzingen gaf om zijn gitaar- èn muziekbeoefening ten goede te wijzigen.

Vanaf 1996 is Sergey Rudnev programma directeur aan het Leo Tolstoy Staats Museum Yasnaya Polyana, en muziekdirecteur van het Staats Jeugd Philharmonisch Orkest. Hij woont nog steeds in Toela.

Sergei Rudnev componeerde

     gitaarwerken

- Lipa vekovaia (De oude Lindeboom), 1978

- Between Steep Banks (tussen steile oevers)

 

Ian Venables (*Liverpool, Groot-Brittannië, 1955) volgde de Liverpool Collegiate Grammar School. daarna studeerde hij muziek aan het Trinity College of Music bij Richard Arnell en daarna aan het Koninklijk Conservatorium van Birmingham bij Andrew Downes, John Mayer en John Joubert.

Ian Venables is als componist gespecialiseerd in het schrijven van Engelse liederen en liedcycli. Hij is ook een bekende specialist van het werk van de 19de eeuwse dichter en literatuurrecensent John Addington Symonds.

Ian Venables is voorzitter van de Arthur Bliss Society, tweede voorzitter van de Gloucester Music Society en bestuurslid van de Ivor Gurney Society.

Ian Venables componeerde

     17 kamermuziekwerken

     2 (series) werken voor jazzensemble

     5 koorwerken

     24 (series) werken voor zangstem(men) en instrument(en)

- A Kiss, opus 15, voor zangstem en piano, tekst Thomas Hardy

     7 pianowerken

     1 orgelwerk

https://ianvenables.com

 

Mack Wilberg (*Orangeville, Utah, Verenigde Staten, 1955) groeide op in Castle Dale, Utah.  Zijn vader was mede-eigenaar van de Wilberg kolenmijnen. Mack Wilberg deed dienst als Mormoons missionaris in Zuid Korea, waar hij deel uitmaakte van de New Horizons, een Mormoonse missionariszanggroep.

Mack Wilberg studeerde muziek aan de Brigham Young University en daarna aan de Thornton School of Music aan de Universiteit van Zuid Californië.

Hij was tot 2008 hoofddocent muziek aan de Brigham Young University, waar hij de leiding heeft over het Brigham Young University Mannenkoor en het Concertkoor.

In 2008 werd Mack Wilberg benoemd tot muziekdirecteur van het Mormon Tabernacle Choir en dirigent van het Temple Square Chorale.

Marc Wilberg is getrouwd met Rebecca en heeft met haar vier kinderen.

Mack Wilberg componeerde

     koorwerken

     werken voor koor en orkest

     werken voor zangstem en piano