Componisten

vanaf 1970

 

Sean Hickey (*Detroit, Michigan, Verenigde Staten, 1 januari 1970) begon in zijn op zijn twaalfde met les op elektrische gitaar. Hij studeerde jazzgitaar aan de Oakland Universiteit en daarna aan de Wayne State Universiteit in Detroit compositie bij James Hartway en James Lentini. Tenslotte studeerde hij in New York bij Leslie Bassett, Justin Dello Joio en Gloria Coates. Sean Hickey is naast componist ook dichter, muziekrecensent en schrijver van reisverslagen. Sean Hickey doet bestuurswerkzaamheden voor Naxos Amerika. Momenteel woont hij in New York.

Sean Hickey componeerde

     12 orkestwerken

A Pacifying Weapon (een vredestichtend wapen) – Concert voor blokfluit en orkest, 2016

     35 kamermuziekwerken

     4 koorwerken

     2 werken voor zangstem en piano

     21 pianowerken

     12 werken voor een ander instrument solo 

www.seanhickey.com

 

Eric Whitacre (Nevada, 2 januari 1970) speelde in de marching band van zijn high school en synthesizer in een jeugdige techno-popband. Als zanger in het koor van de Universiteit van Nevada in Las Vegas ontdekte hij de klassieke muziek bij een uitvoering van het Requiem van Wolfgang Amadeus Mozart. Hij ging muziek studeren aan de Juilliard School of Music in New York City bij John Corigliano en David Diamond.

In Japan werd hij benoemd tot dirigent van het Narashino Wind Consortium. Hij is ook docent op workshops aan vele Amerikaanse universiteiten en colleges en in verschillende landen.

Samen met drie andere jonge componisten (Steven Bryant, Jonathan Newman en James Bonney) heeft hij het consortium BCM International opgericht, die de uitgave van de werken van deze componisten promoot.

Eric Whitacre is getrouwd met de sopraan Hila Plitmann, heeft een zoon en woont in Los Angeles.

Eric Whitacre componeerde

     1 musical

     16 orkestwerken

     13 werken voor harmonie-orkest

     62 werken voor koor (en instrumenten)

- Cloudburst, 1992 (Whitacre was 22 jaar) voor 8stemmig koor, piano en percussie. De tekst is het gedicht  El Cántaro Roto

- Go, lovely Rose, 1992, gereviseerd in 2001

- Water Night, 1995 voor gemengd koor a cappella, tekst Octavio Paz’s gedicht Agua nocturna, in een vertaling van Muriel Rukeyser.

- Three songs of faith, 1999, op teksten van Edward Estling Cummings,

2. Hope, faith, love, voor dubbelkoor.

- When David Heard that Absalom was slain, voor dubbelkoor (SSAATTBB), 1999. Uitgangspunt is de Bijbeltekst uit Samuel II over de rouw van konng David na de moord op zijn zoon Absalom. Aangrijpend werk.

- Sleep, 2001, op verzoek van Julia Armstrong, ter herinnering aan haar vlak na elkaar gestorven ouders, tekst Charles Anthony Silvestri.

- Five Hebrew Love Songs, voor koor en strijkkwartet, 2001, teksten Hila Plitmann;

- The Seal Lullaby, 2004, tekst, Rudyard Kipling

- Three Flower Songs, 1992, gereviseerd in 2001, voor koor a capella

- The Stolen Child, 2008, in opdracht van de The King’s Singers voor hun 40-jarig bestaan, opgedragen aan John Corigliano, Whitackers’ leraar en mentor, tekts William Butler Yeats.

- Lux Aurumque (licht en goud), voor gemengd koor - tekst: Edward Esch, 2010

- Nox Aurumque (nacht en goud), 2010, "collegawerk" van Lux Aurumque, tekst Charles Anthony Silvestri

- Deep Field, voor koor, orkest en elektronica. Eric Whitacre en een team van ruimtewetenschappers maakten er ook een intergalactische symfonische film van/bij.    

- The Sacred Veil, 12-delig werk voor koor, solocello en piano, 2018, indringend

- All seems beauiful to me, 2022, voor gemengd koor a capella.

     2 (series) werken voor zangstem en instrument(en)

     3 filmscores

http://ericwhitacre.com

 

Samir Odeh-Tamimi (*Jaljuliya bij Tel Aviv, Arabisch Israël, 5 januari 1970) is een Israëliet met Palestijnse ouders. Samir Odeh-Tamimi speelde van 1984–1989 keyboard en slagwerk in verschillende ensembles voor traditionele Arabische muziek. Van 1993 tot 1996 studeerde hij muziekwetenschap aan de Christian-Albrechts-Universiteit van Kiel. Daarna studeerde hij compositie bij Younghi Pagh-Paan en muziekanalyse bij Günter Steinke aan de Hogeschool voor de Kunsten in Bremen. Op het moment (2017) woont en werkt Samir Odeh-Tamimi in Berlijn.

Samir Odeh-Tamimi componeerde

     1 theatermuziekwerk

     7 orkestwerken

     14 werken voor groot ensemble

     16 kamermuziekwerken

     3 werken voor koor en instrumenten

     1 werk voor 5 zangers

     4 (series) werken voor zangstem(men) en instrumenten of electronica

     14 werken voor een soloinstrument

- Eine Erinnerung for das Vergessen, 2006, voor piano, waarbij de pianist ook nog een  bamboe klokkenspel en een Chinese Gong moet bespelen

- Gibil, voor tenorblokfluit, 2016

 

Fazil Say (*Ankara, Turkije, 14 januari 1970) is de zoon van een romanschrijver, die hem al jong stimuleerde met kunst bezig te zijn. Als peuter maakte hij al zijn eigen muziek op een xylofoon of een speelgoedfluit.  Fazil Say studeerde vanaf dat hij 5 jaar was piano bij Mithat Fenmen en vanaf zijn 11de jaar piano en compositie aan het Staatsconservatorium van Ankara bij Kâmuran Güdemir. Op zijn zeventiende werd hij onderscheiden met een Duitse beurs, die hem in staat stelde vijf jaar aan de Robert-Schumann-Hochschule Düsseldorf te studeren bij de Amerikaans-Duitse pianist David Levine (1949-1993). Van 1992 tot 1995 vervolgde Say zijn studie aan de Universiteit van de Kunsten in Berlijn.

In 2012 veroorzaakte Fazil Say ophef door via Twitter te verklaren: "Ik ben atheïst en trots om dat luid en duidelijk te zeggen". Daarnaast maakte hij grappen over islamitische rituelen en geloofsvoorstellingen, waarop hij door een officier van justitie uit Istanbul werd aangeklaagd voor het "beledigen van religieuze waarden". Fazil Say kondigde in april 2012 aan te willen emigreren naar Japan wegens de culturele intolerantie in zijn thuisland. Maar ondertussen is hij in zijn eigen land een volksheld.

Fazıl Say componeerde

     1 ballet

     3 muziektheaterwerken

     15 concerten

- Silk Road, pianoconcerto nr. 2 voor piano en strijkorkest, 1994, opus 4

- Vioolconcerto “1001 Nights in the Harem”, opus 25, 2007. De soloviool is de personificatie van Shererazade en de drager van de meeslepende verhalen uit 1001 nacht.

- “Hezarfen”, symfonisch gedicht voor Ney-fluit en groot orkest, opus 39, 2011

- Gezi Park 1,  concerto voor twee piano’s en orkest, opus 48, 2013

- China rapsodie, opus 69, voor piano en orkest, 2016

- Never Give Up, opus 73, concert voor cello en orkest, 2020, geschreven voor celliste Camille Thomas. Het werk is geschreven naar aanleiding van de aanslag in concertzaal Bataclan in Parijs. kalasjnikov-schoten en angstkreten zijn in de partituur verwerkt. In het slotdeel verklnkt hij hoop en schoonheid. 

- Anka Kuşu (Feniks) voor piano vierhandig en kamerorkest, 2023, geschreven voor Arthur en Lucas Jussen 

     10 andere orkestwerken

- Symfonie nr.1 “Istanbul Symfonie”, opus 28, 2009, een nostalgisch portret in 7 delen van de Turkse hoofdstad.

- Mesopotamia Symfonie (Symfonie nr. 2), opus 38, 2011; 10-delig werk waarin de geschiedenis van Mesopotamië voorbijtrekt. In deel V wordt de opkomst van de zon prachtig verklankt. In het instrumentarium valt de theremin op en ongebruikelijk slagwerk.

- Universe (Symfonie nr. 3, opus 43, 2012; 6-delig .

- Grand Bazaar, rapsodie voor orkest, opus 65, 2015, prachtige Osmaanse sfeertekening 

- Symfonie nr. 6: 100 Yaşında Bir Çocuk (Een 100 jaar oud kind) voor orkest, 2023

     2 oratoria

     15 kamermuziekwerken

- Sonata voor viool en piano, opus 7, 1997

- Divorce,  strijkwartet, opus 29, 2010, over de scheiding van zijn ouders, toe hij vier jaar oud was

- Four Cities – Dört Şehir, sonata voor cello en piano, opus 41, 2012, ode aan vier steden in Anatolië: Sivas, Hopa, Ankara en Bodrum, kleurrijk, jazzy en stormachtig. He tweede deeltje Hopa  in een 7/16de maat 

- Space Jump, pianotrio voor viool, cello en piano, opus 46, 2013

- Yürüyen Kösk, (het verschoven huis), voor pianokwintet, opus 72b, 2017, een hommage aan Mutafa Kemel Atatürk, stichter van het moderne Turkije, door Fazil Say later bewerkt voor piano solo

- Hayat Ağaci (Tree of Life), suite voor piano en cello, opus 100, 2022, beschrijving van zijn gevoelens voor zijn ouders, zijn dochter, zijn ex-vrouw, zijn huidige vrouw. 

     5 (series) liederen voor zangstem en orkest of piano

- İlk Şarkılar, liedcyclus ,opus 5e, 1995, voor zangstem en piano, teksten van dichters uit de tweede helft van twintigste eeuw, die droevig aan hun eind kwamen

- Gezi Park 3 voor orkest en sopraan, opus 54, 2014, vocalise, geïnspireerd door de politieke gebeurtenissen in Turkije

     24 (series) pianowerken

- Alla Turca Jazz, 1993, jazzy bewerking van de Turkse Mars van Mozart, ook in een bewerking voor piano en orkest en in een bewerking voor zes cello’s

- Fantasiestücke, opus 2, 1993, fascinerende muziek

I. Vision; mystiek karakter

II. Elegy of old Istanbul; gebaseerd op het bekende Turkse volksliedje Katihim

III. Dervish in Manhattan; met swingende Amerikaanse bassen in de Turkse traditionele klanken

IV. Gipsy Girl; Oosterse solo dans

- Paganini Jazz, 1995,  jazzy pianovariaties op Paganini’s Capriccio nr. 24

- Black Earth Hommage Aşık Veysel, opus 8, 1997 

- Night, 2016, voor piano 4 handen, geschreven voor Lucas en Arthur Jussen, diepzinnig en verrassend

- Het verschoven huis (Moving Mansion), 2017, opus 72 a.

- Yeni hayat (nieuw leven), opus 99, 2021, zijn derde pianosonate. Een nieuw leven na de coronapandemie.  

     5 filmscores

     2 orkestraties

https://fazilsay.com

 

Will Todd (*County Durham, Engeland, 14 januari 1970) ging naar de Durham School en was lid van het koor van de St Oswald’s Church in Durham onder leiding van koorleider David Higgins. Daarna ging Will Todd muziek studeren aan de Universiteit van Bristol.

Will Todd is getrouwd met de sopraan Bethany Halliday.

Will Todd componeerde

     10 werken voor solisten, koor en orkest

- Mass in Blue, een jazzy setting van de Latijnse mistekst, 2003,  zijn beroemdste werk.

- Te Deum,  2009, voor sopraan, kinderkoor, gemengd koor, groot ensemble, latijnse tekst met toegevoegde woorden door Ben Dunwell

     28 koorwerken

- Among Angels, 2006, gemengd koor 16 stemmen, 2 harpen, libretto Ben Dunwell

- Stay With Me Lord, 2007, gemengd koor en piano, woorden Ben Dunwell

- You Have Seen the House Built, 2008, gemengd koor a cappella, woorden T.S. Eliot

- My Lord has Come, 2011, gemengd koor en orgel

- The Call of Wisdom, 2012, gemengd koor en orgel, Bijbelwoorden Spreuken 8, in vorm gezet door Michael Hampel

- Vidi Speciosam, 2012, gemengd koor a cappella

     9 muziekheaterwerken

     6 orkestwerken

 

Lotta Annukka Wennäkoski (*Helsinki, Finland, 8 februari 1970) studeerde viool aan het Béla Bartók Conservatorium in Boedapest van 1989 tot 1990 en van 1994 tot 2000 aan de Sibeliusacademie muziektheorie en compositie bij Eero Hämeenniemi, Kaija Saariaho en Paavo Heininen. Ondertussen studeerde ze in 1998 en 1999 ook nog aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Louis Andriessen.

Lotta Wennäkoski componeerde

     3 theatermuziekwerken

     9 concerten

- Soie, 2009, fluitconcert, geïnspireerd op de tactiele eigenschappen van katoen, linnen en zijde. Je hoort zowel de de zacht ruisende beweging van zijden beddengoed als het krioelen van de zijderupsen.

     7 andere orkestwerken

- Flounce, 2007

     19 kamermuziekwerken

- Arteria, 2021, voor voiceflute solo, geschreven voor Lucie Horsch

     5 koorwerken voor koor a capella

     4 werken voor zangstem en instrument(en)

     radioscores

     filmscores 

www.lottawennakoski.com

 

Wibisono (Wibi) Augustinus Soerjadi (Leiden, 2 maart 1970) is de zoon van de in Nederlands-Indië geboren wetenschapper dr. ir. Raphaël Soerjadi en Floor Wasirin. Zijn jongste broer Ardjoena Soerjadi is eveneens musicus.

Toen hij 11 jaar oud was, begon hij met het bespelen van de piano. Op vijftienjarige leeftijd won hij de eerste prijs op het Prinses Christina Concours in Den Haag. Wibi Soerjadi studeerde aan het Sweelinck Conservatorium te Amsterdam bij Jan Wijn.

Zijn vriendin Marion Klijnsmit, met wie hij sinds zijn 19e samenwoonde, werd zijn manager.

In 1992 speelde Wibi op Koninginnedag voor koningin Beatrix en Prins Claus de door hem zelf gecomponeerde Koninginnedagparafrase. Vanaf 1993 geeft Wibi ieder jaar een, vanaf het begin uitverkocht, Kerstrecital in het Concertgebouw te Amsterdam.

Na een concert in 1998 vroeg Wibi Soerjadi Marion ten huwelijk door de huwelijksmars in te zetten. Het huwelijk strandde in 2002.

In augustus 2002 is Wibi Soerjadi verhuisd naar het landgoed Wulperhorst te Zeist, waar hij in zijn eigen concertzaal (meestal de Salon) concerten geeft en een piano-academie wil starten.

In 2011 vierde hij zijn dertigjarig jubileum. Ter gelegenheid hiervan hield hij op 27 januari 2011 een (tweede) optreden in de Carnegie Hall te New York. Hij speelde een negendelig liefdesverhaal (Amor & Psyche) dat hij tijdens zijn doofheid had gecomponeerd. Ook had hij in 2012 een televisieprogramma: Onder Wibi's Vleugels.

Wibi Soerjadi componeerde

     5 pianowerken

- 'Voor Mama', 2008 - speciaal gecomponeerd voor zijn moeder Floor

- Amor & Psyche, 2010

www.soerjadi.com

 

Pieter Schuermans (*Wilrijk, België, 3 maart 1970) studeerde aan het het Lemmensinstituut in Leuven dwarsfluit, contrabas en kamermuziek en compositie bij Luc Van Hove. Pieter Schuermans is coördinator en hoofd van de compositieafdeling, onderzoeker en professor in compositie op de Lemmens LUCA - campus in Leuven, België. Daarnaast is hij actief als fluitist in kamermuziekensembles, en geeft hij les op fluit en contrabas op locale muziekscholen

Hij is voorzitter van ComaV, de Vlaamse componistenvereniging. Vanaf 2019 is hij lid van het bestuur van de Unie van Belgische Componisten.

Pieter Schuermans componeerde in elk geval

     4 interactieve werken

     5 orkestwerken

- Saavuttamaton, voor saxofoon en strijkorkest

     10 kamermuziekwerken

     pianowerken 

www.pieterschuermans.be

 

Michel van der Aa (*Oss, 10 maart 1970) groeide op in een muzikale familie. Zijn vader is actief als dirigent en organist (afgestudeerd aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag) en zijn moeder is zangeres op amateurniveau. Twee jaar oud verhuisde hij met de familie naar Schoorl. Tijdens zijn middelbareschooltijd speelde hij als gitarist in verschillende coverbandjes.

Michel van der Aa volgde een opleiding muziekregistratie aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag. Hij leerde hij op analytische wijze met muziek om te gaan en hij deed veel ervaring op in het manipuleren van geluid. Na zijn studie zette Van der Aa met succes een opnamebedrijf op. In 1993 ging Michel van der Aa compositie studeren bij Diderik Wagenaar, Gilius van Bergeijk en Louis Andriessen. Daarna ging hij naar de filmacademie in New York en studeerde hij regie bij het Lincoln Theatre.

Michel van der Aa woont momenteel in Amsterdam.

Uit de meeste werken van Van der Aa spreekt een sterke theatrale verbeeldingskracht. In een groot deel van Van der Aa’s oeuvre wordt live-uitvoering gecombineerd met elektronische klanken op tape en videobeelden. Ook popmuziek wordt verwerkt.

Michel van der Aa componeerde

     5 opera’s

- One, kameropera voor sopraan, tape en video, 2002, een  jonge zangeres reflecteert op vier oudere dames op videoschermen;

- After life, opera voor 8 solisten, orkest, tape en video, 2006

- Sunken Garden, opera voor drie zangers, kamer ensemble, electronica, en 2D en 3D film, libretto David Mitchell, 2012; hoofdpersoon filmregisseur Toby maakt een documentaires over verdwenen mensen. Een rijke dame sponsort. De verdwenen mensen krijgen allemaal dezelfde naar-een-tuin-wandel-droom. De rijke dame blijkt de kwade genius die de tuinmensen parasiteert om het eeuwige leven te krijgen. Er zitten dagelijkse en mysterieuze lijnen in de opera. Je moet wel een 3D-bril op.

- Blank Out, kameropera voor sopraan, bariton op film, kamerkoor op film, electronica, en 3D film, 2016. De opera is gebaseerd op leven en werk van de Zuid–Afrikaanse briljante dichteres Ingrid Jonker. Zij schreef tegen het apartheidsregime, haar traumatische en verstoorde leven leidde op 31–jarige leeftijd tot zelfmoord in de zee bij Kaap de Goede Hoop.  

     4 1 minuut opera’s in De wereld draait door, onder meer 13 en 19 november 2010

     4 muziektheaterwerken

- Eight, Virtual reality installatie, 2019 voor mezzosopraan, kindsopraan, actrice, koor, soundtrack en Virtual Reality  

- The Book of Water, kamermuzikaal theaterproject, gebaseerd op de roman Man in the Holocene van  Max Frisch. Het werk belicht het verhaal van de hoofdpersoon  Geiser, een 73 jaar oude weduwnaar, die zijn geheugen kwijtraakt.

     7 muziekwerken met dans en film

- Faust, voor groot ensemble en soundtrack, 1998

     9 orkestwerken

- Imprint, 2005, voor barokorkest

- vioolconcert, 2014, neoclassicisme met naoorlogse tinten, geschreven voor Janine Jansen, energieke en theatrale muziek.

- akin, 2019, dubbelconcert voor viool, cello en orkest, geschreven voor Patricia Kopatchinkaja en Sol Gabetta

     9 ensemble werken

- Between, voor percussiekwartet en tape, 1997,

- Mask, voor ensemble en soudtrack, 2006

- Up-close, voor cello, strijkensemble en video, 2010, geschreven voor sol Gabetta

- Hysteresis, 2013, voor klarinet, groot ensemble en soundtrack (laptop)

     15 kamermuziekwerken

- Just Before, voor piano en tape, 2000

- And how are we today?, 2012, voor mezzo-sopraan, piano en contrabas, op tekst van Carol Ann Duffy, eigenzinnig, wrang-ironisch gedicht, poppy getoonzet.

- For the Time Being, 2012, gereviseerd 2017, voor mezzosopraan, piano, viool en contrabas, tekst Carol Ann Duffy. Theatraal.

- Inside someone else's head, 2017, voor viool en contrabas

     2 liedcycli

- Spaces of Blank, voor mezzosopraan, orkest en tape, 19 maart 2007, op teksten van Emily Dickinson, Rozalie Hirs en Anne Carson, in opdracht van het Koninklijk Concertgebouw Orkest. Vijf gedichten, verdeeld over drie delen.

- The Book of Sand, 1915, een digitale, interactieve liedcyclus, gebaseerd op vijf korte verhalen van  Jorge Luis Borges, alleen te volgend via inernet en smartphone apps. Drie parallel lopende filmlagen onthullen alternatieve gezichtspunten en introduceren nieuwe elementen en personages. De bezoeker kan zelf schakelen tussen verschillende lagen, en bepaalt daarmee zelf zijn pad door het verhaal.

     3 soundtracks voor films

- Passage (2002)

- Spaces of Blank (2007)

- Vuur, voor ensemble en soundtrack (2001)

- Das Buch der Unruhe (Livro do desassossego) gebaseerd op teksten van Fernando Passoa, voor orkest, spreekstem, zangers en film (2009)

https://vanderaa.net

 

Esteban Benzecry (*Lissabon, Portugal, 13 april 1970) heeft Argentijnse ouders, is opgegroeid in Argentinië. Hij studeerde compositie aan de Hogeschool voor de Kunsten Prilidiano Pueyrredon in Buenos Aires bij Sergio Hualpa en Haydee Gerardi. In 1997 vertrok hij naar Parijs, waar hij compositie studeerde aan het Conservatoire Superieur de Paris bij Jacques Charpentier. Hij studeerde ook nog compositie bij Paul Méfano, en electro-akoestische muziek bij Luis Naon em Laurent Cuniot.

In 2011 kreeg hij de Franse nationaliteit.

Esteban Benzecry componeerde

     3 symfonieën

- symfony nr.1 "El compendio de la vida"

     12 andere orkestwerken

     8 werken voor strijkorkest

     11 werken voor groot ensemble

- La Lumiere de Pacha Camac,  concert voor cello en cello-ensemble

     1 werk voor blaasensemble

     13 kamermuziekwerken

www.estebanbenzecry.com

 

Guillaume Yann Tiersen (*Brest, Frankrijk, 23 juni 1970) werd geboren in een gezin van Belgische en Noorse afkomst. Hij leerde piano spelen toen hij 4 was en viool toen hij zes was en had al jong alleen maar belangstelling voor muziek. Hij had les op muziekacademies in Rennes, Nantes en Boulogne in viool, piano spelen, en orkestdirectie. Yann Tiersen speelt daarnaast gitaar, accordeon en melodica en zingt. Op zijn 13de brak hij zijn viool en kocht een elektrische gitaar. Daarna sloot hij zich aan bij meerdere rock-achtige groepen in Rennes. In 2001 trouwde Yann Tiersen met de Belgische actrice Natacha Régnier. Zij werd zangeres en Yann Tiersen schreef verschillende nummers voor haar. In 2002 kregen ze een dochter Lise, en in hetzelfde jaar scheidde het echtpaar.

Yann Tiersen woont momenteel in Parijs.

Yann Tiersen maakte

     9 studio-albums

- La Valse des monstres, 1995

2. La Valse des monstres, gebruikt in de soundtrack van de film Amélie

- Skyline, 17 oktober 2011, zijn zevende studioalbum

9. Vanishing Point, experimenteel met gitaren en elektronica

- Eusa, 30 september 2016, zijn negende studioalbum, de naam van het album komt van het eiland Ouessant, in de lokale taal Enez Eusa, het eiland waar Tiersen al 10 jaar woont.

4. Porz Goret

- Kerber, 27 augustus 2021, elektronische werken met piano en anderen

Yann Tiersen componeerde

     muziektheaterwerken

     pianowerken

- Eusa, 2016, 18 pianowerken

- Island, 2023, 17 pianowerken, op Cd gespeeld door Jeroen van Veen

     filmscores

- Amelie, regie Jean-Pierre Jeunet, 1996

17. Sur le fil, rauwe vioolversie

- La Vie rêvée des anges, 1998

- Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain, regie Jean-Pierre Jeunet, 2001, fantastische muziek, 20 nummers

3. La valse d'Amélie

4. Comptine d'un autre été: L'après-midi

- Good bye, Lenin!, regie Wolfgang Becker, 2003

- Tabarly, documentaire, 2008, over de Franse oceaanzeiler Eric Tabarlay, rustige pianomuziek

http://yanntiersen.com

 

Micha Hamel (*Amsterdam, 8 juli 1970) speelde als jongen piano en hobo. Toen hij op zijn 14de de film “Amadeus” over het leven van Wolfgang Amadeus Mozart zag, wist hij dat hij componist zou worden. Het componeren riep hem, in paats van andersom. Hij studeerde een jaar filosofie en daarna aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag van 1988 tot 1994 compositie bij Diderik Wagenaar en directie bij Ed Spanjaard en Jac van Steen. Daarna volgde hij een compositiecursus in het Tanglewood Music Center bij Mario Davidovsky en Louis Andriessen. Behalve als componist, werkte en werkt Micha Hamel ook als dirigent en schrijft hij gedichten. Vanaf 2012 is Micha Hamel de artistiek leider van het Magogo Kamerorkest.

Micha Hamel componeerde

     6 muziektheaterwerken

- Snow White, opus 34, 2007, een 'tragische operette', libretto Micha Hamel zelf, geschreven voor de Nationale Reisopera.

- Requiem, opus 37, 2012, een theater ritueel voor tenor, acteur, 9 diverse instrumenten en kerkorgel op teksten van een dertigtal mensen die wat te zeggen hadden in of over de wereld. Een Requiem voor de kunst en de cultuur naar aanleiding van de bezuinigingen van Halbe Zijlstra.

- Kus de Regen, een wedergeboorte, opus 45, 2017, tekst : Renascence, 1912, van Edna St. Vincent Millay, bewerkt en vertaald door Lieke Marsman voor zangeres, actrice, alt saxofoon, harp en synthesizer Roland Juno-106

- Caruso a Cuba, opus 46, 2019, libretto Micha Hamel zelf, naar de roman ‘Como un mensajero tuyo’ (1998) van Mayra Montero

     11 orkestwerken, ook met elektronica

     1 werk voor solisten, koor en instrumenten

     5 koorwerken, ook met solisten

     10 kamermuziekwerken, ook met elektronica

     12 (series) werken voor (zang)stem(men) en instrument(en)

- Nähe des Geliebten, opus 9, 1994, voor sopraan en piano, tekst Johann Wolfgang von Goethe 

     2 werken voor zangstemmen a capella

www.michahamel.nl

 

Alfred Momotenko (*Lviv, Oekraïene 7 augustus 1970) zijn moeder was zangeres en actrice, zijn vader koormeester en pianiststudeerde na zijn opleiding slagwerk aan de Staatsuniversiteit voor Cultuur en Kunst in Moskou en het Brabants Conservatorium in Tilburg. Daarna studeerde hij aan het Fontys Conservatorium in Tilburg compositie bij Alexander Hrisanide, Willem Jeths en Roderik de Man. Tenslotte studeerde hij sonologie aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Het gezin iun Rusland was zo onder druk gezet, dat het op de vlucht sloeg. Alfred Momotenko was toen aan het werk in nederland en vroeg hier politiek asiel aan, wat na een slepende procedure (het zal ook eens  niet in dit land) lukte. Zijn broer ontsnapte uit een russisch strafkamp en kreeg asiel in Duitsland. Een en ander heeft zijn weerklank in zijn muziek. Alfred Momotenko ontwikkelde zich tot een eminent componist van koorwerken.

Alfred Momotenko componeerde

     5 orkestwerken

- To the silence, 2022, voor strijkorkest, tegen de aangrijpende oorlog in Oekraïne.

     1 orkestwerk met elektronica

     1 werk voor harmonieorkest

     1 werk voor bigband

     7 koorwerken a capella

- Na strasnoy (On the Passion), kloek 13-stemmig koorwerk, 2017

- Creator of Angels, 2021

- Miracle, 2022, tekst Joseph Brodsky

     7 koorwerken met instument(en)

- Cecilia, 2012, voor gemengd koor en harmonium

- When you ask me, 2020, voor vrouwen of kinderkoor met twee fluiten

     11 kamermuziekwerken (ook met slagwerk)

     7 kamermuziekwerken met elektronica

     3 werken voor zangstem(men) en instrument of elektronica

     1 werk voor sythesizers

     2 orgelwerken

     1 pianowerk

     1 pianowerk met elektronica          

     9 werk werken voor een ander instrument solo

     4 elektronische werken

https://www.alfredmomotenko.com

 

Donnacha Dennehy (*Dublin, Ierland, 17 augustus 1970) studeerde muziek aan het Trinity College in Dublin en later aan de Universiteit van Illinois te Urbana-Champaign bij Salvatore Martiano en William Brooks. Donnacha Dennehy geeft momenteel (2016) zelf les aan het Trinity College en is lid van Aosdána, een kunstenaarsacademie gesponsord door de Ierse regering.

Donnacha Dennehy is getrouwd met Sophie Elbrick en heeft een zoon, Milo (*6 november 2003).

Donnacha Dennehy componeerde

     3 opera's

- The Last Hotel, libretto Enda Walsh, 2015.  Een vrouw (sopraan) ontmoet een getrouwd stel (sopraan en bariton) op de parkeerplaats van een louche hotel, ze sluten een pact en er volgt een dood.   

     15 orkestwerken

- vioolconcerto, 2020, intense klankwerelden

     5 werken voor zangstem(men) en instrument(en)

     22 kamermuziekwerken voor

     18 werken voor een soloinstrument, ook met elektronica

- fat, voor fluit en geluidsband, 2000

- brat, arrangement van fat, 2000, voor altblokfluit en geluidsband, 2005

www.donnachadennehy.com

 

Ludovic Bource (*Pontivy, Frankrijk, 19 augustus 1970) begon op zijn achtste jaar accordeon te spelen. Vanaf zijn 11de jaar trad hij al overal als muzikant op. Vanaf zijn 13de studeerde hij aan de muziekscholen van Saint-Brieux en Vanne piano.19 jaar oud ging hij naar de Parijse jazzhogeschool SIM. In 1995 begon Ludovic Bource zijn compositiecarrière met het muziek componeren voor reclamespotjes, maar al gauw schakelde hij over op muziek voor (korte) films. Ludovic Bource maakte ook deel uit van de Franse Rapgroep „Svinkels“ en componeerde daar ook nogsal wat werkjes voor.

Ludovic Bource componeerde

     11 filmscores

- The Artist,  2011 won de Golden Globe in 2011 de Oscar in 2012. Meest bekroonde soundtrack aller tijden.

 

Bradford Alexander (Brad) Mehldau (*Jacksonville, Florida, Verenigde Staten, 23 augustus 1970) is de zoon van oogheelkundig specialist Craig Mehldau en huisvrouw Annette. Zijn zus Leigh Anne werd maatschappelijk werkster. Er was altijd een piano in huis en Brad speelde er vanaf zijn vijfde popversjes en oefeningen uit leerboeken op. Toen hij 10 was verhuisde het gezin naar West Hartford in Connecticut waar Brad een nieuwe pianoleraar kreeg die hem klassieke muziek bijbracht. Thuis luisterde hij in zijn tienertijd veel naar jazz en op William H. Hall High School speelde hij in de concert jazzband. Na de High School ging hij naar New York City om daar aan de New School School for Jazz & Contemporary Music piano te studeren bij Fred Hersch, Junior Mance en Kenny Werner en slagwerk bij Jimmy Cobb.

Na zijn opleiding maakte hij deel uit van het kwartet van Joshua Redman. In 1994 richtte Brad Mehldau zijn eigen trio op, met Larry Grenadier op contrabas en Jorge Rossy op drums, vanaf 2005 met Jeff Ballard op drums. Vanaf 1997 componeerde Brad Mehldau filmscores en in 2005 componeerde hij een songcyclus voor de klassieke zangeres Renee Fleming. daarna volgden er meerder “klassieke” composities.

Brad Mehldau trad regelmatig op tijdens het North Sea Jazz Festival en won nogal wat prijzen: in 2006 de Miles Davisprijs, In 2008 een Edison in de categorie jazz.

Brad Mehldau is getrouwd met de Nederlandse jazzzangeres Fleurine Verloop, die hij in 1997 tegenkwam. Ze hebben drie kinderen. Zijn oudste dochter is intussen (2019) 18 jaar. Sinds 2010 verdeelt hij de tijd dat hij geen tournees maakt tussen Amsterdam en New York.

Brad Mehldau maakte

     26 albums

- After Bach, 2018, Brad Mehldau wisselt op ongekend niveau klassieke Bach-compoities af met eigen inventieve antwoorden, één groot harmonisch avontuur.

- Finding Gabriel, 2019, een groots opgezet muzikaal epos, geïnspireerd door Bijbelgedeelten, gespeeld en gezongen door piano, slagwerk, saxofoon, strijkers, blazers een batterij synthesizers en een koor.

Brad Mehldau componeerde

     40 diverse op bladmuziek uitgebrachte werken

     6 filmscores

www.bradmehldau.com

 

Aleksandra Vrebalov (*Novi Stad, Servië, toen Joegoslavië, 22 september 1970) studeerde compositie bij Miroslav Statkic aan de Universiteit van Novi Stad, bij Zoran Erić aan de Universiteit van Belgrado, bij Elinor Armer aan het Conservatorium van San Fransisco en bij Ivana Loudova aan de Muziekacademie van Praag. Aleksandra Vrebalov promoveerde in 2002 tot Doctor of Musical Arts bij Evan Chambers en Michael Daugherty aan de Universiteit van Michigan. Aleksandra Vrebalov woont momenteel (2015) in New York City in de Verenigde Staten.

Aleksandra Vrebalov componeerde

     1 opera

     1 ballet

      8 orkestwerken

     40 kamermuziekwerken

- The Sea Ranch Songs, voor strijkkwartet en electronica met omgevingsgeluiden, 23 “songs” geschreven voor het vijftigjarig bestaan van de community “Sea Ranch” in Californië. Californisch minimalisme doordrenkt met Oost-Europese melancholie

nr. 2 Fort Ross Chorale, ontroerende koraalachtige ode

- Constellation Hartig, 2021, voor viool en geprepareerde piano, geschreven voor violiste Julija Hartig

     20 vocale werken

www.aleksandravrebalov.com

 

Marcelo Jaime Nisinman (*Buenos Aires, Argentinië, 21 december 1970) studeerde bandoneon bij Julio Pane en compositie bij Guillermo Graetzer in Buenos Aires en bij Detlev Müller-Siemens in Basel. Marcello Nisinman heeft talloze concerten gespeeld met allerlei muziekgrootheden en orkesten in de wereld. In 2009 vormde hij zijn eigen kwartet Tango Factory.

Marcello Nisinman componeerde

     2 tangotheaterwerken

     33 (series) orkestwerken

     42 kamermuziekwerken

- Hombre Tango voor klein ensemble

- Daniel's Tango, 2015, briljant klein vioolconcert, voor viool en band met cello, pianio, gitaar en contrabas

- Die Albträume des Todes voor viool en cello, 2019

     13 werken voor spreker, sopraan, bandoneon, elektrische gitaar en contrabas

     30 (series) nieuwe versies van traditionele tango’s voor orkest en voor ensembles

www.nisinman.com

 

Karim Al-Zand (Tunis, Tunesië, 1970) groeide op in Ottawa in Canada. Op de Middelbare School begon hij al te componeren in de stijl van de pianostukken die hij moest instuderen. Hij kreeg zijn opleiding aan de McGill Universiteit in Montreal en de Harvard Universiteit in Cambridge. Vanaf 2000 doceert hij compositie en muziektheorie aan de Shepherd School of Music van de Rice University in Houston, waar hij ook woont. Hij heeft twee zoons, die wonen in Texas.

Karim Al-Zand componeerde

     13 orkestwerken of werken voor groot ensemble

- Lamentation on the Disasters of War naar 82 etsen van Francisco de Goya over de oorlog tussen Napoleon Bonaparte en de Spaanse strijdkrachten, 2006, voor strijkorkest of strijksextet

     40 (series) kamermuziekwerken

     1 werk voor koor a capella

     8 werken voor zangstem en instrument(en)

     3 pianowerken

     1 werk voor viool solo

www.alzand.com

 

Allessandra Bellino (*Napels, Italië, 1970) studeerde piano, orgel en compositie bij Bruno Mazzotta en studeerde in compositie af bij Azio Corghi aan de Nationale Academie van Santa Cecilia.

Daarna studeerde ze nog aan de Chigiana Musical Academy in Sienna en bij  Ivan Fedele muziekdisciplines en technologische aspecten in compositie aan het conservatorium van Bari. Allessandra Bellino is docent aan het conservatorium van Benevento.

Allessandra Bellino componeerde

     2 Multi–mediawerken

     1 kameropera

     31 kamermuziekwerken

- La Voce di Orfeo, voor altblokfluit en harp, 2011, indrukwekkend werk;

     orkestwerken

 

 

David Bruce (*Stanford, Connecticut, Verenigde Staten, 1970) groeide op in Engeland. Hij begon zijn muziekstudies aan de Universiteit van Nottingham in 1988 en studeerde daar compositie bij Jim Fulkerson en Nicholas Sackman. Daarna studeerde hij van 1991 tot 1993 aan het Royal College of Music in Londen compositie bij Timothy Salter en George Benjamin. Hij had nog een promotiestudie in compositie aan het King's College in London van 1995 tot 1999 bij Harrison Birtwistle.

David Bruce kreeg voor zijn compositiewerk in 2008 de Lili Boulanger Memorial Award.

David Bruce beheert de muziek en techniek firma Red Balloon Technology Ltd waaronder de sites 8notes.com en CompositionToday vallen.

David Bruce componeerde

     7 opera’s

     10 orkestwerken

     1 koorwerken a capella

     24 kamermuziekwerken

- Cybeline voor mandoline en strijkkwartet, 2017, met oriëntaalse klanken doorspekt

- The Lick Quartet, de “licks” zijn motieven van vier diverse componisten

- 'Death is a Friend of Ours',  2020, voor mandoline, gitaar, harp, klavecimbel en theorbe

     3 (series) werken voor zangstem(men) en instrument(en)

     2 werken voor een instrument solo

     8 arrangementen

www.davidbruce.net

 

Alan Charlton (Perivale, Londen, Groot-Brittanië, 1970 – Brussel, 7 september, 2018) studeerde hoorn, piano en compositie aan de Junior Royal Academy of Music bij Sir Peter Maxwell Davies, Judith Weir, Robert Saxton, Raymond Warren en Adrian Beaumont en daarna verder aan de Universiteit van Bristol. Alan Charlton doceerde ook compositie aan de Universiteit van Bristol en daarna aan de Bedford School. In 2011 ontmoette Alan Charlton zijn vrouw, Nicola, celliste in het Londense Shostakovich Orchestra. In 2013 gingen ze in Brussel wonen. In 2014 kregen ze een dochter Eleanor. In 2018 overleed Alan Charlton aan kanker.

In 2010 ontwikkelde Alan Charlton een hele nieuwe harmonische taal: Charltonality.

Alan Charlton componeerde

     7 opera’s en theatermuziekwerken

     11 orkestwerken

     14 (series) koorwerken

     28 kamermuziekwerken

- Suite voor cello en gitaar, 2005, 5-delige suite: 1. Intrada, 2. Tarantella, dansant 4 Cantilena, verstild

     5 (series) werken voor zangstem en instrument(en)

- The Cloud song, 2015, cyclus van 6 liederen op teksten van Percy Shelley voor sopraan en piano

     4 pianowerken

- Fantasy, 2011, voor piano en elketronica, gebaseerd op de “Chartonality”-techniek

     3 werken voor een ander instrument solo

 

Guillaume Connesson (*Boulogne-Billancourt, Frankrijk, 1970) studeerde piano, muziektheorie, muziekgeschiedenis en koordirectie aan het Conservatoire National de Région de Boulogne-Billancourt en vanaf 1989 zes jaar compositie bij Marcel Landowski.

Aan het Conservatoire National de Région in Parijs, studeerde hij nog orkestdirectie bij Dominique Rouits en orkestratie bij Alain Louvier.

Als componist wordt Guillaume Connesson graag beïnvloed door 20ste eeuwse collega’s.

Guillaume Connesson doceert orkestratie aan het Conservatoire National d'Aubervilliers-la Courneuve.

Guillaume Connesson componeerde

     1 opera

     1 ballet

     8 concerten

- Concerto voor cello en orkest, 2008

     15 andere orkestwerken

- Flammenschrift, 2012

- Eiréné, 2017

     4 werken voor koor en orkest

     2 werken voor zangstem en orkest

     3 werken voor koor en instrumenten

     3 werken voor koor a capella

     18 kamermuziekwerken

     2 werken voor zangstem en kamermuziekensemble

     6 (series) liederen voor zangstem en piano

     2 filmscores 

https://www.guillaumeconnesson.net

 

Joanna Marsh (*Bolton, Groot-Brittannië, 1970) componeert al vanaf haar vroegste jeugd. Vanaf haar zesde kreeg ze pianoles, daarna ook viool en orgel. Ze studeerde orgel aan het Sidney Sussex College in Cambridge en compositie aan de Royal Academy of Music in Londen bij Richard Blackford en Judith Bingham. In 2007 emigreerde ze met haar man Paul, die de daar de leiding kreeg van de luchthaven, naar Dubai. Ze is medeoprichter en artistiek directeur van het ChoirFest Middle East in Dubai, een jaarlijkse manifestatie van koormuziek uit de regio.

Joanna Marsh componeerde

     1 cantate

     1 orkestwerk

     2 werken voor brassband

     22 koorwerken

- Dialogo And Quodlibet, 2019, voor 12stemmig dubbelkoor, teksten van Madelena Casulana en Antonfrancesco Bossi

- In Winter’s House, 2019, voor gemengd koor a capella (AATBarB) 

     2 kamermuziekwerken

     2 orgelwerken

     1 werk voor harp

www.joannamarsh.co.uk

 

Ned McGowan (*Philadephia, Amerika, 1970) heeft vanaf zijn negende jaar fluitles. Hij studeerde aan het San Francisco Conservatorium en het Cleveland Muziekinstituut. In 1994 verhuisde hij naar Amsterdam en studeerde fluit bij Anne La Berge en compositie bij Rafael Reina (karnatische muziek), Clarence Barlow en Martijn Padding in Amsterdam en Den Haag.

Ned Mac Gowan werkte als coördinator van het Crossing Bordersseminar aan de School voor de Kunsten in Amsterdam en doceert Geavanceerde Ritmiek aan het Conservatorium van Amsterdam. Ned Mac Gowan maakt actief deel uit van de Karnatic Lab Foundation, een organisatie die hij oprichtte met Gijs Levelt in 1999 om moderne gecomponeerde en geïmproviseerde muziek te promoten. Ze hebben een eigen platenlabel: Karnatic Lab Records.

Ned McGowan componeerde

     1 installatie

     5 orkestwerken

- concert voor ipad en orkest

     1 dansmuziekwerk

     1 werk voor band

     7 jazzcomposities

     30 kamermuziekwerken

- Urban Turban, 2001, voor 2 marimba's, complex swingend;

- Tools, voor sopranino, tenor- en basblokfluiten, trompet en piano, 2003, won de Henriette Bosmans Prijs van de Componistenvereniging GeNeCo 2004,

- Six pièces mécaniques, 2012, voor 6 blazers, geschreven voor Calefax en Eric Vloeimans

- Earthly Chants voor zes contrabasfluiten
- Benson Town voor cobtrabasfluit en mridangam (antiek slagwerk uit India)

- Rickshaw Zip voor piccolo & piano, 2015, duizelingwekkend

     2 werken voor (zang)stem en instrumenten

- Annabel, 2004, voor verteller en kamerensemble, tekst Annie M.G. Schmidt 

     3 pianowerken

     7 werken voor ander instrument solo

- workshop,  2004, voor altblokfluit en geluidsband, 2004

- Wurgelguik voor contrabasfluit en live electronics, 2016

http://nedmcgowan.com

 

Steven Kamperman (*Nederland, 1970) begon klarinet te spelen op zijn negende. In 1991 won hij de tweede prijs op het Middelsee Jazzconcours met Trio Hip. Daarna speelde hij met diverse al dan niet zelfopgerichte bands en had daar behoorlijk succes mee. De laatste jaren gaf hij masterclasses modale improvisatie aan het conservatorium van Utrecht

Steven Kamperman componeerde

     opera’s

- Roodhapje, 2015 

- Hildegard-opera, 2018, libretto Kirsten Roosendaal, voor twee solisten, vocaal kwartet en instrumentaal ensemble. Hildegard (sopraan) heeft als tegenspeler abt Kuno van Disbodenberg (bas-bariton)

     werk voor bigband

- Gagarin Knows (the blues is eevrywhere)

     kamermuziekwerken

- Cells, strijktrio, 2014

     jazzbandwerken 

http://www.stevenkamperman.nl

 

Eric Ledeuil (*Frankrijk, 1970) leerde vanaf zijn achtste  viool spelen van zijn grootvader. Vanaf zijn 10de componeerde hij voor viool. Hij studeerde op het conservatorium van Rennes dwarsfluit bij  Marie-José Lamotte et Gladys Bouchet. Later vervolmaakte hij zijn fluitspel in Parijs bij Patrick Gallois et Benoît Fromanger.  Eric Ledeuil geeft inmiddels (2014) 20 jaar fluitles aan de muziekschool l’Harmonie du Pays de Meaux en is sinds januari 2013 directeur van de muziekschool du Pays de Brocéliande. Eric Ledeuil is vanaf 1988 bezig als ensembleleider en dirigent. Hij is de oprichter en leider van het fluitorkest van Meaux en van het  Nouvel Ensemble Orchestral. Hij initieerde ook het fluitconcours “Jeune Espoir”.

Eric Ledeuil componeerde

     9 concertwerken

- Quatuor printanier, 1986, voor fluitkwartet

     32 (series) pedagogische werken

- Garou’s Rhapsody, 2012, voor fluit solo

- Sombre Rivages 2013,  voor fluitkwartet

 

Alexey Shor (*Kiev, Oekraïne, 1970) woont tegenwoordig in Amerika. Behalve in piano en compositie studeerde hij ook af in wiskunde.

Alexey Shor componeerde

     8 orkestwerken

- Four Seasons of Manhattan voor altviool en orkest, braafjes, ouwelijk en slaapverwekkend.

     5 kamermuziekwerken

     5 vocale werken

     3 series pianowerken

http://alexeyshor.com

 

Andrew Smith (*Liverpool, Engeland, 1970) componeert zolang hij zich kan herinneren. In 1984 ging hij in Noorwegen wonen. Hij werkte voor het Ultima Oslo Eigentijdse Muziekfestival en als koormeester van Oslo’s Engelse Kerk. Andrew Smith is lid van het Consortium Vocale Oslo, een zanggroep gespecialiseerd in Gregoriaans, een bron van inspiratie voor zijn composities. Op het moment (2016) werkt hij voor muziekuitgeverij Norsk Musikforlag in Oslo.

Andrew Smith componeerde

     24 (series) koorwerken of werken voor gemengd koor, ook met instrumenten

- Salme 55, 2014, voor stemmen a capella

- Stand wel, Moder, under rode, 2015, voor 4 stemmen, in opdracht van ensemble Gothic Voices,  naar een anoniem Engels Middeleeuws lied.

     7 werken voor vrouwenkoor

     9 werken voor mannenkoor

     1 serie werken voor zanger(s) en instrumenten

     1 serie kamermuziekwerken

     5 (series) orgelwerken 

 

Emiel Stöpler (*Nederland, 1970) begon op zijn 17de gitaar te studeren, en meteen ook maar te componeren. Naast componist en gitarist is Emiel Stöpler werkzaam bij het Historisch Centrum Overijssel. Meestal maakt hij beschrijvingen van films die worden gedoneerd aan het archief, maar het kan ook zijn dat hij dromerig uit het raam staart en net doet alsof hij werkt.

Emiel Stöpler componeerde

     1 multimediapresentatie

     2 orkestwerken

     1 werk voor mandoline-orkest

-The City Awakens, 2009.

     4 kamermuziekwerken

     20 (series) gitaarwerken

 

Konstantin Vassiliev (*Siberië, Rusland, 1970) studeerde gitaar en compositie aan de Muziekacademie Novosibirsk en daarna aan de Conservatorium van Münster.

Konstantin Vassiliev componeerde

     4 kamermuziekwerken (met gitaar)

     20 (series) gitaarwerken voor 1 tot 4 gitaren

- Three Forest Paintings (drie bosschilderingen), 1999

nr. 2. Snowdrops (sneeuwvlokken), héél romantisch en sprookjesachtig

- drie lyrische werken

www.konstantin-vassiliev.de

 

Matthias Pintscher (*Marl, Nordrhein-Westfalen, Duitsland, 29 januari 1971) kreeg zijn muzikale opleiding bij Giselher Klebe aan de Hochschule für Musik Detmold en later aan de Robert-Schumann-Hochschule Düsseldorf. Hij kreeg daar les van Manfred Trojahn. Hij had ook al gestudeerd bij Hans Werner Henze in Londen. Al op vrij jonge leeftijd kreeg hij diverse prijzen voor zijn werken, die werden uitgevoerd door gerenommeerde orkesten en gezelschappen. Zo dirigeerde Pierre Boulez het Chicago Symphony Orchestra bij de eerste complete uitvoering van Osiris in 2008. In 2007 verhuisde Mathias Pintscher naar New York in de Verenigde Staten, waar hij lesgeeft aan de Julliard School. Vanaf dat moment veriepte hij zich ook meer in zijn Joodse herkomst. 

Matthias Pintscher schreef

     1 opera

     2 andere theatermuziekwerken

     8 concerten

     15 andere werken voor orkest

- Osiris, 2008.

     6 werken voor (groot) ensemble

- Bereshit, voor groot ensemble, 2012, bereshit is het eerste woord van de Hebreeuwse Tora, van het boek Genesis.

- Shirim, 4-delig werk 2008-2019, zettingen van het bijbelboek Hooglied

+ Shir II voor bariton en orkest, 2017

+ Shir IV voor bariton, gemengd koor en orkest, 2019

     6 werken voor zangstem(men)  (koor) en instrument(en)

- songs from Salomon's Garden, voor bariton en kamerorkest, 2010, tekst het Bijbelboek Hooglied

     1 koorwerk

     16 kamermuziekwerken

     14 (series) werken voor een instrument solo

www.matthiaspintscher.com

 

Thomas Adès (*Londen, Verenigd Koninkrijk, 1 maart 1971) zat als kind al eindeloos nootjes te krabbelen en piano te spelen. Hij studeerde piano bij Paul Berkowitz en compositie bij Robert Saxton aan de Guildhall School of Music and Drama en daarna bij Alexander Goehr en Robin Holloway aan King's College en kreeg bekendheid toen zijn kamersymfonie (1990) door de BBC Philharmonic in samenwerking met het Ensemble Modern uitgevoerd werd. Hij wordt als een van de toonaangevende componisten van de jongere generatie beschouwd. Hij is docent compositie aan de Royal Academy of Music.

Thomas Adès heeft een geregistreerd partnerschap met de Israëlisch/Britse filmer en graficus Tal Rosner.

Uitspraak (2016, de Stentor): "Je maakt als componist een keuze: sluit je je af van de wereld, of weerspiegel je in je muziek wat zich in die wereld afspeelt? Ik ben gelukkiger als ik een spiegel ben."

Thomas Adès componeerde

     4 opera’s,

- Powder Her Face, kameropera, opus 14, 1995, libretto Philip Henscher, over de lotgevallen van de oversekste "Dirty Duchess" van Argyll. Notoir vanwege haar affaires met hooggeplaatste, extravagante kleding en een onafscheidelijk parelsnoer. Frivole opera, moderne klassieker.  

- The Tempest, opus 22, 2004

- The Exterminating Angel,  2016, opera in drie bedrijven, libretto Tom Cairns naar Luis Buñuel’s film uit 1962 El ángel exterminador.

     1 ballet

- Inferno, 2019, voor orkest, naar het eerste deel van Dantes Goddelijke Komedie

     1 oratorium

     26 werken voor orkest

- Chamber Symphony, opus 2, 1990, een ongemeen kleurrijk stuk; tangoritmes; jazzinvloeden

- These Premises Are Alarmed, opus 16, 1996

- Asyla, 1997, al een klassiek werk

- Concerto for Violin: Concentric Paths, opus 24, 2005, voor viool en kamerorkest

- Three Studies from Couperin, 2006, voor kamerorkest, oorspronkelijk geschreven voor cello en piano

- Tevot, 2007

- In Seven Days, 2008, voor piano en orkest

- Lieux retrouvés, 2016, voor cello en klein orkest

- Luxury Suite,  2017, uit de opera Powder her face uit 1995

- Concerto voor piano en orkest, 2018, driedelig groot genrestuk, dat zich kan meten met de virtuoze pianoconceren uit de 19de eeuw. Pianotechniek tamelijk onmogelijk, Geschreven voor zijn goede vriend Kirill Gerstein

- Dawn, 2020, chaconne voor orkest

- The Exterminating Angel Symphony, een vierdelige samenvatting van muziek uit de gelijknamige opera, 2021

- Märchentänze 2021, voor viool en orkest, oorspronkelijk voor viool en piano

     3 werken voor zangstem(men) en orkest of instrumenten

- America: a Prophecy, opus 19, voor mezzo-soprano, koor en orkest, 1999, een huiveringwekkend document

- Totendanz, 2013, voor mezzosopraan, bariton en orkest, anonieme 15de eeuwse tekst, die paralel loopt aan een 24-delige fries, tot 1942 te zien in de Mariakirche in Lübeck, daarna is de kerk in een luchtgevecht verwoest.

     4 werken voor koor (met orgel)  

·         20 kamermuziekwerken en werken voor groot ensemble

- Arcadiana, opus 12, 7-delig strijkkwartet, 1994, vol "special effects";

III. Auf Dem Wasser Zu Singen, Spiegeling van het lied van Franz Schubert

IV. Et... (Tango Mortale), knetterende pizzicato’s

V.  L'Embarquement pour Cythère, naar het gelijknamige schilderij van Watteau

VI. O Albion, als een ingehouden koraal

- Concerto Conciso, 1997, opus 18, voor piano en 10 spelers

- Piano Quintet, opus 20, 2000

- Court Studies from 'the Tempest', 2005, voor klarinet, viool, cello en piano. Zes delen uit de opera uit 2004

- Lieux retrouvés, voor cello en piano, opus 26, 2009,  vierdelig werk

- Polaris, 2010, een reis voor orkest

- Märchentänze 2020, voor viool en piano, er is ook een versie voor viool en orkest

     8 liederen(cycli) voor zangstem en piano

- The lover in the winter,  1989, 4 liederen voor countertenor en piano

     1 werk voor orgel

     7 (series) werken voor piano solo

- 3 Mazurkas, opus 27, 2009   

- Darknessse Visible, 1992, gebaseerd op het lid In Darkness Let Mee Dwell uit 1610 van John Dowland 

     1 serie werken voor gitaar solo

- Forgotten dances, 2023, 6 delen.

http://thomasades.com

 

Juan Felipe Waller (*Mexico City, Mexico, 30 maart 1971) heeft een Nederlandse vader en een Mexicaanse moeder. Felipe Waller studeerde aan de Academie des Arts Plastique in Parijs en daarna aan het CIEM (Music Study and Investigation Centre) in Mexico. Van 1994 tot 1999 studeerde hij compositie aan het Rotterdams Conservatorium bij Klaas de Vries en Peter-Jan Wagemans en elektro-akoestische muziek bij René Uijlenhoet.

Felipe Waller componeerde

     1 kameropera

     danswerken

     3 orkestwerken

     6 werken voor groot ensemble

     9 kamermuziekwerken

     4 kamermuziekwerken met elektronica

- Teguala, voor slagwerkkwartet met 120 keramiektegels en electronica, 2002

- Paramythical encounter, voor sopraanblokfluit en geprepareerde sopraanblokfluitmondstukken, 2014, geschreven voor Susanna Borsch

     3 werken voor een instrument solo

     1 elektroakoestisch werk

     filmscores

http://felipewaller.com

 

Klaus Lang (*Graz, Oostenrijk, 26 april 1971) studeerde compositie, muziektheorie en orgel bij Hermann Marcus Preßl, Beat Furrer en Younghi Pagh-Paan. Sinds 2006 is Klaus Lang docent compositie aan de Universiteit voor Muziek en Uitvoerende Kunsten in Graz. Hij woont in Steirisch Lassnitz. Hij houdt van thee en heeft een hekel aan grasmaaiers en Richard Wagner. Klaus Lang schrijft regelmatig artikelen over muziek in tijdschriften en lexica.

3 maart 2017 werd in Los Angeles zijn mis „missa beati pauperes spiritu“ uitgevoerd. Klaus Lang kreeg van de regering Trump geen toestemming om de uitvoering bij te wonen. Zonder opgave van redenen. De enige reden die hijzelf kon verzinnen is dat hij vier jaar geleden een keer in Iran is geweest. Behoorlijk bedenkelijk allemaal (ik mag wel uitkijken met wat ik opschrijf, anders mag ik Amerika ook niet meer in).

Klaus Lang componeerde

     9 opera’s

- Die Architektur des Regens,  voor 2 sopranen, koor, 1 danser, fluit, slagwerk en strijkers, 2007, gaat uit van het Japans Noh theater spel uit de 15de eeuw van Motokiyo Zeami: De God van Shiga  

     2 theaterwerken

     1 oratorium

     7 orkestwerken

     1 werk voor brassband

     17 werken voor groot ensemble

- Die Mutter Gottes mit den drei Händen,  voor 48 sopraanblokfluiten

     11 werken voor (zang)stem(men) en instrument(en)

- missa beati pauperes spiritu,  2005, voor cantor, 2 alten, 3 sopranen, 4 altviolen, 4 celli, 2 contrabassen en slagwerk.

     8 werken voor ko(o)r(en), ((zang)stem) en instrumenten

     7 koorwerken

     4 werken voor vocaal ensemble

     40 kamermuziekwerken

     5 orgelwerken

     5 (series) pianowerken

     13 werken voor een ander instrument solo

www.klang.mur.at

 

Paolo Marzocchi  (*Pesaro, Italië, 14 mei 1971) studeerde aan het Rossini-Conservatorium in Pesaro piano bij Giovanni Valentini, compositie bij Mauro Ferrante en elektronische muziek. Daarna studeerde hij nog compositie bij Salvatore Sciarrino en piano bij Leslie Howard. Hij maakte concertreizen over de hele wereld. Paolo Marzocchi maakte veel studie van het werk van Franz Liszt en is een belangrijke bron van kennis op dat gebied. Hij is lid van de Britse Liszt Society en het Istituto Liszt in Bologna

Paolo Marzocchi was muziekdocent aan Accademia dell'Arte in Urbino en aan de Universiteit van Macerata.

Paolo Marzocchi componeerde

     1 opera

     12 orkestwerken

     13 kamermuziekwerken

     8 (series) pianowerken

     11 filmscores en audiovisuele installaties 

www.paolomarzocchi.it

 

Jesper Nordin (*Stockholm, Zweden, 6 juli 1971) is de zoon van acteur Bibi Nordin en kunstenaar Batte Sahlin. Aan het Koninklijk College in Stockholm studeerde Jesper Nordin bij Pär Lindgren, Bent Sørensen en William Brunson. Daarna studeerde hij aan het IRCAM in Parijs bij Philippe Leroux en elektroakoestische muziek bij Brian Ferneyhough aan de Stanford Universiteit.
Vanaf 2014 is Jesper Nordin lid van de artistieke raad van het Zweedse Muziekagenschap. Jesper Nordin mixt in zijn muziek Zweedse volksmuziek, rockmuziek, elektroakoestische muziek en improvisatie door elkaar.

Jesper Nordin componeerde

     18 orkestwerken

- Emerging from Currents and Waves, 2018, voor klarinet, dirigent, orkest, live electronica en live videoprojectie, je moet het wel zien

     15 werken voor ensembles

     12 kamermuziekwerken

     6 koorwerken

     2 werken voor zangstem(men) en instrumenten

     12 elektroakoestische werken 

http://jespernordin.com

 

Selim Doğru (*Istanboel, Turkije, 15 augustus  1971) had eerst piano en muziektheorielessen van Faris Akarsu en studeerde daarna aan de Marmara Universiteit in Istanboel piano bij Aytaç Rizagliyeva. Vanaf 1997 studeerde Selim Doğru  compositie aan de het Conservatorium in Amsterdam bij Klaas de Vries en Peter Jan Wagemans en daarna bij Henk Alkema in Utrecht. Aan het Rotterdams Conservatorium studeerde Selim Doğru Electronisch muziek componeren bij René Uijlenhoet.

Selim Doğru componeerde

     32 uiteenlopende composities

- Three Sketches, 2000, voor blokfluit, altviool, harp, piano en slagwerk

- Five Pieces, 2001,voor drie blokfluiten, cembalo en tape.

- Heloïse voor basblokfluit en tape, 2003, gecomponeerd voor Heloïse  Degrugillier

- Vier Nederlandse Kinderliederen, 2003, voor vrouwenstem, dwarsfluit, altblokfluit, klarinet in Bes, piano, slagwerk, viool, altviool, gamba, cello en contrabas

- Woestijnwind, een kindermusical gebaseerd op Turkse volkssprookjes; tekst Sophie Kassies, 2010, zit een mooie blokfluit partij ingebouwd.

- Sultâni Yegâh Sirto, traditioneel Turks lied, arrangement voor blazers, 20221

www.selimdogru.com

 

Joby Talbot (*Wimbledon, Londen, Engeland, 25 augustus 1971) groeide op in Mitcham, Zuid Londen, waar hij naar de King's College School, Wimbledon ging en op school vanaf zijn achtste jaar muziek studeerde. Joby Talbot speelde piano en hobo, studeerde privé compositie bij Brian Dennis en Brian Elias, haalde zijn Bachelor of Music aan Royal Holloway University of London, en zijn Master of Music (compositie) aan de Guildhall School of Music and Drama bij Simon Bainbridge.

Joby Talbot componeerde

     1 theaterwerk

     5 balletten

- Chroma, 2006

- Genus, 2007

- Fool's Paradise, 2007

- Chamber Symphony, 2012

- Alice's Adventures in Wonderland, 2011, gereviseerd in 2012 en 2013,

     26 orkestwerken of werken voor groot ensemble

- Sneaker Wave, 2004

- Tide Harmonic, 2008

- Worlds, Stars, Systems, Infinity, 2012

- Ink Dark Moon, concert voor gitaar en orkest, 2018, geschreven voor gitarist Milos Karadglic

     2 koorwerken a cappella

- The Wishing Tree, 2002

- Path of Miracles, 2005

     1 werk voor koor en ensemble

     16 kamermuziekwerken

     1 elektronisch werk

     4 pianowerken

     4 werken voor een ander instrument solo

     10 film en tv-scores

- The Lodger, 1999

- The Dying Swan, 2002

- The Hitchhiker's Guide to the Galaxy, 2005

- Son of Rambow, 2007

- Penelope, 2008

http://jobytalbot.com

 

Toek Numan (*Schagen, 26 augustus 1971) studeerde compositie van 1990 tot 1996 aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam bij Geert van Keulen. Hij studeerde ook muziekwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam (1989-1990) en aan de Universiteit Utrecht (1996-1997).

Toek Numan componeerde

     theatermuziekwerken

     dansmuziekwerken

     7 werken voor (zang)stem en instrumenten

     6 orkestwerken

- Fantasie over Merck toch hoe sterck,  2016

     6 werken voor groot ensemble

     18 kamermuziekwerken

- Caccia,  voor blokfluitkwartet, 2015

- Prelude,  voor blokfluitkwartet, 2015

- Vientos Ibéricos, voor blokfluitkwartet, 2017, fado klinkt erin door, en blokfluitslagwerk, geschreven voor blokfluitkwartet Brisk 

     6 pianowerken (ook met elektronica)

     5 werken voor een ander solo–instrument

- Click & Pitch, voor blokfluit en geluidsband, 2001

     4 filmscores

www.toeknuman.nl

 

Dustin O'Halloran (*Phoenix, Arizona, Verenigde Staten, 8 september, 1971) bracht zijn kindertijd in Hawaii en Los Angeles door. Vanaf zijn elfde hd hij pianoles en op zijn 11de gaf hij zijn eerste concert. Toen hij daar kunst studeerde aan het Santa Monica College, kwam hij zangeres en muzikant Sara Lov tegen, waar hij in 1988 de Indie Rockband Dévics mee oprichtte. Vanaf 2001 leefde Dustin O'Halloran met de band 7 jaar in Romagna in Italië. Later volgde de duoband A Winged Victory for the Sullen met Adam Wiltzie.

In 2004 bracht Dustin O'Halloran zijn eerst opname als solo-artiest uit: Piano Solos. De populariteit die hem deze en de volgende solocd’s opleverde leidde tot het componeren van een groot aantal TV- en filmscores. Dustin O'Halloran leeft op het moment (2021) wisselend tussen Reykjavík en Los Angeles.

Dustin O'Halloran maakte

     5 solo-albums

Silfur,  2021, piano met soms strijkkwartet of violist

     9 albums met Devics

     5 albums met A Winged Victory for the Sullen

Dustin O'Halloran componeerde

     33 filmscores

http://dustinohalloran.com

 

Yitzhak Yedid (*Jeruzalem, Israël, 29 september 1971) komt uit een Joods gezin van Syrische en Iraakse afkomst. Zijn eerste muzikale ervaringen deed hij op bij de liturische vieringen in de plaatselijke synagoge, waar hij de geluiden en de ritmes van de Baqashot, de Sefardisch-Syrische liederen en gebeden in zich opnam. Yitzhak Yedid studeerde aan de Rubin Muziekacademie in Jeruzalem en het New England Conservatorium in Boston bij Ran Blake en Paul Bley. Yitzhak Yedid woont vanaf 2007 in Australië, waar hij ook lesgeeft. Hij promoveerde in 2012 aan de Monash Universiteit in Melbourne.

Yitzhak Yedid mengt in zijn composities traditionele Israelische Musik, Arabische Musik, vrije muziekvormen, Europese klassieke muziek en improvisatie.

Yitzhak Yedid componeerde

     1 theatermuziekwerk

     4 orkestwerken

- Concerto voor piano en strijkers, 2016, fascinerend

- Kiddushim ve' Killulim (zegeningen en vervloekingen), 2017

     1 koorwerk voor koor a capella

     19 kamermuziekwerken

- Chad Gadya (de kleine geit), voor klarinet, viool, cello en piano, 2017, leuk

     2 werken voor zangstem(men) en instrument(en)

     7 (series) pianowerken

- Angles' Revolt, Chaconne voor piano, 2017, mengsel van Arabische en Joodse ritmes, gemengd met free jazz

     5 (series) werken voor een ander instrument of zangstem solo

www.yedidmusic.com

 

Jevgeni (Evgeni) Igorevitsj Kissin (*Moskou, Rusland, 10 oktober 1971) is de zoon van een ingenieur en een een pianolerares van Joodse afkomst. Vanaf zijn tweede jaar speelde Jevgeni Kissin piano. Op zijn zesde ging hij naar de Gnessin Muziekschool voor Begaafde Kinderen in Moskou. Hij studeerde daar bij Anna Pavlovna Kantor. Zij bleef zijn enige pianolerares.

Op zijn tiende debuteerde Jevgeni Kissin met pianoconcert KV 466 van Mozart. Vanaf 1987 maakte de begaafde pianist concerttournees in Europa, de Verenigde Staten en Azië.

In 1991 verliet Jevgeni Kissin Rusland en woonde met zijn ouders, zijn oudere zus en zijn lerares Anna Kantor afwisselend in Londen en in New York.

In mei 2001 kreeg Jevgeni Kissin een eredoctoraat in Muziek aan de Manhattan School of Music en in 2009 een eredoctoraat in de letteren aan de Universiteit van Hong Kong. In 2002 kreeg hij het burgerschap van Groot-Brittannië en in 2013 dat van Israël.

10 maart 2017 trouwde Jevgeni Kissin met Karina Arzumanova, een vriendin vanuit zijn jeugd. Ze nam drie kinderen mee, dus Jevgeni Kissin had meteen al een groot gezin.

Zijn lievelingscomponist is Johann Sebastian Bach, de "alfa en omega" van de muziek. Jevgeni Kissin wordt geroemd om zijn ongelofelijke virtuositeit en muzikaliteit. Hij is (2019) een van de grootste pianisten van deze tijd. Daarnaast geeft hij ook voordrachten van Yiddische en Russische poëzie.

Jevgeni Kissin componeerde talrijke werken, maar daar is nergens een overzicht van.

     kamermuziekwerken

- strijkkwartet, 2016

- cellosonbate nr. 2, 2019

     pianowerken

     vocale werken

www.kissin.org 

 

Francesco Antonioni (Teramo, Italië, 13 oktober 1971) groeide op in een muzikaal gezin en begon al jiong te componeren. Hij studeerde piano en compositie en behaalde zijn master compositie aan de Nationel Academie Santa Cecilia in Rome bij Azio Corghi. Daarna kon hij met een studiebeurs nog studeren aan het Royal College of Music in London bij Julian Anderson en George Benjamin. Drie jaar lang werkte hij als compositie-assistent van Hans Werner Henze. Vanaf 2001 werkt Francesco Antonioni als radiopresentator bij de Italiaanse omroep Rai Radio 3. En vanaf 2015 verzorgt hij ook de muzikale programma’s van Rai 5. Francesco Antonioni is vanaf 2006 docent compositie aan het Cherubini conservatorium in Florence. Hijh doceert op het moment (2024) ook compositie aan de Muziekacademie van Pinerolo.

Francesco Antonioni componeerde

     2 werken voor muziektheater

     3 balletten
     14 orkestwerken

     12 kamermuziekwerken

     6 werken voor een instrument solo 

http://www.francescoantonioni.com

 

 

Oliver Waespi (*Zurich, Zwitserland, 5 november 1971) volgde gitaar- en trombonelessen aan het conservatorium van Winterthur. Na zijn rechtenstudie studeerde hij compositie aan de muziekacademie van Zurich bij Gerald Bennett en Andreas Nick.

Oliver Waespi componeerde

     3 orkestwerken

     24 werken voor harmonie-orkest en brassband

     3 kamermuziekwerken

     2 pianowerken

 

Jonathan Richard Guy "Jonny" Greenwood (*Engeland, 5 november 1971) is lid van de alternatieve popgroep Radiohead, jongere broer van medebandlid Colin Greenwood. Jonny Greenwood is een van de grootste gitaristen ooit. Daarnaast speelt hij ook basgitaar, slagwerk, altviool, toetsinstrumenten en Ondes Martenot, een vroegtijdig electronisch instrument. Jonny Greenwood brak zijn studie muziek en psychologie aan de Oxford Brookes Universiteit in 1991 af, toen Radiohead, toen nog On a Friday, een opnamecontact sloot met EMI. Jonny Greenwood is behalve een handige muzikant een goede computerprogrammeur, en met het computertaalprogramma Max bouwt hij allerlei software die weer in de muziek van Radiohead wordt gebruikt. Naast zanger en Radioheadoprichter Thom Yorke (Thomas Edward Yorke, Wellingborough, Northamptonshire, Engeland, 7 oktober 1968) componeerde hij de meeste muziek voor de band Radiohead.

In 1995 trouwde Jonny Greenwood met de Israelische beeldend kunstenaar Sharona Katan. Zij hebben een dochter Omri (*2005) en twee zoons Tamir (*2002) en Zohar (*2008).

Jonny Greenwood maakte

8 studioalbums met popband Radiohead

- Amnesiac, 5de studioalbum, 4 juni 2001

nr. 2. Pyramid Song

Jonny Greenwood componeerde

     13 werken voor orkest of groot ensemble

- There Will Be Blood,  orkestsuite voor strijkorkest, 2012, afgeleid van de filmscore

- Doghouse, 2010

     1 kamermuziekwerk

     1 pianowerk

     6 filmscores

- There Will Be Blood,   2007, regie Paul Thomas Anderson.

- The Master, 2012, regie Paul Thomas Anderson

- Inherent Vice, 2014, regie Paul Thomas Anderson

 

Oleg Paiberdin (*Altai, Rusland,13 december 1971) bracht zijn jeugd door in Karatau, Kazakhstan. Hij studeerde eerst muziek aan de Muziekschool van Karatau bij zijn vader V. Paiberdin, daarna aan het Asbest Music College (Rusland) bayan bij A. Undolsky, en tenslotte aan het Ural Staats Conservatorium Mussorsgky in Jekaterineurg, Rusland compositie bij Professor A.Nimensky.

Oleg  Paiberdin is mede-oprichter en mede-directeur vaqn de Nieuwe Muziek Workshop in Jekaterinburg en doceert aan de faculteit muziek van het Ural Staats Conservatorium. Oleg Paiberdin is lid van de Russissche Componisten Vereniging sinds 1997. Vanaf 2005 woont hij in Moskou en is hij werkzaam bij de Moskouse Staats Philharmonie.

Oleg Paiberdin componeerde

     18 kamermuziekwerken

- ORGANUM A-nn-A voor viool, altviool en cello, 2000

     5 orkestwerken

     1 werk voor cello solo

     1 werk voor altvioolsolo

     2 koorwerken

     1 werk voor zangstem en piano

     2 werken voor zangstem en instrumenten

     2 pianowerken

     2 elektronische muziekwerken

http://paiberdin.org

 

John Croft (*Nieuw-Zeeland, 1971) studeerde filosofie en muziek aan de Victoria Universiteit van Wellington, en compositie en muziekanalyse aan de Universiteit van Sheffield. Daarna studeerde hij nog bij John Casken aan de Universiteit van Manchester. Op het moment (2019) is John Croft docent aan de Brunel Universiteit in Londen. John Croft publiceert ook over filosofie en muziek.

John Croft componeerde

     1 opera

     2 (series) orkestwerken

     6 kamermuziekwerken

- Seirēnes, 2016, vijfdelig werk voor alt- en basfluit, gitaar, altviool en cello

     4 (series) liederen

     4 pianowerken

http://john-croft.uk

 

Joanna Forbes L’Estrange (*Groot-Brittannië, 1971) is de kleindochter van de Schotse violist en arrangeur Watson Forbes en de dochter van componist Sebastian Forbes. Joanna Forbes studeerde muziek aan de Oxford Universiteit. Daarna was ze 7 jaar sopraan en muzikaal leider bij de a capella groep The Swingles. Ze begon daar ook meteen maar te componeren. Joanna Forbes is gespecialiseerd in de uitvoering van eigentijdse muziek. Ze richtte aan het St John’s College in Cambridge de groep Aquila op, een a capellagroep met alleen vrouwen.

Joanna is getrouwd met componist en arrangeur Alexander L’Estrange, waar ze met het schrijven van liederen veel mee samenwerkt. Ze hebben twee zoons: Toby en Harry

Joanna Forbes componeerde

     1 musical- project

     20 religieuze koorwerken

     10 koorwerken voor Kerst

- Advent “O” Carol, voor gemengd koor, 2018, geïnspireerd door de tekst en de melodieën van de zeven “O” Antiphons, fascinerend werk  

     15 (series) liederen

     2 TV-scores

www.joannaforbeslestrange.com

 

Pèter Köszeghy (*Balassagyarmat, Hongarije, 1971) studeerde van 1985-1989 dwarsfluit op het speciaalgymnasium voor muziek “ Bèla Bartòk" in Miskolc en daarna van 1989 -1992 dwarsfluit aan de Musikakademie Franz Liszt en compositie bij A.Remènyi en E.Olsvay Van 1993 tot 1999 studeerde Pèter Köszeghy compositie aan de Hochschule für Musik ”Hanns Eisler” in Berlijn bij Prof. P.-H. Dittrich en elektronische muziek bij A.Bartetzki.

Pèter Köszeghy componeerde

     8 orkestwerken

     7 pianowerken

     23 werken voor een ander instrument of zangstem solo

     23 kamermuziekwerken voor twee spelers

     22 kamermuziekwerken voor drie spelers

     24 kamermuziewerken voor 4 spelers

     18 kamermuziekwerken voor 5-6spelers

     16 ensemblewerken (meer dan 6 spelers)

     19 werken voor zangstem(men), (koor) en instrumenten.

     1 kameropera

     3 theatermuziekwerken

     21 elektronische muziekwerken

- Yellow Jackets voor twee gelijke blokfluiten en CD.

     9 geluidsinstallaties

www.koeszeghy.net

 

Ilmari Mäenpää (*Finland, 1971) begon zijn studie compositie in 1996 aan het Oulu Conservatorium bij Oliver Kohlenberg en aan de Muziekafdeling van de Universiteit Helsinki bij Harri Vuori.

Ilmari Mäenpää componeerde

     6 kamermuziekwerken

- 1ste strijkkwartet, 2007

- 2de strijkkwartet, 2009

     1 werk voor jazzensemble

     1 orgelwerk

     1 opera

     4 pianowerken

     5 orkestwerken

- Aikamatka (Reis door de tijd ) 2005

     5 (series) werken voor zangstem en piano of ander instrument

- Vihreä virta laulusarja (Groene stroomsuite), 10 liederen op gedichten van Helvi Hämäläinen voor tenor en piano, 2002

- Transparante 2006 voor mezzo en strijkkwartet

     3 werken voor een instrument solo

     1 electronische muziekwerken

www.ilmarimaenpaa.com

 

Steingrímur Rohloff (*Reykjavik, IJsland,1971) studeerde compositie bij Krzysztof Meyer aan de "Musikhochschule Köln". Ondersteund door DAAD studeerde hij aan het Conservatoire national superieur de Paris compositie bij Gérard Grisey and Marco Stroppa, electronische muziek bij Laurent Cuniot en Louis Naon en orkestratie bij Marc-André Dalbavie. In 1999 volgde hij een crusus aan het IRCAM in Paris. In 2001-2003 studeerde hij elektronische muziek bij Hans-Ulrich Humpert.

Steingrímur Rohloff componeerde

     4 orkestwerken

- Sol, 1999

- Gravitation, 2000

- Saxofoon concert, 2001

     9 kamermuziekwerken

     4 werken voor soloinstrument

     3 (series) werken voor zangstem en piano of ander instrument

     1 werk voor koor en instrumenten

     3 elektronische muziekwerken

www.steingrimur-rohloff.de

 

Kareem Roustom (*Damascus, Syrië, 1971) heeft een Amerikaanse moeder en een Syrische vader. Hij  leerde zichzelf de Arabische Ud en gitaar spelen. In de 80-er jaren verhuisde hij naar de Verenigde Staten. Hij kreeg een beurs om in Los Angeles filcompositie te gaan studeren bij Mike Post en David Schwartz.

Kareem Roustom woont momenteel (2006) in Boston.

Kareem Roustom componeerde

     1 muziektheaterwerk

     4 orkestwerken

     5 werken voor koor, (solisten) en (instrumenten)

- The Son of Man, 2011, Oratorium voor trompet, slagwerk, solisten, koor en orgel

     10 kamermuziekwerken

     2 klassieke Arabische composities

     20 filmscores,

- Encounter Point, 2006, regie Ronit Avni & Julia Bacha

     TV-scores

www.kr-music.com

 

Valgeir Sigurðsson (*IJsland, 1971) was van jongsaf gefascineerd door opname-technologie. Op zijn 16de werkte hij al in een kleine opnamestudio. Valgeir Sigurðsson speelt piano, contrabas, slagwerk en kan elektronisch programmeren. Hij studeerde klassiek gitaar en aan het SAE instituut (School of Audio Engineering) in Londen. In 1998 werd Valgeir Sigurðsson door Björk gevraagd als technicus en programmeur van de soundtrack voor Lars Von Trier's film Dancer in the Dark.

Valgeir Sigurðsson was in 1997 de oprichter van de Greenhouse Studios, met IJslands beste opnamefaciliteiten. In 2005 lanceerde hij het Bedroom Community opnamelabel.

Valgeir Sigurðsson maakte

     3 CD’s

- Architecture of Loss, 2012

2. The crumbling,

Valgeir Sigurðsson componeerde

     muziektheaterwerken

     4 orkestwerken met elektronica

- No nights dark enough, 2014, voor kamerorkest en elektronica, geïnspireerd op het werk van Dowland

     4 kamermuziekwerken (meeste met elektronica

     5 TV- en filmscores

http://valgeir.net

 

Michael Wolters (*Mönchengladbach, Duitsland, 1971) groeide op in Niederkrüchten en woont op het moment in Birmingham, UK. Nadat een tijdje gewerkt had als werknemer in de zorg in een kindertehuis en portier in verschillende theaters in Duitsland en Scarborough besloot hij zijn leven maar eens een andere wending te geven. Hij studeerde toegepaste theaterwetenschappen aan de Justus-Liebig-Universiteit in Giessen, Duitsland en compositie en theaterwetenschappen aan de Universiteit van Huddersfield en tenslotte compositie aan de University van Birmingham in 2003. Zijn docenten waren Christopher Fox, Heiner Goebbels, Patric Standford en Vic Hoyland. Vanaf 2009 was Michael Wolters Afdelingshoofd compositie aan het Conservatorium in Birmingham.

Michael Wolters componeerde

     2 opera’s

- The Voyage, opera van 12 minuten voor mezzosopraan, 11 blokfluiten en contrabas, mei 2012; absurdistisch mooi;

     1 radio-opera

- Kathryn und Peter durchqueren die Antarktis, radioopera voor twee blokfluiten

     5 muziektheaterweken

     4 orkestwerken

     9 werken voor groot ensemble

     23 kamermuziekwerken

- Antartica duet voor 2 blokfluiten, 2003, met microtonaliteit

- Deutsche Volksweisen, maart 2010, voor blokfluit, klarinet, saxofoon, trombone, elektrische gitaar, basgitaar, slagwerk, piano en viool

- Danserye, januari 2013, 13 "Dansen" voor dansers, blokfluit, klarinet, gitaar en viool, dansproject ontwikkeld met Sebastian Matthias, ontwikkeld vanuit “Musyck Boexken Danserye” van Tilman Susato, 1551

     1 orgelwerk

     1 harpwerk

     1 accordeonwerk

     2 werken voor slagwerk en electronica

     1 pianowerk

     9 vocale werken

7 Shakespeare Songs voor zangstem en blokfluiten

     1 elektronisch werk

www.wolters.co.uk