Componisten
vanaf 1972
Kevin Matthew Puts (*St. Louis, Missouri, Verenigde Staten, 3 januari 1972) groeide op in Alma, Michigan. Hij studeerde compositie en piano aan de Eastman School of Music en de Yale Universiteit. Hij had daar compositieles van Samuel Adler, Jacob Druckman, David Lang, Christopher Rouse, Joseph Schwantner en Martin Bresnick en pianoles van Nelita True. Hij studeerde ook nog tijdens het Tanglewood Music Festival bij William Bolcom en Bernard Rands.
Kevin Puts promoveerde tot Doctor of Musical Arts aan de Eastman School of Music.
Kevin Puts is een van de belangrijkste Amerikaanse componisten van dit moment.
Van 1997 tot 2005 doceerde Kevin Puts compositie aan de Universiteit van Texas in Austin. Op het moment (2016) doceert hij compositie aan het Peabody Instituut van de Johns Hopkins Universiteit in Baltimore. Ook is hij directeur van het Minnesota orkestcomponisten Instituut.
Kevin Puts componeerde
• 2 opera’s
- Silent Night, libretto Mark Campbell, 2011, won de jaarlijkse Pulitzer Prize for Music in 2012
• 4 symfonieën
- Symfonie nr. 2, 1999, elegisch, een troostrijk adagio.
• 12 concerten
• 12 andere orkestwerken
• 2 werken voor harmonieorkest
• 2 koorwerken a capella
• 21 kamermuziekwerken
• 2 pianowerken
• 1 werk voor marimba
Oliver Reynolds Davis (*Engeland, januari 1972)
studeerde aan de Royal Academy of Music bij Justin Connolly e
n slaagde in
1994. Vanaf die tijd componeert hij en produceert hij albums, soundtracks,
concerto’s en televisiescores, waarbij hij samenwerkt met Londense orkesten
zoals het London Symphony Orchestra. Hij werkt ook veel samen met
balletgezelschappen. Oliver Davis heeft een studio in Londen aan de Windmills
Street 6.
Oliver Davis componeerde
• 1 musical
• 7 balletten
• 16 orkestwerken
• 1 werk voor koor en orkest
• 4 kamermuziekwerken
- Elements, 2011 voor vier instrumenten, atmosferische filmmuziek, vier delen: Aarde, Water, Lucht, Vuur
• 1 serie werk voor zangstem en Instrumenten
• 2 koorwerken a capella of met piano
• 3 (series) pianowerken
• 24 filmscores
• 14 scores voor Televisie Series
• 4 Sound Designs
Astrid Kruisselbrink (*Velsen, 9 februari 1972) studeerde aan het Rotterdams Conservatorium in 1999 met onderscheiding af bij Klaas de Vries (compositie), Peter-Jan Wagemans (analyse, instrumentatie) en Rene Uijlenhoet (elektronische muziek). In 1997 ontving zij een eerste prijs in de European Women Composers Contest met het koorwerk Zijn lippen zijn uw lippen, uitgevoerd door het Hollands Vocaal Ensemble onder leiding van Cees Rotteveel.
In 2002 was zij composer in residence bij Het Gelders Orkest (Het woord is muziek geworden).
Astrid Kruisselbrink woont momenteel in Eindhoven
Astrid Kruisselbrink componeerde
• 3 opera’s
- The Reclining Woman, kameropera voor mezzosopraan, 2 sopranen en ensemble, libretto bloemlezing diverse literaire schrijvers, 2009-2010
• 2 muziektheaterwerken
- Menschen-Worte, muziek-theatraal programma rond gedichten van Hans Arp, voor mezzosopraan, fluit, harp en contrabas, 2017
• 9 werken voor orkest of groot ensemble
• 7 kamermuziekwerken
• 3 pianowerken
- Apen en Beer, een dierenalfabet, 2009, voor piano 2, 4 en 12 handen
• 1 harpwerk
• 6 werken voor zangstem(men) en piano of andere instrument(en)
• 5 werken voor koor (a cappella, met solisten en/of instrumentale begeleiding)
• twee werken met elektronica
Sander Germanus (*Amsterdam, 16 maart 1972) studeerde aan het Conservatorium van Amsterdam saxofoon bij Ed Bogaard en aan het Rotterdams Conservatorium compositie bij Peter-Jan Wagemans en instrumentatie bij Klaas de Vries. Sander Germanus studeerde daar in 1998 cum laude af. Vanaf 1994 studeerde Sander Germanus daarnaast compositie bij Luc Van Hove aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium te Antwerpen. In 1999 werd hij onderzoekmedewerker aan het Orpheus Instituut te Gent waar hij in het voorjaar van 2005 zijn laureaatstitel behaalde met zijn thesis over microtonaliteit. Sander Germanus ontwikkelde een eigen kwarttoontheorie.
Vanaf 1999 componeert Sander Germanus uitsluitend microtonaal. Onlangs (2015) speelden het Russische Ensemble Studio New Music en het Franse Quatuor Danel zijn nieuwste microtonale composities.
In September 2007 werd Sander Germanus directeur van de Stichting Huygens-Fokker, centrum voor microtonale muziek, dat onder meer het beroemde 31-toonsorgel van Adriaan Fokker beheert. Sinds 2010 is hij tevens docent van de master-na-masteropleiding hedendaagse muziek van het Lemmensinstituut te Leuven.
Sander Germanus componeerde
• 2 orkestwerken
• 1 werk voor koor en orkest
• 1 werk voor bigband
• 7 werken voor groot ensemble
• 1 werk voor 31-toonsensemble
• 12 kamermuziekwerken
• 1 werk voor zangstem en instrumenten
• 5 werken voor een instrument solo
Chilly Gonzales (pseudoniem van Jason Charles Beck, Montreal, Canada, 20 maart 1972) is de zoon van Ashkenzi Joodse ouders, die Hongarije tijdens de Tweede Wereldoorlog verlieten en op de vlucht voor de nazi’s in Canada terechtkwamen. Jason, jongere broer van filmcomponist Christophe Beck, ontdekte de piano en studeerde als klassiek pianist op de McGill Universiteit in Montréal af. Ondertussen was hij al begonnen te componeren, werkte samen met zijn broer Christophe aan een aantal musicals en studeerde hij jazzpiano aan de Concordia University in Montréal. Hij de 90-er jaren probeerde hij carrière te maken in popscene met de alternatieve rockband Son, maar dat lukte niet echt.
In 1999 verhuisde hij naar Berlijn, hoewel hij geen woord Duits sprak. Hij riep zich daar uit tot President van de Berlijnse Underground en veranderde zijn naam in Chilly Gonzales. In 2004 sloeg hij nieuwe wegen in. Hij werd snel populair met zijn soloalbums met tussen klassiek en jazz wisselende pianostukken. Hij trad en treedt veel op met zijn eigen muziek en ook met diverse andere muzikanten. Van 16 tot 18 mei 2009 deed Chilly Gonzales een recordpoging voor het langste concert ooit. Met 27 uur haalde dat record, tot op heden (2021) nog nooit overtroffen.
Sinds 2011 woont Chilly Gonzales in Keulen. Hij werkt ook als producer en schrijft muziek voor andere artiesten.
Chilly Gonzales maakte
• 21 albums
- Solo Piano, 2004
- Solo Piano II, 2012
- Chambers, 2015, met strijkkwartet Kaiser Quartet uit Hamburg
- Solo Piano III, 2018
• 1 filmscore
Tebogo Monnakgotla, (*Uppsala, Zweden, 25
maart 1972) Tebogo Monnakgotlas is de dochter van Benjamin,
een Zuid-Afrkaanse vluchteling voor het apartheidsregime, waartegen hij actie had
gevoerd. Hij kon in Zweden aan de Universiteit van Uppsala studeren en ontmoette
daar de politiek bevlogen Kerstin, die de moeder van Tebogo zou worden.
Tebogo Monnakgotla groeide op bij haar moeder, die haar kinderen een muzikale en
culturele ontwikkeling wilde meegeven. Toen Tebogo vijf jaar was, kreeg ze van
haar moeder een cello.
Vanaf 1994 studeerde ze cello en compositie bij Jan Sandström aan de Muziekschol van Piteå, en vanaf 1999 compositie aan het Koninklijk Muziekcollege in Stockholm bij Pär Lindgren en Bent Sørensen. Ook studeerde ze nog aan het Conservatorium in Den Haag bij Louis Andriessen.
Van 2007 tot 2009 was Tebogo Monnakgotla huiscomponist van de Zweedse Radiozender P2.
Tebogo Monnakgotla componeerde
• 1 opera
• 2 muziektheaterwerken
• 2 balletten
• 14 orkestwerken
• 6 koorwerken
• 13 kamermuziekwerken
• 9 werken voor zangstem en instrument(en)
• 3 orgelwerken
• 3 (series) werken voor een ander instrument solo
- Stycke för soloviolin, 2004
- Companion voor soloviool, 2021, beschrijft in vier delen het leven van een muzikant.
• 3 elektronische werken
Mathieu Daniel Polak (*2 april 1972 ) studeerde na zijn middelbare schoolopleiding piano en beiaard aan de conservatoria van Utrecht en Zwolle. Daarna studeerde hij compositie bij Jeff Hamburg en Alex Manassen en van 2008 tot 2010 bij Caroline Ansink en Jeroen D'hoe aan het conservatorium te Utrecht.
Mathieu Daniel Polak componeerde
• 3 orkestwerken
• 3 kamermuziekwerken
- Fleurs de cerisiers, kersenbloesem, voor blaaskwintet, 2011
• 5 liederen
• 5 werken voor beiaard
• 3 pianowerken
• 2 werken voor een ander instrument solo
https://mathieudanielpolak.wordpress.com
Hayo Boerema (*Groningen,13 april 1972) studeerde orgel aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag bij Johann Th. Lemckert, kerkmuziek bij Marijke van Klaveren en improvisatie bij Jos van der Kooy. Aan het Rotterdams Conservatorium studeerde hij koordirectie bij Barend Schuurman.
Hayo Boerema is organist-titulair van de Grote of St. Laurenskerk te Rotterdam.
Hayo Boerema componeerde
• 1 werk voor koor
• 2 werk voor koor en orgel (en andere instrumenten)
- Missa Solennelle, voor koor, orgel en slagwerk, 2017, mooie mis, ongekend smekend Kyrie
• 3 werken voor orgel
- Petite Suite pur Grand Orgue, 2013
Helena Tulve (*Tartu, Estland,
28 april 1972) kreeg haar eerste muzieklessen van Alo Poldmäe in Tallinn.
Daarna volgde van 1989-1992 een opleiding aan de Estse Muziekacademie
bij Erkki-Sven Tüür
en na 1992 aan het Conservatoire supérieur de musique in
Parijs bij Jacques Carpentier. In Parijs studeerde Helena Tulve ook nog aan het IRCAM en verdiepte ze zich in Gregoriaanse zang.
Helena Tulve componeerde
• 1 opera
• 1 theatermuziekwerk
• 5 orkestwerken
• 5 concerten
- L'ombre derrière toi, voor 3 gamba's en strijkorkest, 2011
• 6 werken voor een groot ensemble
• 24 kamermuziekwerken
• 2 werken voor zangstem en piano
• 12 werken voor zangstem(men) en andere instrument(en)
• 4 werken voor koor a cappella
• 3 (series) pianowerken
• 3 werken voor een ander instrument solo
• 1 elektronisch werk
• 3 filmscores
Mayke Nas (*Voorschoten, 14 mei 1972) werd geboren in een muzikaal gezin. Haar moeder is blokfluitiste en haar grootvader Louis Toebosch (1916–2009) was componist. Mayke Nas studeerde compositie bij Daan Manneke aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam van 1992 tot 1994. Daarna studeerde ze piano bij Alexandre Hrisanide, Lena Basova en Bart van de Roer aan het Brabants Conservatorium in Tilburg tot 2001. In 2000 vervolgde ze haar studie compositie bij Martijn Padding en Gilius van Bergeijk aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Van 2003-2004 studeerde ze bij Warren Burt in Melbourne, Australië. Mayk Nas was Componist des Vaderlands in 2017 en 2018.
Vaak maken theater, video, tekst & choreografie deel uit van uit van haar composities.
Mayke Nas componeerde
• 6 orkestwerken
- No reason to panic, 2008, voor blazers, slagwerk en contrabassen, in opdracht van het Koninklijk Concertgebouw Orkest
- Down the Rabbit-Hole, 2012, gebaseerd op “Lucy in the Sky with Diamonds” van The Beatles. Lichtvoetig
- Waarom niet? 2013
• 13 ensemblewerken
- Onder ons, voor variabele bezetting
- La Chocolatière Brûlée, 2005, voor 11 spelers, alternatieve versie voor 12 spelers
- A horseless carriage, 2017,
• 22 kamermuziekwerken
- Entrez!, 2002, voor hobo, clarinet en sopraansaxofoon, heerlijk fris
- Z.O.Z., 2002 voor strijksextet, het omslaan van de muziek speelt een grote rol.
- I Delayed People's Flights By Walking Slowly In Narrow Hallways, 2005, voor vier spelers, vier stoelen, vier versterkte schoolborden en live-elektronica.
- Anyone can do it, 2006, voor zes volledig onvoorbereide spelers die niet noodzakelijkerwijs muzikaal onderlegd hoeven te zijn.
- Douze Mains, 2008, voor 6 spelers en één vleugel, met versterking, Zes pianisten ontlokken op allerlei manieren geluiden aan het instrument, zonder daarbij de toetsen op conventionele wijze te gebruiken.
- Microludium, 2015, voor twee altblokfluiten en twee tenorblokfluiten, geschreven voor Brisk Recorder Quartet
• 3 werken voor zangers of koor
• 3 elektronische installatiewerken
Vykintas Baltakas (pseudoniem van Vykintas Bieliauskas) (*Vilnius, Litouwen, 10 juli 1972) studeerde van 1990 tot 1993 aan de Litouwse Muziek- en theateracademie in zijn geboorteplaats en was in Litouwen dirigent van twee vocale ensembles voordat hij van 1993 tot 1997 in Karlsruhe compositie ging studeren bij Wolfgang Rihm en orkestdirectie bij Andreas Weiss. Hij studeerde daarna nog aan het Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris en een jaar aan het Institut de recherche et coordination acoustique/musique (IRCAM).
Sinds 2009 is hij directeur van GAIDA, het Litouwse festival voor nieuwe muziek. Hij wordt regelmatig gevraagd voor festivals in heel Europa. Vanaf 2015 tot heden (2017) is Vykintas Baltakas docent ompositie aan het Conservatorium Maastricht.
Vykintas Baltakas componeerde
• 1 muziektheaterwerk
• 3 orkestwerken
• 12 ensemblewerken (ook met electronica
• 13 kamermuziekwerken (ook met elektronica)
• 2 koorwerken a cappella (of met tape)
• 4 werken voor zangstem en insrumenten (ook met elektronica)
• 12 werken voor een instrument solo (of solo met elektronica)
- Music of falling sounds, voor viool en electronica, een dialoog met Luc Tuymans’ muurschildering Angel op het ruwe beton van het Concertgebouw in Brugge
Randal Corsen (*Curaçao, 13 augustus 1972) is een achterachterkleinzoon van de Curaçaose dichter en componist Joseph Sickman Corsen (1853-1911).
Randal Corsen studeerde vanaf 1990 in Nederland piano aan het Brabants Conservatorium. Hij studeerde er in 1995 cum laude af. Hij was bandlid van de Latin-Jazzband Bye-Ya en sideman van Izaline Calister. Randal Corsen is docent aan de conservatoria van Amsterdam en Utrecht.
Randal Corsen maakte
• 1 opera
- Katibu di Shon (slaaf van de meester), 2013, libretto Carel de Haseth, volledig in Papiamento, gebaseerd op zijn roman Katibu di Sion, die handelt over de slavernij in Suriname; de opera werd gemaakt op initiatief van mezzosopraan Tania Kross.
• 3 orkestwerken
• 4 kamermuziekwerken
• 3 jazzalbums
- Evolushon, 2003, Edison Music Award.
- Symbiosis, 2013, eigentijds, stevig, energiek en toch melodieus
Gabriela Lena Frank (*Berkeley, California,
Verenigde Staten, september 1972) had een Litouws-Joodse vader en een Peruviaans-Chinese moeder.
Gabriela Lena Frank studeerde aan de Rice Universiteit en promoveerde tot doctor in compositie aan de Universiteit van Michigan. Haar compositiedocenten waren Paul Cooper, William Albright, Leslie Bassett, William Bolcom, Michael Daugherty en Samuel Jones.
In haar composities komt haar multiculturele achtergrond stevig naar voren.
In 2009 kreeg Gabriela Lena Frank een Guggenheim Stipendium en een Latin Grammy Award voor beste eigentijdse muziek.
In 2010 Frank won ze United States Artists Fellow Award.
Gabriela Lena Frank is lid van het Silk Road Ensemble onder leiding van cellist Yo Yo Ma.
Gabriela Lena Frank zette in de loop van 2015 met haar echtgenoot een boerderij op in San Francisco Bay Area in the fall of 2015 to start a farm with her husband in the town of Boonville, California in Mendocino County. Ze werkte daar als free-lance componsit. In 2017 richtte ze haar eigen school op, de Gabriela Lena Frank Creative Academy of Music, speciaal gericht op het stimuleren van componisten.
Gabriela Lena Frank componeerde in elk geval
• 1 opera
• 9 concerten
• 17 andere orkestwerken
- Drie Latijns-Amerikaanse Dansen, voor groot orkest, 2003
• 1 werk voor harmonieorkest
• 3 werken voor zangsoliste(n) en orkest
• 6 werken voor koor en orkest of ensemble
• 11 werken voor koor a capella
• 36 kamermuziekwerken
• 8 werken voor zangstem(men) en instrument(en)
• 10 (series) pianowerken
• 6 werken voor een ander instrument of zangstem solo
Emily Lenore Doolittle (*Halifax, Nova
Scotia, Canada, 16 oktober 1972) studeerde aan de Dalhousie
Universiteit
bij Dennis Farrell en Steve Tittle, aan het Koninklijk Conservatorium in den
Haag bij Louis Andriessen, aan de Indiana University bij Don Freund en aan de
Princeton Universiteit bij Steve Mackey, Barbara White, Paul Lansky, Paul
Koonce, en Peter Westergaard. Vanaf 2008 doceert ze compositie aan
het Cornish Kuntscollege in Seattle.
Emily Doolittle interesseert zich buitengewoon in zoomusicology (dieren en mensenzang) en in de wereld van de natuur. Dat vind je in haar werk terug. Ze schreef ook een leidinggevend proefschrift over vogelzang. Ze ondekte boventoonreeksen in de zang van de heremietlijster.
Emily Doolittle is lid van het Scottish Music Centre en van het Canadian Music Centre.
Emily Doolittle componeerde
• 1 opera
• 6 orkestwerken
- A Short, Slow Life, 2011, voor sopraan en orkest, op een gedicht van Elizabeth Bishop
• 3 koorwerken
• 16 kamermuziekwerken
• 9 werken voor zangstem en instrument(en)
• 6 werken voor een instrument solo
Otto Eric Sebastian Fagerlund
(*Parainen, Finland, 6 december 1972) studeerde viool aan het Turku Conservatorium bij Simo
Vuoristo. Na een jaar studeren in Nederland, studeerde hij compositie aan de Sibelius
Academy bij Erkki Jokinen. In 2004 stude
erde hij daar af.
Sebastian Fagerlund componeerde
• 2 opera's
• 9 concerten
- clarinet concerto, opgedragen aan Christoffer Sundqvist, 1998
- "Darkness in the light", viool concerto voor violist Pekka Kuusisto, 2012, verpletterend werk.
- concerto voor gitaar en symfonieorkest, 2012
- fagotconcert, 2012
• 9 andere orkestwerken
- Ignite, voor okest 2010.
• 22 kamermuziekwerken
- Transient Light voor hoorn, viool, cello and piano, 2013
• 9 (series) solowerken (inclusief piano)
• 3 koorwerken
• 3 (series) liederen voor zangstem en piano
• 1 elektronisch muziekwerk
Christophe Beck (*1972, Montreal, Canada)
begon met pianoles op zijn vijfde. Op zijn elfde zette hij zijn eerste band
in
elkaar: Chris and The Cupcakes, waar hij songs van de Bee Gees mee uitvoerde.
Tijdens zijn schooltijd op de Crescent School in Toronto, Ontario studeerde hij
piano, saxofoon en slagwerk en componeerde hij vele liefdesliedjes. Daarna
studeerde hij muziek aan de Yale-universiteit in New Haven (Connecticut) en
filmmuziek aan de Universiteit van Zuid Californië in Los Angeles bij Jerry
Goldsmith. Beck studeerde en werkte in die periode ook met de componist Mike
Post. Hij is de broer van pianist Chilly Gonzales. Christophe Beck
werkt in een studio in Santa Monica in Californië.
Christophe Beck componeerde
• 120 filmscores
- Frozen, 2013, animatiefilm Walt Disney Sudio’s, regie Chris Buck en Jennifer Lee.
• 20 (series) Tvscores
- Buffy the Vampire Slayer (1997-2001) Emmy Award
- The Hangover, 2009, 2011 en 2013
Miguel Angel Berbis (Rafelbunyol,
Valencia, Spanje 1972) studeerde aan Conservatorio Superior de Música
de
Valencia ondermeer computerondersteunde compositie. Miguel Ángel Berbis is
artistiek directeur van Ensemble d'Arts, waarin hij ook werkt met elektronica en
media.
Miguel Ángel Berbis doceert muziektechnologie aan het Conservatorio Superior de Música de Castellón. Miguel Ángel Berbis trouwde in 2013 met Conxi Valero Montero en woont in Rafelbunyol.
Miguel Angel Berbis componeerde
• 2 theatermuziekwerken, ook met elektronica en media
• 3 werken voor orkest of groot ensemble, ook met elektronica en media
• 1 koorwerk
• 9 kamermuziekwerken, ook met elektronica en media
• 4 werken voor zangstem en instrument(en), ook met elektronica en media
• 2 werken voor een solo instrument, ook met elektronica
• 1 elektronisch mediawerk
Christian Blaha (*Middelburg, 1972) studeerde
aan het Fontys Conservatorium in Tilburg piano bij Joop Albracht en
Paul Komen, compositie en koordirectie bij Alexandre Hrisanide en
Louis Buskens. Christian Blaha volgde ook nog privélessen orkestdirectie
van Ed Spanjaard in Amsterdam.
Christian Blaha is medeoprichter en dirigent van het Zeeuws Kamerorkest TY en
samen met Tassilo Erhardt oprichter en dirigent van Kamerkoor Melopoeia.
Christian Blaha componeerde
• 2 muziektheaterwerken
• 3 symfonieën
• 8 andere orkestwerken
• 16 kamermuziekwerken
• 3 pianowerken
• 2 orgelwerken
• 1 werk voor soloviool
- Sonata per violino solo, 2009
• 15 (series) koorwerken a cappella
• 3 werken voor vocaal enemble
• 6 (series) liederen voor zangstem en instrumenten
Ailem Carvajal
(*Havana, Cuba, 1972) studeerde tot 1991 piano aan de Escuela Nacional de Arte
in Havana bij Andrés Alén, en daarna tot 1996 compositie aan het Instituto
Superior de Arte de Cuba en tenslotte aan het conservatorium “Arrigo Boito” in
Parma in Italië tot 2006.
I
n 1999 richtte Ailem Carvajal in Parma samen met Yalica Jo, de “MUSICALIA Children”
op, een instituut dat is gericht op de muzikale opvoeding van kinderen en jongvolwassenen.
Ailem Carvajal componeerde
• 1 theatermuziekwerk
• 2 orkestwerken
• 2 werken voor zangstem en ensemble of orkest
• 1 werk voor koor a cappella
• 7 kamermuziekwerken
• 2 werken voor zangstem en piano
• 3 werken voor een instrument solo
• 5 elektroakoestische werken
- Eón voor klarinet in Es en tape, 2009, rusteloos
• 2 filmscores
Dominik Karski (*Polen 1972) woonde van 1991 tot 2006 in Australië. Hij studeerde compositie in Perth en Brisbane bij Brian Howard, Steven Cronin en Gerard Brophy. Nadat hij in 2006 en 2007 onder leiding van Chaya Czernowin studeerde aan de Universität für Musik und darstellende Kunst in Wenen, sloot hij zijn studies af in Melbourne. Dominik Karski woont op het moment (2013) in Wrocław, Polen.
Dominik Karski componeerde
• 4 orkestwerken
• 32 kamermuziekwerken
• 2 (series) koorwerken
• 11 werken voor een instrument solo
- Superb Imposition voor Paetzold Contrabasblokfluit, 2011, opgedragen aan Anna Petrini
http://dominikkarski.musicaneo.com
Jeppe Moulijn (*1972) studeerde orkestdirectie bij Ed Spanjaard en Jac van Steen aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Compositie studeerde Jeppe Moulijn bij Diderik Wagenaar en muziekwetenschappen aan de Universiteit Utrecht. Theorie studeerde hij bij Theo Verbey en instrumentatie bij Louis Andriessen.
Van 2001 tot 2003 was Jeppe Moulijn muzikaal leider van Het Nationale Ballet. Sinds 2005 leidt hij het Naardens Kamerorkest en sinds 2006 het Twents Jeugd Symfonie Orkest, sinds 2007 het Toonkunst Orkest Leiden en sinds september 2008 het Rotterdams Jeugd Symfonie Orkest en Rotterdams Jeugd Orkest. Daarnaast leidt hij het mede door hem opgerichte orkest Oberon, dat zich toelegt op muziektheaterproducties.
Jeppe Moulijn componeerde
• (series) werken voor zangstem en instrumenten
- Rockopera Equilibrio
• orkestwerken
- “musixbox”, voor orkest en verteller, een muziekverhaal voor kinderen over een jongetje dat in zijn computerspellen onverwacht de sleutel vindt tot het openen van zijn muzikale fantasie.
Aspasia Nasopoulou
(*Griekenland, 1972) studeerde piano aan het Conservatorium van Piraeus
en compositie bij prof. M. Travlos aan de Universiteit van Athene. Zij vervolgde haar compositiestudie aan het
Conservatorium van Amsterdam bij Wim Henderickx en Fabio Nieder. Aspasia Nasopoulou is als componiste gefascineerd
door de mogelijkheid poëzie en muziek te integreren. Sinds 2002 neemt ze veel blokfluit mee in haar composities
Aspasia Nasopoulou geeft pianoles aan de Engelse School in Amsterdam.
Aspasia Nasopoulou componeerde
• 6 theatermuziekwerken
• 7 werken voor muzikanten en ander kunstenaars
• 4 orkestwerken
• 38 kamermuziekwerken
- Inamorata, 2012, duet voor alt- en basblokfluit, gebaseerd op een cantiga de amigo van troubadour Lourenço uit de 13de eeuw
- Lelia Doura, 2012, voor blokfluitkwintet
- Ten Dipoles, 2016, voor blokfluitkwintet, geschreven voor Seldom Sene, 10 muzikaal omschreven tegenstellingen
1. good-bad
3. one-many
7. left-right
- Four Miniatures, 2 solo's basset f, duo basset f en grootbas c, duo voor basset en bariton, 2016
• 1 koorwerk
- Rodia=SO4H2, voor gemengd koor, 2001 gedicht van, N. Egonopoulos
• 13 werken voor zangstem en instrumenten
- HemiAeroPartitura, voor twee blokfluiten en sopraan, 2008, geïnspireerd op drie gedichten van de Chileense dichter Oscar Hahn, gecomponeerd voor het Aerodynamic Trio
• 2 werken met elektronica
• 15 werken voor een instrument solo
Vito Palumbo (*Italië, 1972) schreef vanaf jongs
muziek. Hij slaagde hij met lof voor piano, compositie en
elektronische
muziek aan het conservatorium Niccolò Piccini in Bari en studeerde daarna
compositie aan de Accademia Chigiana in Siena en aan de Accademia Nazionale di
Santa Cecilia in Rome bij Azio Corghi. Daar slaagde hij ook weer met lof.
Vito Palumbo is docent compositie aan het conservatorium S. Giacomantonio in
Cosenza, Calabrië.
Vito Palumbo componeerde
• 2 opera’s
• 10 concerten
- blokfluitconcert voor Eagleblokfluit en groot orkest, 2013
• 5 andere orkestwerken
• 1 werk voor koor a capella
• 25 kamermuziekwerken
• 4 pianowerken
• 3 werken voor een ander instrument solo
• 5 elektroakoestische werken
Mattias Petersson (*klein eiland, Zuidoost Zweden, 1972) begon met pianostudie. Na het behalen van zijn muziekdocentendiploma aan de Muziekhogeschool in Ingesund besloot hij componist te worden. Hij verhuisde naar Visby om bij Sven-David Sandström te gaan studeren aan de Compositieschool Gotland. Daarna studeerde hij zeven jaar aan het Koninklijk Muziekcollege bij Bill Brunson en Pär Lindgren. Op het moment (2015) woont hij in Stockholm.
Mattias Pettersson heeft zijn eigen muzieklabel: “Wickerwork Recordings”.
Mattias Pettersson componeerde
• 9 elektronische muziekprodukties
• 3 audiovisuele produkties
• 3 kamermuziekwerken
- Sinew0od, voor Paetzold contrabass recorder & Electronics, 2013, futuristisch gezang;
Sytze Pruiksma (*1972), componist, muzikant en vogelkijker ziet het landschap als een muzikale partituur. Sytse Pruiksma verzamelt geluiden, muziekinstrumenten en muziek. Echte natuurgeluiden opgenomen, muziekstukken die hij componeert, samples en partituren. Hij mixt, orkestreert en schept nieuwe muziek.
Sytze Pruiksma componeerde
• een viertal nieuwe landschapsmuziekwerken (op zijn “playlist” zijn 4 “tracks” vermeld).
- Lân over het gezicht, uitzicht en gevoel van het Friese landschap, 2008. Kan eventueel aangepast worden aan andere landschapsvoorstellingen
Kateřina Růžičková-Piňosová (*Brno?,
Tsjechië, 1972) studeerde na de Middelbare school van 1991 tot 1996
in Brno
musicologie, kunsten en compositie bij Jarmila Mazourova aan de Masaryk
University en van 1994 tot 1999 piano bij Vladimira Slavikova en
compositie bij Arnost Parsch en Svatopluk Havelka aan de Janaček
Academie voor Muziek en Uitvoerende Kunsten, waar ze van 2001 tot 2006 ook nog
een promotiestudie deed. In 2003 en 2004 studeerde ze ook nog compositie bij
Wolfgang Rihm aan de Muziekhogeschool van Karlsruhe in Duitsland.
Kateřina Růžičková doceerde muziekgeschiedenis, piano en composite aan verschillende scholen en instellingen in Tsjechië. Vanaf 2017 doceert ze piano en compositie aan de pianostudio van Worm-sawosskaja in Schwetzingen in Duitsland.
Kateřina Růžičková componeerde
• 3 (series) orkestwerken
• 3 koorwerken
• 20 kamermuziekwerken
• 2 werken voor zangstem(men) en instrument(en)
• 6 (series) pianowerken
• 3 werken voor een ander instrument solo
- drie gedichten voor blokfluit solo (Bas, Tenor, Alt), 2017, over gedichten van Sonja Viola Senghaus
Kotoka Suzuki (*Tokyo, Japan,
1972) studeerde aan de Indiana University piano (diplom
a 1994) en aan de
Stanford Universiteit piano en compositie bij
Jonathan Harvey
(diploma 1999). Kotoka Suzuki woont momenteel (2010) in Chicago, Verenigde Staten en doceert daar muziek.
Kotoka Suzuki componeerde
• grote multimediaprojecten
• orkestwerken
• kamermuziekwerken
• werken voor een instrument solo
- While ripples enlace…, 2010 voor blokfluit en geluidsband, geïnspireerd door componist George Phillip Telemann, met name uit de orkestsuite “Hamburger Ebb’ und Flut”,
Janco Verduin (1972) studeerde Industrieel Produkt Ontwerpen, Muziektechnologie en werkte als softwareontwikkelaar. Aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag studeerde hij bij compositie bij Louis Andriessen, Martijn Padding, Gilius van Bergeijk en Richard Ayres, orkestratie bij Diderik Wagenaar en contrapunt bij Cornelis de Bondt en Patrick van Deurzen.
Janco Verduin componeerde
• 3 orkestwerken
- Temps Brisé, concert voor orkest, 2009
- The dead hand of Plato, 2011
• 8 kamermuziekwerken
- pianokwintet 'am Rande', 2009
• 1 werk voor zangstem en/of spreker en ensemble
• 1 werk voor piano solo
Aleksey Mikhailovich Igudesman (*Leningrad,
Rusland, 22 februari 1973) emigreerde met zijn gezin toen hij zes jaar was naar
Duitsland. Op zijn 12de ging hij naar de Yehudi Menuhin School in
Engeland. Van 1989 tot 1998 studeerde hij
viool bij Boris Kuschnir aan het Conservatorium in Wenen.
Aleksey Igudesman componeerde
• 3 muziekshows
- Tandem, een muziekshow voor twee violen en violist Sebastian Gürtler
- Sebastian, der Cyberdirigent, voor twee violen en symfonieorkest
• 30 orkestwerken
• 2 koorwerken
• 17 (series) kamermuziekwerken
- vioolsonate nr. 2, 2001 opgedragen aan Julian Rachlin
• 4 werken voor (zang)stem en piano of andere instrument(en)
- The Malkovich Torment, voor spreker en pianokwintet
• 6 werken voor viool solo
• 7 filmscores
Žibuoklė Martinaitytė (*Sint Petersburg, Rusland, 4 mei 1973) heeft Litouwse ouders en groeide op in Kaunas in Litouwen. Ze studeerde van 1979 tot 1991 muziek aan de Juozo Naujalio Muziekgymnasium in Kaunas. Van 1991 tot 1997 studeerde Žibuoklė Martinaitytė compositie aan de Litouwse Academie voor Muziek en Theater in Vilnius bij Bronius Kutavičius en Julius Juzeliūnas. Nadat ze geslaagd was voor haar opleiding volgde ze nog diverse compositiecursussen, onder andere bij Jonathan Harvey en Michael Jarrell aan het IRCAM Centrum Acanthes in Frankrijk.
Žibuoklė Martinaitytė is getrouwd met geluidsontwerper True Rosaschi. Sinds 2010 woont ze in New York City in de Verenigde Staten. In 2020 won ze een Guggenheim Fellowship en de Litouwse Regeringsprijs voor Cultuur en Kunst.
Žibuoklė Martinaitytė componeerde
• 4 multi-media uitvoeringen
• 1 kameropera
• 16 orkestwerken
- Sielunmaisema, 2019, voor cello en strijkkwartet, in vier delen de vier seizoenen langs
- Nunc fluens. Nunc stans, 2020, voor slagwerk en strijkorkest, de tijd wordt een halt toegeroepen.
- Ex Tenebris Lux, 2021, voor strijkorkest
• 4 werken voor groot ensemble
• 4 werken voor koor a capella
• 28 kamermuziekwerken
• 2 (series) werken voor zangstem en piano
• 24 werken voor een instrument solo, ook met elektronica
• 10 elektroakoestische werken
Tansy Davies (*Bristol, Engeland, 29 mei 1973)
begon haar muzikale leven met zingen en gitaar spelen in een
rockband.
In haar tienertijd ontwikkelde ze interesse voor componeren en ging ze
compositie en Franse hoorn studeren bij
Alan Bullard aan het Colchester Instituut. In 1996 was ze de winnares
van de BBC Young Composers' Competition. Vervolgenss studeerde ze aan Guildhall
School of Music and Drama bij Simon Bainbridge en aan de Royal Holloway
bij Simon Holt. Tansy Davies werkte na haar studies drien jaar als
freelance hoornblazer en was lid van het Moon Velvet Collective. Ze kreeg
van een groot aantal orkesten en organisaties verzoeken om composities. In 2011
kreeg Tansy Davies een eredoctoraat van het Colchester Instituut. Op het moment
(2019) doceert Tansy Davies aan de Royal Academie of Music in Londen. Tansy
Davies is erg geïnteresseerd in esotderische verschijnselen als
astrologie, sjamanisme en tarot, dat is in haar werk terug te vinden.
Tansy Davies componeerde
• 2 opera's
- Between Worlds, libretto Nick Drake, 2014, gebaseerd op de tragische aanslag van 9/11. Vijf personen raken samen ingesloten op een van de bovenste verdiepingen van de Twin Towers. Tansy Davies heeft er ook een orkestrale suite uit samengesteld.
- Cave, kameropera in 8 scenes, voor mezzosopraan, tenor en ensemble met elektronica, 2018, portretteert een vader die tracht te overleven in een door klimaatverandering verwoeste wereld. In een wanhopige poging contact te maken met zijn overleden dochter daalt hij af in een duistere onderwereld vol geesten.
• 6 concerten
• 12 andere werken voor orkest of groot ensemble
- The beginning of the world, voor strijkorkest, 2013
- Soul Canoe, 2019
• 1 werk voor koor, strijkers en elektronica
• 1 werk voor koor a capella.
- Christmas Eve, voor gemengd koor a capella
• 8 kamermuziekwerken, ook met elektronica
- Salt Box voor basklarinet, sopraansaxofoon, viool, cello, contrabas, hammondorgel, slagwerk en elektronica, 2005
- Aquatic voor slagwerk en Engelse hoorn, 2011
• 7 werken voor zangstem en instrument(en)
- Song of pure nothingness voor sopraan en India’s harmonium (een draagbaar klein harmonium), 2013, in 2015 gearrangeerd voor mezzo-sopraan of countertenor en piano
• 7 werken voor een instrument solo
- Loure voor viool solo, 2000
- Dark Ground voor slagwerk solo, 2005
Oene van Geel (*Oostzaan, 1973) groeide op met klassieke en Balkanmuziek en luisterde ook naar popmuziek. Hij viel op zijn zevende voor de viool, wel in de Roemeense zigeunermuziek. Hij kreeg op vool privéles van Jan Henrichs in Landsmeer en was een van de eersten die afstuderen aan de vioolopleiding voor lichte muziek van het Rotterdamse Conservatorium. Aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam verdiepte hij zich in moderne muziek en technieken uit de Zuid-Indiase muziek.
Oene Van Geel maakte tegen het eind van de vorige eeuw deel uit van vele verschillende jazz- en pop groepen, soms twaalf tegelijk. Vanaf het begin van deze eeuw schreef hij ook steeds meer composities voor klassieke ensembles.
Op 9 juni 2013 kreeg Oene van Geel de VPRO/Boy Edgar Prijs, de belangrijkste prijs in Nederland voor jazz en geïmproviseerde muziek.
Oene van Geel is een van de muzikanten die betrokken zijn bij Splendor, een ontmoetingsplek, club, werkplek en muzikaal laboratorium aan de Nieuwe Uilenburgerstraat in Amsterdam.
Oene van Geel componeerde
• 8 theatermuziekwerken
• 18 orkestwerken of werken voor groot ensemble
• 68 (series) kamermuziekwerken
- Aknaton, pianotrio, 2014, gecomponeerd voor het Osiris Trio, spannend stuk
• 42 leadsheets
Jörg Widmann (*München, Duitsland, 19 juni 1973) kreeg vanaf 1980 klarinetles. Vanaf 1981 studeerde Jörg Widmann compositie bij Kay Westermann, en daarna bij Hans Werner Henze, Wilfried Hiller, Heiner Goebbels en Wolfgang Rihm. Klarinet studeerde hij aan de Hochschule für Musik und Theater München, de Juilliard School in New York en de Hochschule für Musik Karlsruhe.
Vanaf 2001 doceert Jörg Widmann klarinet aan het Freiburg Muziekcollege en vanaf 2008 compositie aan het Instituut voor Nieuwe Muziek aan het Freiburg Muziekcollege.
Jörg Widmann leeft en werkt in Freiburg.
Jörg Widmann componeerde
• 2 opera’s
• 3 werken voor muziektheater
• 1 oratorium
- Arche, 2016, oratorium voor solisten, koor, orgel en orkest. Reuzenwerk met monsterbezetting van driehonderd miuzikanten. Dichterlijk-filosofische tekstbronnen: Michelangelo, Matthias Claudius, Schiller, Heine, Nietsche en Peter Sloterdijk..
• 20 (series) orkestwerkecn
- Lied, 2003
- Chor, 2004
- Messe, 2005
- Antiphon voor orkestgroepen, 2008
- Con brio, 2008, concertouverture op motieven van Beethoven
• 14 concerten
- Insel der Sirenen, voor soloviool en 19 strijkers, 1997
- vioolconcert, 2007, geschreven voor violist Christian Tezlaff, lyrisch werk;
• 4 werken voor zangstem(men) en orkest
- Versuch über die Fuge, arrangement van het 5de strijkkwartet voor sopraan, hobo en kamerorkest, 2015
• 7 werken voor groot ensemble
• 34 (series) kamermuziekwerken
- 1ste strijkkwartet, 1997
- Koraalkwartet
- Jachtkwartet, 2003, als een wildwaterbaan jaagt de muziek ons door het woud;
- 4de strijkkwartet, 2005
- Versuch über die Fuge, 5de strijkkwartet met sopraan, 2005
- 24 Duos voor viool en cello, 2008, in twee delen
- Es war einmal..., 2015, vijf sprookjesachtige stukken voor klarinet, altviool en piano
- Klarinetkwintet, voor klarinet, twee violen en cello, 2017
- 8ste strijkkwartet, studie over strijkkwartet nr. 3 van Ludwig van Beethoven, 2020
- Cavatina, 10de strijkkwartet, studie over strijkkwartet nr. 5 van Ludwig van Beethoven, 2020
- 7 Capricci, 2021, voor saxofoonkwartet, geschreven voor het Kebyart Ensemble
• 1 koorwerk
• 5 (series) werken voor zangstem en instrumenten
- Sphinxensprüche und Rätselkanons, voor sopraan, klarinet en piano, 2005
• 2 (series) werken voor zangstem en piano
- Das heiβe Herz, liederencyclus voor bariton en piano, 2013
• 1 werk voor zangstem solo
- Labyrinth V, vocalisen voor coloratuursopraan, 2021
• 12 pianowerken
- Intermezzi, 2010, voor András Schiff, 5 intermezzi, geïnspireerd op Johannes Brahms, maar met een eigen poëtisch Widmanngeluid
- Elf humoresken
• 4 (series) werken voor een ander instrument solo
- Fantasie voor klarinet, 1993
- 6 études voor viool, 2004–2010
- Elf Humoresken, 2007
nr. 10 Lied im Traume, Schumann wordt geciteerd
nr. 11 Mit Humor und Feinsinn
- Drei Schattentänze, voor klarinet, 2013
Airat Rafailovich Ichmouratov (*Kazan, Tatarstan, 28 juni 1973) is het tweede kind van Razima Gatina en Rafail Ichmouratov. Hij studeerde klarinet aan de Kazan Music School N3, het Kazan Music College en het Conservatorium van Kazan Conservatory, waar hij is afstudeerde in 1996.
In 1998 verhuisde Airat Ichmouratov naar Montreal in Canada. Daar studeerde hij aan de Universiteit van Montreal nog orkestdirectie bij Andre Moisan. Hij richtte er het Muczynski Trio op met cellist Luo Di en pianiste Evgenia Kirjner.
Airat Ichmouratov werkt daarnaast als dirigent, klezmerklarinettist, componist en arrangeur.
In 2000 werd klarinettist van de klezmergroep Kleztory, waarvoor hij ook componeert en arrangeert. Hij doceert aan de Université Laval in Quebec, Canada. Airat Ichmouratov is getrouwd met violiste Elvira Misbakhova. In 1998 begon hij met haar samen in Montreal als straatmuzikant. Ze hebben twee dochters.
Airat Ichmouratov componeerde
• 19 orkestwerken
- Concerto voor altviool 1, opus 7, 2004
- 3 Romances, opus 22, 2009, voor altviool, harp en strijkers
- Concerto grosso, opus 28, 2011, voor klarinet, viool, altviool, cello, piano, slagwerk en strijkorkest
- pianoconcerto, opus 40, 2014, gereviseerd 2022
• 8 andere orkestwerken
• 1 serie liederen voor zangstem en kamerorkest
• 12 werken voor Klezmerband
• 16 kamermuziekwerken
- Strijkoctet "Letter", opus 56, naar de roman van Stefan Zweig "Letter from an Unknown Woman”
• 2 werken voor een instrument solo
• 1 filmscore
Rufus McGarrigle Wainwright (*Rhinebeck, New York, Verenigde Staten, 22 juli 1973) komt uit een muzikaal gezin: zijn vader is de Amerikaanse troubadour Loudon Wainwright III, zijn moeder de Canadese folkartieste Kate McGarrigle. Toen Rufus drie jaar was, scheidden zijn ouders. Rufus Wainwright groeide op bij zijn moeder in Montreal, hij heeft een dubbele Canadese en Amerikaanse naionaliteit. In Montreal begon hij op zijn zesde met pianospelen.
Vanaf zijn dertiende trad Rufus Wainwright geregeld op in de folkgroep 'McGarrigle Sisters and Family', die bestond uit moeder Kate, haar zus Anna en kinderen Rufus en Martha Wainwright.
Rond zijn veertiende ontdekte hij zijn homoseksualiteit, wat hem verward, angstig en depressief maakte. Rufus Wainwright hield er een hedonistische levensstijl op na, waarbij hij ook aan drugs verslaafd raakte, maar daar kickte hij ook weer af. Veel persoonlijke ervaringen verwerkt hij ongegeneerd in zijn songs. Zanger/bassist Sting zei over Rufus Wainwright: 'Hij staat buiten de tijd, daarom is hij tijdloos'. Elton John heeft hem "de beste muziekschrijver op de planeet" genoemd.
Rufus Wainwright trouwde op 23 augustus 2012 met zijn partner Jorn Weisbrodt. Samen hebben ze een dochter: Viva Katherine Wainwright Cohen (*2 februar 2011). Lorca Cohen (dochter van Leonard Cohen) is de biologische moeder van het kind. Rufus Wainwright woont momenteel (2015) in Ontario, Canada.
Rufus Wainwright maakte
• 7 albums
- Want one, 2003, met onder andere
nr. 7 ´Vibrate” dat refereerd aan popster Britney Spears en sprookjesfiguur Pinocchio
- Want two, 2004 met onder andere
nr. 4 “Little sister”
nr. 7 ‘This love affair”, een tragische ballade
Rufus Wainwright componeerde
• 1 opera
- Prima Donna, 2008, een serie expressieve dialogen in de kamer van een prima donna op haar retour, die tijdens een interview tot het inzicht komt dat haar geplande terugkeer na zes jaar afwezigheid een tragische vergissing is. Het draait allemaal om een falende stem en alles speelt zich af in Parijs (Maria Callas?). Schitterende Franstalige opera.
• 1 dansproductie
• werken voor zangstem en orkest
- 9 sonnetten van Shakespeare, voor sopraan en orkest, hallucinerende ode aan Shakespeare.
• 10 filmscores
Kenji Bunch (*Portland, Oregon, Verenigde Staten,
27 juli 1973) was tijdens zijn studiejaren op de Wilson High School in Portland
van 1986 tot 1991 violist in het Portland Youth Philharmonic. Daarna studeerde
Kenji Bunch 
altviool en
compositie aan de
Juilliard School in New York. Nadat
hij 22 jaar in New York had gewoond, kwam Kenji Bunch in 2013 terug in Portland,
waar hij woont met zijn vrouw, concertpianiste Monica Ohuchi, zijn dochter
Emmaline en zijn hond Coffee (2015).
Kenji Bunch componeerde
• 22 orkestwerken
- Aspects of an Elephant, 2017, concert voor orkest, volstrekt origineel werk, goed geïnstrumenteerd
• 48 kamermuziekwerken
- Alpha Dog voor sopranino‒ en altblokfluiten, altviool, cello en piano, 2011, beetje zouteloos.
• 4 werken voor zangstem en piano
• 4 (series) pianowerken
• 4 werken voor viool solo
• 4 werken voor altviool solo
• 3 werken voor een ander instrument solo
Eivind Buene (*Noorwegen,
Oslo, 7 september 1973) studeerde van 1992 tot 1998 aan de Noorse
Muziekacadem
ie. Vanaf 2000 tot vandaag (2018) is Eivind Buene freelance
componist en auteur in Oslo en schrijft hij het ene werk na het andere. Hij
schreef drie romans en een essaybundel.
Sinds 2015 is Eivind Buene docent compositie aan de Noorse Muziekacademie
Eivind Buene componeerde
• 1 opera
• 8 orkestwerken
• 18 werken voor grote ensembles
- Vioolconcert, 2013, driedelig werk: Falling Angels, Sound Asleep, Among Voices od the Dead. In het laatste deel klinkt Bachs koraal Se sist genug net als in het vioolconcert van Alban Berg, waar dit concert behoorlijk aan verwant is
- Miniatures, 2016
• 16 kamermuziekwerken
• 6 vocale werken
• 7 werken voor een instrument solo
• 11 elektroakoestische werken, ook met media installaties
John Mackey (*New Philadelphia, Ohio, Verenigde
Staten, 1 oktober 1973) groeide op in Westerville in Ohio en
ging daar naar de Westerville South High School. Zijn grootvader leerde hem muzieklezen en
computermuziekprogramma’s te gebruiken. Vanaf zijn 11de jaar
componeerde John Mackey. Hij studeerde aan het Muziekinstituut in Cleveland waar
hij zijn Bachelor of Fine Arts behaalde bij Donald Erb. Vervolgens
studeerde hij aan de Juilliard School of Music in New York City en behaalde
zijn Master of Music bij John
Corigliano. Als student en ook eenmaal afgestudeerd kreeg hij een aantal
studiebeurzen. Van 1995 tot 2005 woonde hij in New York City, waar hij veel
samenwerkte met choreografen en dansgezelschappen. In 2011 verhuisde hij met
zijn vrouw naar Cambridge, Massachusetts en in 2019 naar San Francisco,
California. John Mackey houdt zich ook stevig bezig met fotografie.
John Mackey componeerde
• 1 muziektheaterwerk
• 7 orkestwerken
• 34 werken voor harmonieorkest
- The Frozen Cathedral, 2013
• 15 kamermuziekwerken
• 1 koorwerk
• 1 werk voor zangstem en kamerensemble
Sarah Kirkland Snider (*Princeton, New
Jersey, Verenigde Staten, 8 oktober 1973) komt niet uit een muzikaal ge
zin, maar
ontwikkelde als jong een eigen muzikale drang. Als het even kon ging ze bij de
buren op haar gehoor goed pianospelen. Vanaf haar 7de kreeg ze
pianoles en vanaf haar tiende studeerde ze ook cello. Ze zong ook op koren en
studeerde op zomerkampen zang bij Anton Armstrong. Op de Princeton High
School zong ze in het highschool koor bij William Trego en speelde ze in
het Princeton High Schoolorkest. Van jongs af componeerde ze ook voortdurend.
Sarah Kirkland Snider studeerde aan de Wesleyan Universiteit psychologie en sociologie. Ze zette een compositiestudie niet door omdat ze haar zelf gecomponeerde muziek te conservatief vond in haar een naar experimetele avantgarde tenderende omgeving. Na haar afstuderen in 1995, verhuisde ze naar New York en werkte daar voor een pro-abortus advocatenkantoor. Ondertussen schreef ze muziek voor experimenteel theater en besloot ze om toch maar voltijds voor compositie te gaan. Aan de Universiteit van New York studeerde ze compositie bij Justin Dello Joio. Daarna studeerde ze tot 2006 aan de Yale Muziekschool bij Martin Bresnick, Aaron Jay Kernis, Ezra Laderman, en David Lang.
Sarah Kirkland Snider componeerde
• 1 opera
• 1 theatermuziekwerk
• 5 orkestwerken
• 6 werken voor zangstem(men) en orkest
- Unremembered, 13-delige songcyclus voor 7 zangers, kamerorkest en elektronica, geïnspireerd door gedichten en illustraties van Nathaniel Bellows, 2013, gereviseerd in 2017.
• 7 koorwerken
- Mass for the Endangered, 2018, voor gemengd koor, piano, strijkerskwintet, fluit, hobo, klarinet, fagot, harp en slagwerk
• 13 kamermuziekwerken
• 19 werken voor zangstem(men) en instrument(en)
- Penelope, 2008, gearrangeerd 2019, 11-delige soncyclus voor mezzosopraan, septet (2019 sextet) en live-electronics, tekst Ellen McLaughlin
- Caritas, 2021, voor sopraan, harp en strijkkwartet, tekst van de componist, gebaseerd op werk van Hildegard von Bingen
• 6 pianowerken
• 2 werken voor een ander instrument solo
Julien Joubert (*Orléans, Loiret, 15 oktober 1973) is de zoon van altviolist Claude-Henry Joubert en pianiste Françoise Joubert. Beide ouders zijn ook muziekdocent. Julien Joubert is actief als cellist, pianist, zanger en componist. Julien Joubert is getrouwd met koordirigente Marie-Noëlle Maerten. Ze hebben twee kinderen: Josquin (*2005) en Léonard (*2009).
Julien Joubert doceert aan het Conservatoire à rayonnement départemental d'Orléans en is muzikaal directeur van de association La Musique de Léonie.
Julien Joubert componeerde
• 2 musicals
• 60 kinderopera’s
• balletten
• theatermuziekwerken
• 1 cantate
• orkestwerken
• 4 werken voor koor en orkest
• 1 werk voor zangstem en orkest/
• 3 werken voor koor en piano of andere instrumenten
• kamermuziekwerken
• 4 (series) liederen
- Ariettes oubliées, 9 liederen op teksten van Paul Verlaine, 1997, voor koor en piano
- Aquarelles, 2011, 7 liederen op teksten van Paul Verlaine, voor koor, fagot, cello, contrabas en piano
• 34 muziekwerken die ik niet kon onderbrengen
• 3 filmscores
Lera Auerbach (*Tsjeljabinsk, Rusland, 21 oktober 1973) werd in de Oeral aan de rand van Syberië geboren. Zes jaar oud trad ze al als pianosoliste op, op haar achtste speelde ze voor het eerst met orkest en op haar twaalfde componeerde ze haar eerste opera.
In 1991 werd Lera Auerbach voor een concertreis naar Amerika uitgenodigd, en ze besloot daar toen meteen
als laatste sovjet-balling maar er te blijven en asiel aan te vragen.
Ze studeerde aan de Julliard School
in New York piano en compositie. Daarnaast studeerde ze aan de Columbia
Universiteit vergelijkende literatuurwetenschappen. 1 mei 2002 was haar debuut
in Carnegie Hall. Ze speelde toen haar eigen Suite voor viool,
piano en orkest met Gidon Kremer en Kremerata Baltica.
Haar muziek wordt sindsdien elk seizoen gespeeld in Carnegie Hall. Op het moment
(2018) woont Lera Auerbach in Wenen.
Lera Auerbach is naast componeren bezig als pianovirtuoos, dirigent, kunstschilder, beeldhouwer en schrijft ook poëzie en proza in het Russisch.
Lera Auerbach componeerde
• 2 opera’s
- The Blind, opera voor 12 stemmen a capella, in één bedrijf, 2001
• 11 balletten
- The Little Mermaid, Ballet in 3 bedrijven, opus 80, 2007, libretto John Neumeier, met een theremin in het orkest
- Cinderella, A tragic Tale, ballet in 2 bedrijven
• 7 symfonieën
- Symfonie nr. 1, 2006, met een theremin in het orkest
- Symfonie nr. 4, Artica, voor piano, gemengd koor en orkest, 2019
- Symfonie nr. 5, Paradise Lost, 2021
• 13 concerto's
• 7 andere orkestwerken
- Symfonie nr, 1, 2006, met een theremin in het orkest
- Icarus, de fatale vlucht van de jonge Griek op muziek, 2006, afgeleid uit de symonie nr. 1, gereviseerd in 2011, met een theremin in het orkest
- Evas Klage 'O Blumen, die niemals blühen werden', 2019
• 13 concerten
• 5 werken voor zangstem(men), (koor) en orkest
- Requiem: Dresdner ode to peace, 2012, voor 2 jongensstemmen, countertenor, bas, bariton, jongenskoor, mannenkoor en orkest. Kyrie wordt in 40 talen tegelijk gezongen om verlangen van alle volken te verklanken naar verbinding, eenheid, vrede.
• 9 strijkkwartetten
• 5 pianotrio's
- trio nr. 1, 1994, voor viool, cello en piano
- trio nr. 2, 2012, triptiek "deze spiegel heeft drie gezichten", voor viool, cello en piano, fascinerend en raadselachtig werk
- trio nr. 3, 2013, gereviseerd 2018, indringend en poëtisch, vierdelig werk met een prettig verstikkend derde deel: Adagio religioso,
- trio nr. 4, 2017
• 20 (series) andere kamermuziekwerken
- 24 Preludes voor viool en piano, opus 46, 1999, 24 juweeltjes, mystiek
- 24 Preludes voor cello en piano, opus 47, 1999, opgedragen aan John Neumeier, interessant fijnzinnig werk, de preludes van Chopin resoneren mee.
- Oskolki, opus 62, 2001, voor viool en piano, verwijst naar het Japanse procedé om van scherven porselein iets heel nieuws te creëren,
- Arcanum, sonate voor altviool en piano, 2015, een abstracte klankfontein van magische pianoakkoorden en een altviool. Behoorlijk indrukwekkend.
- 10 preludes voor theremin en piano, 2017
• 10 koorwerken
- 72 Angels - In spledore lucis, 2014, voor koor en saxofoonkwartet, 72 korte preludes van 1 minuut, gebaseerd op de 72 engelennamen uit de Joodse Kabbalah. De tekst bestaat uit de namen van de engelen, verder niks. "Lang, intens gebed van passie en hoop". Het werk sluit af met een prachtig Amen, gedragen chromatiek
- Goetia 72 - in umbra lucis, 2019, voor koor en strijkkwartet, tegenhanger van 72 Angels met 72 demonennamen
- Flights of the Angakok, 2023, voor koor en piano, teksten in de talen van het poolgebied.
• 3 werken voor zangstem en instrumenten
• 12 (series) werken voor zangstem en piano
• 12 (series) pianowerken
- Milking Darkness, 2011, vertelt over het on tstaan van de kosmos
- 24 Preludes voor piano, naar model van de Preludes en Fuga's van Johann Sebstian Bach
• 16 werken voor een ander instrument solo
- Par.ti.ta voor viool, 2007, in opdracht van de Bachweek 2007 in Ansbach; zoekt formeel en stilistisch aansluiting bij Bach, maar wisselt gebrek aan concentratie af met gruwelijk irritant geplaatste dissonanten.
• 1 electronisch werk
• 4 transcripties
Karol Beffa (*Parijs, Frankrijk, 27 oktober 1973), is van oorsprong Pools, zoon van taalkundige en logicus Richard Zuber. Karol Beffa begon zijn jonge leven als kind-acteur van 1981 tot 1989. Op zijn 14de, in 1988, ging hij naar het Conservatoire national supérieur de musique et de danse in Parijs. Naast musicologie studeerde hij ook nog filosofie en statistiek.
Karol Beffa doceerde van 1998 tot 2003 aan de Universiteit van Parijs, Afdeling IV en daarna tot 2009 aan de Polytechnische School.
Karol Beffa componeerde
• 2 opera’s
• 1 ballet
• 12 concerten
- L'Olympia, vierdelige suite voor accordeon en orkest, ode aan grote Franse chansonniers
• 6 andere orkestwerken
• 2 werken voor verteller en orkest
• 1 werk voor harmonieorkest
• 2 werken voor een groot ensemble
• 14 vocale werken
• 23 kamermuziekwerken
• 5 pianowerken
- Suite voor piano of klavecimbel, 2008
• 2 orgelwerken
• 8 andere werken voor een instrument solo
Gil Shohat (Israël,
7 september 1973) is de zoon van Ha'aretz journalist Tzipora Shohat. Hij begon muziek te studeren
toen hij 7 jaar oud was. Zijn eerste orkestwerk, een cantate: “de nachtegaal en de roos”
werd
uitgevoerd toen hij 18 jaar was. Tijdens zijn militaire diensttijd was hij commandant van het Israël
Leger Kamer Orkest . Hij studeerde aan het Conservatorium van Tel Aviv en de
Tel Aviv Universiteits
MehtaBuchman Muziekschool. Gil Shohat studeerde compositie en musicologie in Rome en Cambridge.
Gil Shohat is benoemd tot ridder in de Orde van Kunst en Letteren in Frankrijk in 2009.
Hij woont met zijn levenspartner in Jaffa.
Gil Shohat componeerde
• 9 symfonieën,
• 11 concerten
• 5 andere orkestwerken
• 1 ballet
• 2 theatermuziekwerken
• 2 opera’s.
- The Child Dreams, opera gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Hanoch Levin, 2010.
• 1 musical
• 4 kamermuziekwerken
• 10 (series) pianowerken
• 9 (series) werken voor sopraan en piano, instrumenten of orkest
• 4 werken voor koor, (solisten), en piano of orkest
• 16 anekdotes voor verschillende instrument soloen
• 3 werken voor gitaarsolo
• 3 (series) koorwerken a cappella
• requiem voor vocaal ensemble en 8 cello’s, 2007.
Kristoffer Zegers (*Breda, 27 december 1973) studeerde compositie bij Gilius van Bergeijk, Clarence Barlow, Diderik Wagenaar, Martijn Padding en Jan Boerman aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Kristoffer Zegers maakt als compinist deel uit van de Haagse school.
Kristoffer Zegers componeerde
• klanklandschappen
- Pianophasing, voor 20 tot 60 piano's, zijn belangrijkste werk
- Phlase, voor 250 blokfluitspelers, 2014
• kamermuziek
- Venlafaxine voor saxofoonkwartet
- Elektroshocks voor saxofoonoctet
• elektronische composities
Ruud van Eeten
(*Geleen, 1973) studeerde muziektheorie en orkestdirectie aan het
Brabants conservatorium te Tilburg en orkestdirectie aan het Koninklijk
Conservatorium in Den Haag.
Ruut van Eeten won in 2002 won hij de Bernard Haitink prijs en
werd voor een jaar aangesteld als assistent- dirigent bij het
Limburgs Symphonie Orkest.
In 2006 is Ruud van Eeten benoemd tot artistiek en zakelijk directeur van Muziekcentrum De Toonzaal in 's-Hertogenbosch. Naast de programmering houdt hij zich ook bezig met lezingen, inleidingen, festivals, gastcolleges en workshops en neemt hij zitting in meerdere besturen.
Als componist schreef Ruud van Eeten werken voor o.a. voor Ronald Brautigam, het Kryptos Kwartet, het Limburgs Symfonie Orkest, het Egidius Kwartet en het Amstel Kwartet. Daarnaast schreef hij opdrachtwerken voor de FASO en de Universiteit Tilburg. In november 2009 ging zijn opera ‘Koning Willem II’ in première. Enkele werken zijn reeds op cd verschenen, in 2010 verscheen op het Amerikaanse platenlabel ‘Parma Records’ een cd met kamermuziek.
Ruud van Eeten componeerde
• 1 opera
- Koning Willem II
• 13 orkestwerken
• 27 kamermuziekwerken
- aria voor solofagot, concourswerk
• 3 koorwerken
Mike Forbes (*Morgantown, West Virginia, Verenigde
Staten, 1973) studeerde voor zijn bachelor aan de Penn State University
bij Mark Lusk en Marty Erickson, en daarna voor zijn master aan de
Universiteit van Wisconsin bij John Stevens. Hij promoveerde in 2003 aan
de Universiteit van Maryland bij Toby Hanks. In Engeland studeerde
hij nog aan de Universiteit van Manchester en het Royal Northern College of
Music bij Stuart Roebuck, Brian Kingsley en Andrew Duncan. Mike
Forbes begon daarna zijn carrière als begon als tubaspeler, dirigent en
arrangeur bij het harmonieorkest van het Amerikaanse Leger "Pershing’s Own" in
Washington. Hij vormde het grote fanfareorkest Isthmus Brass in Wisconsin
en maakt deel uit van het Sotto Voce Tuba Quartet . Mike Forbes woont
momenteel (2021) in de buurt van Madison in Wisconsin en doceert aan de Illinois
Staats Universiteit.
Mike Forbes componeerde
• 14 orkestwerken
• 44 werken voor fanfare- en harmonieorkest
• 75 werken voor koperblazersensemble
• 80 kamermuziekwerken voor koperblazers, ook met piano
• 10 werken voor een koperblazer solo
- The Grumpy Troll voor bastuba solo, 2013
Sungji Hong (*1973, Seoul, Zuid Korea) studeerde
aan de Hanyang University in Seoul, aan de Royal Academy
of Music in Londen en
aan de Universiteit van York bij Nicola LeFanu. Daarna had ze nog les tijdens
tientallen masterclasses. Sungji Hong is chefdirigent van het Seoul jongerenkoor
en docent aan de Hanyang University in Seoul (2017).
Sungji Hong componeerde
• 6 werken voor dansvoorstellingen
• 3 orkestwerken
• 5 werken voor groot ensemble
• 7 werken voor koor of zangstemmen a capella
- Gloria, Missa Lumen de Lumine, 2002, voor drie vrouwenstemmen (SSA) geschreven voor Trio Mediæval
• 11 kamermuziekwerken
• 4 werken voor een instrument solo
• 2 elektro-akoestische werken
Federico Jusid (*Buenos Aires, Argentinië; 1973) is de zoon van de Argentijnse filmregisseur Juan Jose Jusid en actrice Luisina Brando. Federico studeerde piano en compositie vanaf zijn zevende jaar. Hij kreeg zijn vakopleiding aan het Conservatorium van Buenos Aires, de Manhattan School of Music, New York en de New England CSS in Boston. Momenteel (2015) woont Frederico Jusid in Madrid, is hij lid van het Sonor-ensemble en doceert hij aan de Universiteit Complutense van Madrid
• Federico Jusid componeerde
• orkestwerken
- Tango Rhapsody voor 2 piano's en orkest, 2010
• kamermuziekwerken
• koorwerken
• werken voor zangstemmen en orkest
• werk voor zangstem en piano
• pianowerken
• 30 filmscores
• TVscores
• reclamefilmpjes
Vincent Cox (*Ittervoort, 1973) studeerde na zijn gymnasiumopleiding klassiek slagwerk aan het conservatorium in Maastricht bij Pieter Jansen en Werner Otten. Van 1997 tot 1999 was hij als eerste slagwerker verbonden aan het Limburgs Symfonie Orkest in Maastricht. Sinds 1999 is hij is plaatsvervangend eerste slagwerker in het Radio Filharmonisch Orkest en in de Radio Kamer Filharmonie.
Naast zijn orkestfunctie is Vincent Cox docent klassiek slagwerk aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Ook componeert hij.
Vincent Cox componeerde
• theatermuziekwerken
• orkestwerken
• werken voor harmonieorkest
• werken voor slagwerkorkest
• werken voor koor en instrumenten
- Mijn hart zingt door, voor strijkkwartet, zingende zaag, gebarenkoor en solist, een ode aan alle koren en koorzangers die in coronatijd niet konden doen wat zij het allerliefste deden, mei 2020, tekst in gebarentaal Vrouwkje Tuinman
• werken voor slagwerkensemble
• werken voor een instrument solo
Henry Kelder (*Groningen, 1973) studeerde van
1990 tot 1995 piano aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen bij
Gerben Makkes van der Deijl en van 1995 tot 1999 aan het Conservatorium van
Rotterdam bij Barbara Grajewska. Tegelijkertijd studeerde hij van 1995
tot 1997 compositie aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht bij
Tristan Keuris. Daarna
studeerde hij nog aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag van 1997 tot
2000 compositie bij Gilius van Bergeijk,
Martijn Padding, Diederik
Wagenaar-Haaksma en Louis
Andriessen en koordirectie bij Jos Vermunt. Tenslotte studeerde
hij van 2006 tot 2009 orkestdirectie aan de Fontys Hogeschool in Tilburg bij
Arjan Tien. Henry Kelder is vanaf 2006 als vaste repetitor en dirigent is
Henry Kelder verbonden aan VocaalLAB Nederland. Hij werkte zodoende voor De
Nederlandse Opera, Ruhrtriennale, Transparant, LOD, Kameroperahuis, Muziekgebouw
aan ´t IJ en November Music.
Henry Kelder is vanaf 2010 hoofdvakdocent piano aan de Hogeschool voor de
Kunsten in Utrecht en coach pianist aan het Koninklijk Conservatorium te Den
Haag. Hij is aktief in diverse ensembles. Sinds eind 2011 is hij oprichter en
artistiek directeur van MatchingArts, een innovatief bedrijf voor exploitatie
van podiumkunsten in de breedste zin van het woord. Henry Kelder woont in
Amersfoort.
Henry Kelder componeerde
• 1 musical
• 2 andere theatermuziekwerken
• 6 orkestwerken
• 5 (series) werken voor koor of zanggroep
• 10 kamermuziekwerken
- ZBOP!, voor sopraanblokfluit en piano, 2007
- song for you, voor tenorsaxofoon en piano, 2016
• 5 werken voor zangstem, ook met instrument(en)
• 30 popsongs
• 12 (series) pianowerken
- Scenes from Alba, 2019
nr. 3 Isle of Arran, melodieus, meeslepend en ontroerend lied
• 3 (series) werken voor een ander instrument solo
• 5 (series) arrangementen
• 3 elektronische muziekwerken
Gijs Levelt (* 1973) studeerde van 1989 tot 1997 aan het Conservatorium Amsterdam bij Charles Green. Vanaf 1995 studeerde hij daarnaast klassieke Zuidindiase muziek (Karnatische Muziek) bij Rafael Reina en de zanger Jahnavi Jayaprakash.
Vanaf 1995 leidde Gijs Levelt met saxofonist Wim Lammen het jazzkwartet Four Wheel Drive, waarmee hij nogal veel door Oost-Europa toerde. Daarnaast was hij leadtrompettist van de Jazzmania Bigband van Peter Guidi, waarmee hij meer in West-Europa zat.
In 1997 werd Gijs Levelt lid van de Amsterdam Klezmer Band, waarvoor hij veel componeerde en waarmee hij overal in de wereld optrad.
Gijs Levelt werkte veel met andere instrumentalisten en zangers samen.
In 2003 richtte hij het kwartet Deep Fried Angel Fish op.
Van 1999 tot 2002 was Gijs Levelt naast zijn privé-lespraktijk als docent verbonden aan de Muziekschool van Amsterdam. Samen met fluitist Ned McGowan geeft hij regelmatig ‘Karnatic Lab-workshops’.
Gijs Levelt componeerde
• 26 uiteenlopende werken die op een of andere CD verschenen
- Sîrba voor Susanna, 2007 voor blokfluit en elektronica, geschreven voor Susanna Borsch
- Romanza Belinfanta, 2017 met een Spaans-Joodse annotatie voor blokfluitkwartet, geschreven voor blokfluitkwartet Brisk
Florian Magnus Maier (*München,
Duitsland, 1973), bekend als Morean van de bands Noneuclid
en Dark Fortress, komt niet uit een
klassieke-muziekfamilie of -omgeving. Florian Maier studeerde klassiek gitaar bij
C. Beschoner van 1985 tot 1992 en harmonieleer en solfège van 1991
tot 1993 aan de Landshut-muziekschool.
Sinds zijn veertiende zat hij in een band, waar hij voor iedere repetitie een lied schreef.
In 1994 kwam hij naar Nederland en studeerde hij flamencogitaar bij Paco Peña. Vanaf 1995 studeerde hij compositie aan het Rotterdams Conservatorium bij Klaas de Vries, Peter-Jan Wagemans, en Rene Uijlenhoet.
Florian Magnuser Maier is oprichter en artistiek leider van het internationale cross-over virtuozenensemble The Hungry Gods. Florian Magnuser Maier is zanger en tekstschrijver van de band Dark Fortress. Florian Magnus Maier is binnen de metalgemeenschap bekend als Morean. Hij is getrouwd met Sanja Maier-Hasagic.
Florian Magnus Maier componeerde
• 14 orkestwerken
- Black Vortex Cathedral: A Death Metal Symphony voor de deathmetalband Noneuclid en het Metropole Orkest, 2008
- Concerto for Cimbalom, 2011
- Schattenspiel voor gitaar, Moog-gitaar en strijkkwartet, 2014, zijn bekendste klassieke werk, beïnvloed door flamenco, pop, rock en hiphop
• 11 werken voor groot ensemble
• 1 koorwerk
• 30 kamermuziekwerken
- Dzehennem (hel) voor piano en slagwerk, 2003.
- Slipstream, voor trombone en loopstation, 2013, geeft de illusie van een compleet ensemble
- Soléa, 2017, voor marimba en ritmische begeleiding, geschreven voor Tatiana Koleva
- Gossamer Road, voor cello (celliste moet ook zingen) en piano, 2019
- Unda, voor trompet, slagwerk en elektronica, 2020
- Fadenschein, voor trombone en strijkkwartet, 2021
• metalwerken
• 6 dansproducties
• 6 filmscores
• 1 muziektheaterwerk
Carlos Marques (Aveiro, Portugal, 1973) begon op zijn 10de met studeren van trompet aan het Conservatório de Aveiro. Daarna studeerde hij compositie, muziektheorie en geschiedenis aan de Army Music School. Bij de Army Big Band, waar hij 9 jaar lang trompettist was, ontwikkelde hij zijn bekwaamheid in het arrangeren en componeren. Hij studeerde directie bij Robert Houlihan, Vasco Pearce de Azevedo, António Vassalo Lourenço en Alex Schillings. Carlos Marques doceert muziektheorie en solfège aan het Conservatório da Jobra.
Carlos Marques componeerde
• 11 werken voor harmonieorkest en fanafare
- Cassiopeia, symphonisch gedicht voor harmonie-orkest, verwijst naar het gelijknamige sterrebeeld
• 1 filmscore
Jorrit Tamminga (*Goes, 1973) studeerde Muziektechnologie in Utrecht en Sonologie aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, waarbij hij zich specialiseerde in elektronische compositie en klanksynthese. Jorrit Tamminga speelt met trompettist Hans Leeuw in ensemble Herautronique. Jorrit Tamminga doceert compositie elektronische muziek aan het Conservatorium van Amsterdam en sound design bij Music & Technology aan het Utrechts Conservatorium. In publicaties wordt Jorrit Tamminga nogal eens benoemd als “laptopkunstenaar”.
Jorrit Tamminga componeerde
• muziektheaterwerken en shows
- JACOB 3.0, 2016, naar aanleiding van Jacob van Eyck, met blokfluitist Erik Bosgraaf en DJ DNA (Arjan de Vreede)
• geluidsinstallaties
• orkestwerken, ook met multimedia en elektronica
• kamermuziekwerken (met elektronica)
- dialogues I - VII, 2015, voor blokfluit en live elektronics, gemaakt met blokfluitist Erik Bosgraaf
• werken voor beiaard en elektronica
• elektronische werken
Gregory Vajda (*Budapest, Hongarije, 1973) leerde op de Béla Bartók school in Budapest klarinet spelen en componeren, en studeerde daarna directie aan de Franz Liszt Academy bij Ervin Lukács.
Sinds 2005 is hij dirigent van het Oregon Symphony Orchestra.
Gregory Vajda componeerde
• kameropera Magic Mountain, 2010
• 1 orkestwerk
• 4 kamermuziekwerken
- Haarom Aalom voor klarinet en viool
Luna Pearl Woolf (*West Massachusetts,
Verenigde Staten, 1973) studeerde in 1996 Summa Cum Laude in c
ompositie af aan
de Harvard Universiteit, en studeerde daarna nog aan het Smith college.
Luna Pearl Woolf is getrouwd met de virtuoze cellist Matt Haimovitz. Op het moment (2020) wonen ze in Montreal in Canada.
Luna Pearl Woolf componeerde
• 2 opera’s
• 1 oratorium
• 5 andere theatermuziekwerken
- One to One to One, voor drie stemmen, drie cello’s en drie basinstrumenten. Tekst uit Robert Creeley’s “The Finger.” Geïnspireerd op vrouwelijke sculpturen van Jim Dine en een muzikale schreeuw om aandacht. Een noodkreet.
• 14 werken voor orkest of groot ensemble
- Contact, 2021, voor strijkensemble, over contactgeluiden die de kalveren van witte dolfijnen maken met hun moeders.
• 7 koorwerken, a capella, ook met solisten en/of instrumenten
- Après moi, le déluge, voor cello en SATB koor a cappella, 2006, tekst Eleanor Wilner, over de orkaan Katrina. Vierdelig werk. De cello is een woordeloze extra stem
- Missa in Fines Orbis Terrae, voor koor en orgel, 2017, gesprek tussen menselijke stemmen en het orgel.
- To the fire,1994, gereviseerd 2018, voor koor a capella, Oudtestamentische tekst, theater met krachtige spanningsopbouw
• 10 dramatische kamermuziekwerken
• 14 kamermuziekwerken
• 1 filmscore
• 16 arrangementen
- Everybody Knows voor cello en drie stemmen, Leonhard Cohen
- Wo by Fire, voor cello en drie stemmen, Leonhard Cohen